ongelukkig op kamers

School
#1

Hoi iedereen,

Ik zit in het 2e jaar van mijn studie in Arnhem en vond dat het tijd werd om op kamers te gaan.
met volle moed ging ik opzoek, vond een leuke ruime kamer op een goede locatie en samen met mijn ouders hebben we er een prachtige kamer van gemaakt.

Alleen nu.

Nu zit ik hier. Ik heb nauwelijks contact met mijn huisgenoten. De (niet echt goede) vrienden die ik op school heb, gaan na de les weer naar huis. Arnhem is niet echt een studentenstad dus van verenigingen is ook niet echt sprake. Mijn goede vrienden en vriendje wonen nog in mijn oude woonplaats. ik ben nog meer te vinden bij mijn ouders dan hier in Arnhem, en als ik er ben denk ik: wat doe ik hier toch…ik voel me zo eenzaam

ik had het niet gedacht, maar ik mis mijn ouders en ook vooral mijn zusje heel erg. Niemand die vraagt hoe mijn dag was. mijn dagen bestaan uit emotionele achtbanen. Het ene moment denk ik: kom op, even doorbijten. Het andere moment moet ik tegen de tranen vechten en wil ik alles het liefst opgeven en weer terug naar huis gaan.

Het feit dat ik bijna zomervakantie heb en daarna nog maar een half jaar op school zit in Arnhem (daarna heb ik stage, minor en afstuderen) motiveert mij ook niet om hier een bestaan op te bouwen.
ik voel me schuldig dat ik niet zo vaak in Arnhem ben, maar wel veel geld voor de huur moet betalen
Ik heb het gevoel dat ik de enige in de wereld ben die dit heeft, ik hoor voor de rest alleen maar fantastische verhalen over hoe leuk op kamers gaan is, waardoor ik me een abnormaal voel.

Ik word er ook emotioneel zo moe van. Moe om proberen vriendschappen te maken met mensen waar ik geen klik mee heb, moe om me telkens zorgen te maken dat ik anders ben dan de rest. Moe om me in te zetten voor iets dat totaal niet van de grond komt.
Ik ga hier aan onderdoor…

Ik had het best naar mijn zin het 1e jaar (heen en weer naar huis reizen) en alles ging prima zonder zorgen. Nu kan ik niet wachten tot ik van school mag en weg uit Arnhem, wat ik erg jammer vind want Arnhem is hartstikke mooi.

Zijn er mensen die hetzelfde ervaren of tips hebben? Moet ik een gesprekje aangaan met een specialist?

Groetjes Schelpje

#2

Ik heb niet hetzelfde ervaren maar uit je verhaal blijkt wel dat je liever thuis woont dan Arnhem. Is er geen mogelijkheid om weer terug naar huis te gaan en weer dagelijks heen en weer te reizen?

#3

Ik moest ook op kamers voor mijn stage en vond het verschrikkelijk.
Woonde in een gat dus om wat te doen moest ik eerst 20 minuten fietsen en mijn stage was in de zomervakantie dus alle huisgenoten waren naar huis.
Vond het echt niet leuk en zodra ik kon ging ik lekker naar huis. Helaas was het wel te ver om thuis te blijven wonen en dan heen en weer te gaan.
Weet niet of dat voor jou een optie is?
Ik zou er niet blijven wonen als je zo ongelukkig bent. Want daar gaat je schoolwerk ook aan onderdoor

#4

ik zie terug naar huis gaan echt als falen…
Hoe was jullie HBO studenten tijd?
Ik hoor van zoveel mensen dat hun studententijd de beste tijd ooit was, terwijl ik dat, tot nu toe, helemaal niet vind.
misschien heb ik een verkeerd beeld van het studentenleven?

#5

Hoezo falen? Studeren betekend niet dat je perse op kamers moet en naar allerlei verenigingen moet en elke avond zuipen etc.
Als dat zo is dan ben ik echt de meeste suffe student ooit geweest en kan me dan schelen? Nee, echt geen hol.
Je kunt toch beter gewoon weer thuis gaan wonen dan dat je ongelukkig blijft op kamers.

#6

Het is GEEN falen als je weer terug naar huis gaat. Je gaat toch niet een potje zitten kniezen en ongelukkig te zijn? Als je echt niet naar huis wilt dan kun je mensen uitnodigen. Twee avonden in de week kunnen misschien vrienden langskomen om te eten, dan heb je wel gezelschap en ben je niet zo vaak alleen.

#7

Als je je er beter door voelt: ik herken mezelf heel erg in jouw verhaal en ik vind op kamers wonen helemaal niks.
Als je echt ongelukkig wordt van op kamers zitten zou ik gewoon weer thuis gaan wonen. Je ouders begrijpen dit vast wel, die willen alleen maar dat jij gelukkig bent. Terug naar huis gaan is in mijn ogen echt niet falen. En als je ongelukkig bent op kamers ben je ook niet in staat om goede vriendschappen op te bouwen en van je studententijd te genieten. Die tijd is ook niet voor iedereen het zelfde, sommige mensen vinden het fantastisch om op kamers te wonen en iedere dag te stappen en andere houden het wat rustiger. Misschien is student-zijn gewoon niet echt iets voor jou en vond je de middelbare school fijner, of ben je blij als je straks kun werken en je eigen leven kunt beginnen.

#8

Dit.

en ik ervaar het op kamers zitten precies hetzelfde. kan niet wachten tot mijn contract over is.

#9

Ik heb vorig jaar precies hetzelfde gehad. Ik voelde me heel ongelukkig en alleen en wilde alleen maar terug naar mijn ouders. Inmiddels heb ik een nieuwe kamer waar ik wel leuk contact heb met mijn huisgenootjes en nu gaat het een stuk beter. Ik voel me echter nog steeds vaak alleen (ik heb niet echt een vriendengroep in de stad waar ik studeer helaas), ga ieder weekend naar huis, en heb inderdaad ook zeker niet het idee dat dit nou de geweldigste tijd van mijn leven is. Als dat zo is, dan zie ik de toekomst niet rooskleurig.

Hopelijk besef je je nu dat je niet de enige bent die zich zo voelt! Ik dacht dat eerst ook, maar het is echt niet zo! <3
Verder adviseer ik je, op basis van je verhaal, om weer thuis te gaan wonen! Daar ben je duidelijk veel gelukkiger dan alleen op je kamertje.

#10

Wat was eigenlijk de reden dat je op kamers wilde?
Want uit je verhaal haal ik dat het niet echt nodig was voor de reistijd, en ook niet echt omdat je zoveel in arnhem te vinden was dat je steeds slaapplaatsen moest zoeken ofzo… Dus ik ben wel benieuwd.

#11

Ik ging op kamers omdat ik het studentenleven in wilde stappen. het is echter niet wat ik me ervan voorstelde. Misschien vergelijk ik het teveel met het WO studeren waar verenigingen en het feesten veel vanzelfsprekender is…

Ik ben wel opgelucht om te lezen dat ik niet de enige ben :slightly_smiling_face: