Leuk om te horen dat jullie het leuk vinden. Hier is het dan:
Het was die donderdagochtend dat ze hem zag. Wéér zag. Maar dit keer niet in de tram. Ook niet op straat. Hij zat bij haar in dezelfde collegezaal! Ze had eerst even in de deuropening gestaan tot een studiegenootje haar op haar schouder tikte. ‘Hé Babs loop eens door joh!’ Ze ging achterin de zaal zitten en vroeg zich af of het hem wel écht was. Maar er was geen twijfel over mogelijk. Dit was de jongen die ze in de tram had gezien. Het was zaterdagavond en Babs zat in kamer met haar laptop op schoot. Op haar facebook-timeline kwamen er foto’s voorbij van studiegenoten die aan het stappen waren. Thuis in Groningen was Babs een echt feestbeest. Zij en haar vriendinnen waren elk weekend in de stad te vinden. Maar gek genoeg was ze hier, ook al was ze in het walhalla van het uitgaansleven, niet in de stad te vinden. Ze had nog niet echt vrienden gemaakt op school en omdat ze haar eigen kamer had waren er ook geen kamergenoten. Er volgden heus wel leuke mensen de studie psychologie, het lag aan haarzelf. Normaal maakte ze snel contact maar nu was het anders. Ze merkte dat ze het moeilijk vond om haar plek te vinden. Haar moeder had haar al elke dag proberen te bellen maar Babs had geen zin om te praten. Haar moeder verwachtte vast dat ze al tientallen vrienden had gemaakt en ze zou haar vast en zeker vragen of ze al aangesloten was bij een studentenvereniging. En Babs gaf haar geen ongelijk, want zelf had ze ook verwacht dat dat was wat er in Amsterdam zou gebeuren. Ze had simpelweg geen zin om haar moeder te vertellen dat ze het eigenlijk niet zo naar haar zin had als verwacht. Ze keek op haar beeldscherm. 22 gemiste oproepen van: Mama. Ze kon het eigenlijk niet maken niks van zich te laten horen. Dus belde ze haar moeder. Het was fijn haar stem weer te horen en gelukkig wist ze het gesprek zo te sturen dat het vooral over de studie ging in plaats van het studentenleven. Haar moeder was weer gerustgesteld en zij was van haar schuldgevoel af.
‘Deze is leuk, mag ik die lenen?’ Maria stond voor Babs spiegel en hield het blauw-wit gestreepte shirtje voor. ‘Ja natuurlijk’. Babs stifte haar lippen. Maria volgde ook psychologie en was in gedurende deze eerste vier weken een goede vriendin van Babs geworden. Dat gold ook voor Suus die zich aan de andere kant van de kamer in een strakke spijkerbroek probeerde te wurmen. Babs was dolblij dat ze twee goede vriendinnen had gevonden en ze merkte dat ze zich langzaam meer op haar plek begon te voelen. Ze gingen vanavond uit en Babs had er enorm veel zin in. ‘Wijntje doen dames?’ Het was suus blijkbaar gelukt want ze stond ineens voor hen met drie glazen en een fles witte wijn. ‘Op een mooie avond’ zei Maria en ze proostten. ‘Laten we vanavond eens een stel lekker mannen voor jullie scoren’ lachte Suus. Suus had zelf een vriendje die in Utrecht studeerde. Het was al aan sinds de tweede klas. ‘Laten we vooral lekker genieten’ zei Babs en ze heften nog een keer hun glas.
Het was vol in de Paradiso. Babs Maria en Suus wurmden zich door de menigte op zoek naar een plekje waar ze zich enigszins konden bewegen. ‘Zin in nog een drankje?’ zei Babs hard en ze hoopte dat ze boven het geluid van de harde muziek uitkwam. Maria knikte. Babs liep richting de bar. Ze wilde net over de bar hangen om 3 pasoa-jus te bestellen toen ze hem zag staan aan de andere kant van de bar. Ze bevroor. Hij zag haar ook en hun blikken kruisten elkaar. Er verscheen een lachje om zijn mond. Babs voelde zich rood kleuren. Snel bestelde ze de drankjes en liep ze terug. Terug bij haar vriendinnen vroeg ze zichzelf af waarom ze in godsnaam meteen weg liep. Wat deed die jongen toch met haar? Ze er niet meer over na te denken en gewoon plezier te maken met haar meiden. Net toen ze hem een beetje vergeten was, zich aangeschoten voelde door de drank en zich liet gaan in de muziek, voelde ze een hand op haar schouder. Ze draaide zich om. Het was de mysterieuze jongen. ‘Hey’ zei hij. ‘O, hoi!’ Babs was verrast maar haar hoofd voelde te licht om goed na te kunnen denken. ‘Well it thougt, we are following the same study for a while now and i have never apologized for my behaviour in the tram a few weeks ago’. Babs dacht even na. Waarom sprak hij Engels. Hij sprak wel erg goed Engels. ‘I am James’ zei hij en hij stak zijn hand uit. Aha, dacht Babs. Hij is dus Engels. Dat maakte hem alleen nog maar aantrekkelijker. ‘Ik ben Babs’. Ze keek even opzij en haar vriendinnen keken haar met een brede grijns aan. ‘Nice to meet you Babs. Your eyes are so pretty, it’s just insane! Will you forgive me?’ ‘Sure’ Babs was nog steeds verward maar voelde zich meer dan prettig bij deze Engelse god. En dat was hij. Hij had een mouwloos shirt aan en ze zag dat hij, naast een prachtig gezicht, ook nog eens gespierd was. ‘May i have this dance?’ zei de Engelse god toen. Babs knikte en liet zich meevoeren naar het midden van de club.
