Eh, hoi haha. Ik heb een aantal problemen en ik hoop dat jullie mij zouden kunnen helpen.
Sinds het nieuwe schooljaar is begonnen voel ik me steeds meer buitengesloten. Ik heb een vriendinnen groepje van 4 maar één vriendin daarvan is soms nogal zeurderig en irritant. Ik weet niet of ik haar nog wel echt als een vriendin zie. Maar de andere twee overgebleven meiden zie ik wel echt als mijn beste vriendinnen. Maar nu trekken deze twee steeds meer met elkaar op en doen ze alles samen. Ik heb gehoord dat ze hebben afgesproken om het hele jaar alles met z’n tweeën te doen. Dit vind ik erg jammer want nu zit ik steeds met dat andere meisje wat ik dus niet meer echt als vriendin beschouw. Ook zit ik naast ze aan een tafel van vier. Maar ze praten alleen maar met z’n tweeën en ik kan dus steeds niet verstaan wat ze zeggen en kan dus niet meepraten of meelachen. Dit vind ik heel jammer en ik voel me hierdoor buitengesloten. Ik durf er niks van te zeggen want ik ben bang dat ze vinden dat ik me aanstel. Ze maken trouwens ook wel vaak grapjes over mij waarvan ik weet dat ze als grapje bedoelt zijn maar toch kan ik de humor er niet van inzien. Ik merk echt dat ik de laatste tijd heel ongelukkig ben.
Ik denk ook steeds vaker aan mijn oma die overleden is. Ik denk er altijd in de avond weer aan. Ik mis haar enorm en besef steeds niet dat ze écht weg is. Ik heb al wel eens met mijn vriendinnen erover gepraat maar ik zeg steeds niet de dingen die ik zou willen zeggen. Ik heb alleen gezegd dat ik haar mis. En verder hebben we er nog niet zo veel over gesproken. Ik zou dit best graag willen maar ik denk dat als ik er over begin dat ze denken van: begint ze nou weer over die oma? Maar ik zou er echt graag over willen praten, alleen ik durf niet.
Mijn laatste probleem is mijn verlegenheid. Tegen meisjes ben ik niet verlegen. Maar tegen bepaalde jongens, vooral populaire jongens (van die types die heel stoer doen), wel. Ik denk dat dit komt doordat ze ook vaak stomme opmerkingen maken. Bijvoorbeeld als ik lach om een grapje zegt er eentje altijd: ‘Wat lach je?’. Ik weet nooit wat ik dan moet zeggen en dan praat ik maar wat rare wartaal. Dan gaat hij dat weer napraten en dan schaam ik me kapot. Ik zou willen dat ik wat meer durfde te zeggen tegen de jongens. Ik zit nu in de 2e klas en al mijn vriendinnen zijn best wel populair, behalve ik… Ik heb ook veel liever dat we niet de hele tijd in de pauzes met de jongens gaan kletsen. Want ik zeg dan gewoon helemaal niks en dan krijg ik weer zo’n opmerking dat ik zo stil ben.
Ik hoop dat jullie me een beetje kunnen helpen. Hebben jullie nog tips om vrolijker te worden als je er even doorheen zit? Alvast bedankt! xxx