Bedankt dat jullie dit willen lezen, ik zal het zo kort mogelijk proberen te houden.
Ik had bijna drie jaar een vriend, het ging uit omdat mijn gevoel veranderde. We waren als sinds mijn 15e samen en ik had behoefte aan me eigen tijd en wat vrijheid. Ondanks dat het mijn keus was, was ik er kapot van.
Al snel begon ik, als afleiding, met een jongen af te spreken die ik al lang kende en altijd al een beetje “spanning” mee had, zeg maar. Dat was leuk en hij was heel erg lief, maar het maakte het verlangen naar mijn ex alleen maar erger. Ik vertelde deze jongen hoe ik me voelde, maar hij wilde toch zijn best voor me doen. We deden veel leuke dingen; uiteten, dagjes weg, series kijken in bed, bioscoop etc. Hij deed echt alles om me tevreden te houden.
Toch miste ik mijn ex vreselijk, ik begon tegen hem te praten en langzaam aan hadden we steeds meer contact (die andere jongen wist hier van). Ik was zo blij en zag alles al weer helemaal voor me, ik wilde niet te hard van stapel lopen dus probeerde mezelf niet te veel hoop te geven.
Ik moest natuurlijk wel duidelijk gaan maken aan die jongen dat het niks ging worden en dat heb ik ook gedaan. Hij vond het heel jammer en zag het ondanks alles niet aankomen, hij was zelfs een beetje boos. Ik vond het wel lullig van mezelf, maar ik was zo blij dat ik en mijn ex weer de goede kant op gingen (hééél egoïstisch, ik weet het…)
Uiteindelijk besloten mijn ex en ik af te spreken, super gezellig! We voelde ons allebei goed en waren heel blij met elkaar. We spraken af rustig aan te doen, maar dat is niet echt gelukt. Het is nu ongeveer een maand geleden dat we voor het eerst afspraken. Ik begin aan mezelf te merken dat ik wéér steeds aan die andere jongen begin te denken, met hem was alles zo anders dan met mijn vriend. Ik denk vaak terug aan hoe we het hadden en krijg zelfs kriebels in me buik, terwijl ik dat toen we afspraken niet had?!
Ik zit nu na te denken wat ik moet doen… Mijn vriend is heel lief en leuk, hij heb echt alles voor me over en met hem is alles van buiten af perfect. Een hele goede serieuze relatie, en dat vind ik leuk! Het idee dat ik met mijn vriendje op vakantie kan, kan koken en lekker samen kan slapen vind ik echt super (ik ben 18 maar gedraag en voel me volwassener dan dat).
Toch twijfel ik omdat ik denk het was met die andere jongen toch ook super gezellig en anders, ondanks dat het niet heel erg serieus was en ik ook niet weet of het serieus kan worden.
Ik ben zó lastig ik weet het… en ik ben zo bang dat als ik nu tegen mijn vriend zeg dat ik niet meer wil ik hem weer zo ga missen en ik dan te laat ben. Ik voelde me zooo vreselijk toen het uit ging, dat wil ik niet nog een keer. Ik ben zo bang en weet echt niet wat ik moet…
. En probeer alsjeblieft niet te twijfelen!
! Ik ben er ook echt van overtuigd haha!