big problemm
Ik ken een tijdje een jongen, en we hebben laatst afgesproken.
het was heel leuk enzo, dus we wilden nog wel een keer afspreken…
nou mag dat niet van zn ouders, omdat hij gelovig is en ik niet.
zn ouders denken gelijk aan trouwen.
ze zeggen: als je verkering hebt wil je wss ook over een paar jaar trouwen, want ze is je ware. als je niet trouwt? waarom begin je dan een relatie?
hij kan zn ouders niet overhalen en vindt het heel jammer zegt ie…
what to dooo? :’(
Zijn ouders willen dus dat hij per se met een gelovig meisje trouwt? Ik snap nooit zo goed waarom ouders zich daar mee bemoeien, hij kan toch zelf wel beslissen of hij wel of geen gelovig meisje wil? Maar goed, ik weet niet hoe oud je bent, of hij al bijna op zichzelf gaat wonen, dan kunnen zijn ouders hem natuurlijk niet meer controleren (:
En anders, tja, dan kun je denk ik niet zo heel veel doen, ook omdat hij al zegt dat hij het jammer vind, en dus waarschijnlijk niet meer wil afspreken…
ik snap wel wat zijn ouders bedoelen, je gaat niet zomaar een relatie aan voor de lol, om het even zo te zeggen.
je weet natuurlijk nooit hoe het loopt, misschien zijn jullie over een x aantal jaar heel gelukkig samen, maar misschien ook niet. maar zijn ouders kunnen ook niet in de toekomst kijken, dus ze zouden jou in ieder geval een kans moeten geven.
mijn ouders zijn ook gelovig, en zien mij ook liever met een gelovige jongen. mijn huidige vriend is dat niet, en ze hebben hem een kans gegeven en 100% geaccepteerd.
Is het probleem dat zijn ouders willen dat hij een gelovige vriendin heeft, of dat zijn ouders willen dat jij met hem in the long run zou willen trouwen?
Ik ben atheist en heb een christelijke vriend met christelijke familie, hun vinden het niet erg dat ik ongelovig ben maar staan allemaal wel aan de kant van “Als jullie voor altijd bij elkaar blijven wel een keer trouwen”
Tja, mijn ouders zouden ook echt liever niet willen dat ik een nietchristen als vriend krijg. Ze denken dat als je met een nietchristen omgaat enz, je misschien gevaar loopt om het geloof te verliezen en daar ben ik het overigens volledig met ze eens.
Als ik jou was, zo ik gewoon je ‘aardige’ zelf blijven. En als je wil, ga een keer mee naar de kerk, dan toon je in ieder geval begrip voor hun geloof. Ik zou ook vooral serieus blijven en zeggen dat jullie relatie ook serieus is. Maar misschien kijk ik daar ook wel weer anders tegenaan hoor, ik vind het geheel vanzelfsprekend dat als je een relatie hebt, dat die dan serieus is en dat je later wil gaan trouwen.
In ieder geval succes in deze moeilijke situatie!
Ik zou ook gewoon zeggen als ik over ene paar jaar nog steeds zo gek op hem ben of nog gekker dan trouw ik met hem tegen die tijd kan je altijd nog zeggen dit is niet wat ik wil
Hmm is het niet meer dat zijn ouders alleen willen dat hij een relatie aan gaat met iemand waar hij serieus mee is? Dan kan ik ze op zich wel begrijpen, al zou ik zelf nooit zulke dingen zeggen. Misschien kun je een keer met ze gaan praten om ze goed te leren kennen, dan kunnen ze zien dat je een leuke serieuze meid bent en zullen ze misschien minder streng zijn.