Oke, Hier komt een heel verhaal… zal het kort houden. Maar ik heb echt iemand nodig met een heldere nieuwe kijk, m’n ouders geven wel advies, die kiezen alleen partij voor mij zeg maar… ( elke ouder doet dat denk ik haha)
3 jaar geleden heb ik hem leren kennen, ( ik was 16, hij 22) we waren zeg maar spontaan pats boem verliefd, liefde op het eerste gezicht. het eerste jaar ging alles goed, geen bijzonderheden… In het tweede jaar begon het een knipperlicht relatie te worden. Heftige ruzie’s maar het kwam altijd wel weer goed.
Na al dat gedoe is zijn moeder ( die erg kerkelijk en ouderwets is, en het gezin waar ik uit kom totaal niet) er heeel erg mee gaan bemoeien. Ik moet daar als een soort dienstmeisje spelen met verjaardagen iedereen blijft mooi zitten, inclusief mevrouw en ik kan dan alle mensen van koffie voorzien, ik moet leren naaien en naar de kerk en haar helpen met haar werk.
het is niet dat ik lui ben ofzoiets, zit daar gewoon totaal niet op te wachten heb het druk genoeg met studie, sport, thuis…ouders die allebij niet gezond zijn.
5 weken geleden begon hij in een keer zo onmogelijk te doen, Ja echt raar hoor, dat ik er maar een punt achter heb gezet Komt hij daarna met het volgende wat z’n moeder heeft gezegd; dat het wel belangrijk is dat zei goed met haar schoondochter kan. en dat ik niet deug enzoo. dat hij het gewoon uit moet maken ( maar hij laat mij het uitmaken :s )
hij weet dat ik het erg moeilijk heb thuis… ik heb erg veel aan m’n hoofd… en
hij geeft gewoon totaal geen weerwoord tegen zijn moeder.
Een week nadat het uit was heeft al met iemand anders gezoend een oudere vrouw van over de 30. geen idee waarom hij dat heeft gedaan maarjaa daar ben ik dus niet boos om echt raar want 2 jaar geleden smste ( echt vergaande smsjes) hij met een ander meisje en toen heb ik zeg maar al z’n haren uit z’n hoofd getrokken, toen was ik vet boos 
de afgelopen 5 weken heb ik elke dag nog smsjes van hem gekregen met Mop, schat, liefje kusjes enzo… vorige week zijn we het hele weekend samen geweest… en hij blijft maar zeggen dat het niet meer goed komt, met daar achter ‘‘denk ik’’ ( als hij nou zegt nee het komt niet meer goed en hij smst me daarna niet meer, en als hij nou geen lieve dingen meer zegt, dan kan ik me er bij neerleggen, maar dat doet hij dus niet)
zo gauw ik met een andere jongen sta al is het alleen maar praten, wordt hij helemaal gek… gaat hij er naast staan en zeggen of hij niet beter bij z’n moeder op schoot kan gaan zitten of hij gaat net zo lang boos naar die jongen kijken totdat die jongen wegloopt… ( we zitten in dezelfde vriendengroep dus met uitgaan enzo blijven we elkaar zien)
Ik snap het echt niet meer… Ik hou nog zoveel van hem en ik moet echt niet denken aan iemand anders… maar hij doet zoo raar.
ik ben compleet van de kaart totaal emotieloos terwijl ik normaal wel snel ff een potje ga zitten janken… het lukt gewoon niet …
Wat zouden jullie in deze situatie doen ? en kent iemand deze situatie? Moet ik het nu zo laten of met hem gaan praten? of nergens meer op reageren?