Het laatste jaar heb ik met wat jongens contact gehad die ik heb leren kennen tijdens het uitgaan. Bij de meeste jongens was er geen match. Toch waren er twee jongens waarbij ik wel het gevoel had dat er potentie in zat, helaas is dat ook nergens op uit gelopen omdat er zij geen gevoelens voor mij hadden en dat kan natuurlijk. Alleen de manier waarop ze me dit hebben laten weten ben ik niet over te spreken, ineens verbraken ze het contact (terwijl ze daarvoor allerlei signalen van interesse gaven). Dit vond ik toen best rot, maar op een gegeven moment ga je door en zet je je eroverheen en komt dat ook wel weer goed.
Echter heb ik in mijn vriendengroep, tijdens het stappen of op feesten best wel eens wat dingen zien gebeuren die niet door de beugel kunnen op het gebied van liefde/relaties (lees: vreemdgaan, ineens niets meer van je laten horen, playen en andere kwetsende dingen).
Hierdoor is mijn kijk op jongens best wel veranderd (en op basis van mijn eigen ervaringen) en ik weet dat ik niet mag generaliseren, toch voelt het zo. Ik constateerde dit (wederom) tijdens het appen met een jongen die ik wel graag beter wil leren kennen.
Als hij online is en niet direct reageert, schiet er al door mijn hoofd: hij is vast aan het appen met iemand anders of zie je wel, zo dadelijk overkomt je het zelfde als de vorige keren, enzovoort.
Erg jammer! Ik besef me ook dat ik daarmee niet verder kom en dat het me niet verder helpt en dat ik geen grip op de zaak heb, toch merk ik dat die gedachten me afleiden van schoolwerk (nu).
Ik wilde m’n verhaal slechts delen haha en tips zijn natuurlijk altijd welkom. Ergens zou ik die jongen graag willen vragen om wat te drinken en normaal gesproken had ik dit allang gedaan, maar nu ik zo zit te denken over alles wat ik net heb opgesomd, weerhoudt me dit. En daar baal ik van. Voorheen was ik namelijk niet zo!
Ik ben benieuwd of andere meiden dit ook herkennen en hoe jullie ermee omgaan.