Dit verhaal is het verhaal over mijn verloren liefde van 3 jaar geleden. Of dit verhaal goed gaat uitpakken, of ik het emotioneel gezien aankan om het af te maken, ik heb werkelijk geen idee. maar ik wil het toch proberen. er zijn bepaalde dingen verandert, maar de rode draad van het verhaal heb ik zo veel mogelijk op mijn echte verhaal laten lijken. Tips over mijn schrijfstijl etc zijn altijd welkom!
“distance is relative to the time that it takes to get on a plane or make a mistake.”
Hij zat haar al een tijdje te bestuderen, geconcentreerd keek hij naar haar lange goudblonde lokken die net over haar schouders vielen, haar elegante handen met keurig rood gelakte nagels aan het einde van haar slanke lange vingers, haar prachtige diepgroene ogen die maar niet stopten met stralen, en haar glimlach waarbij je bij het zien ervan diep vanbinnen smolt. Ondanks dat ze met een grote groep jongeren op een strandje aan de kust van Zuid Italie zat, keek ze naar beneden en speelde ze, zonder enige interesse in de anderen, met het zand waar ze op zat. Hij had evenmin aandacht voor de rest, en bleef geconcentreerd naar haar schoonheid kijken. Hij voelde het verlangen om haar handen te pakken, en haar langzaam omhoog te trekken, hij zou met zijn handen haar prachtige goudblonde lokken achter haar oren schuiven, om zijn hand vervolgens om haar heup te leggen en om haar, ondertussen zachtjes haar lichaam naar zich toe trekkend, gepassioneerd beginnen te zoenen. Hij zou haar alles geven wat hij had, hij zou zijn ziel willen blootgeven alleen om haar voor zichzelf te winnen. Ze kwam uit een klein plattelands dorpje in Friesland, hij kwam uit Amsterdam. Ze was 15, hij was 19. Alleen dat waren al genoeg factoren die het hem duidelijk maakten dat, wat er ook zou gebeuren deze vakantie, ze nooit meer zouden krijgen dan een zielige vakantieliefde. Want eenmaal thuis, zou het onmogelijk zijn om zijn verlangen naar haar te kunnen volmaken.