Nog geen relatie gehad

Liefde & Boys
#1

Beste dames,

Ja inderdaad. Wat doe je op een vrouwen site vraag je je af, als man zijnde. Nou, om de reden dat ik op deze manier toch wat makkelijker de mening kan krijgen van alleen maar vrouwen.

het is eigenlijk ook een beetje de manier om het van me af te schrijven, reageren staat vrij !

Het zit zo. Ik ben 25 jaar en ben niet echt goed onderlegd qua contact en omgaan met vrouwen. Heb nog nooit een relatie gehad, voor zover dat belangrijk is in het leven. Ik doe wat fout. Maar ik weet niet wat en hopelijk kunnen jullie mij verder helpen. Ik heb vrienden en die zijn zó goed met vrouwen, daar draaien ze hun hand niet voor om. Zo makkelijk contact leggen, grapjes maken, aanraken, praten, lol hebben, ouwehoeren… dat is mij nog niet echt gelukt.

Om mij helemaal te begrijpen zou ik je vragen dit helemaal te lezen. Ik zal je alvast verklappen dat het niet slaapverwekkend is dus je hoeft nog geen kopje thee of koffie te pakken. Beetje spanning zit er wel in.

Het begin; In 2006 is m’n vader opgepakt voor m’n ogen toen ik thuis was. 2006 voelt als lang geleden maar voor mij nog als de dag van gister. Aangezien dit al een lichte impact had, moest de grotere impact nog komen. Hij werd namelijk verdacht van sexueel misbruik en mishandeling. Ik heb 4 zussen en bij alle 4 de zussen had ie sexueel contact gehad welke toen de leeftijd hadden tussen de 12 en 17 jaar. Bij de één vond het misbruik wat langer en vaker plaats als de ander. Gekke gestoorde geest, ja, dat vind ik zelf ook. Gruwel er nog steeds om.

Nu heb ik door zijn handelen een verkeerd beeld gekregen van vrouwen. Ik vind het moeilijk om uit te leggen, maar hij zag vrouwen als een lust object voor de sex. Puur voor z’n eigen drang naar sex heeft hij m’n zusjes sexueel misbruikt. Jaren lang. Dat terwijl ik en m’n broer sommige dingen wel eens apart vonden qua gedrag aan hem naar m’n zusjes toe, hadden we er geen aandacht aan besteed aangezien je zoiets niet bedenkt en denkt dat het normaal is. (geen ‘vergelijkingsmateriaal’)

Maargoed, vader zat in detentie en de jaren verstreken verder. Ik heb door de jaren heen een verkeerd beeld opgebouwd met vrouwen. Eigenlijk het tegenovergestelde als mijn vader. Sex uit lust vind ik lastig om mee om te gaan, om te doen. Zo, dat is eruit… ik heb meerdere malen sex kunnen hebben met meisjes die ik leuk vond en die mij leuk vonden, maar door mijn afstotende,nonchalante gedrag is het er nooit echt van gekomen. Zeg maar bang van meisjes :’), niet goed je een houding weten te geven als een meisje geïntresseerd in je is. Toen ik een jaar of 16 was had ik met een feestje erg leuk contact met een meisje, donker haar, beetje arrogante houding maar daar kon ik toen prima mee omgaan. Tijdens het feesje gezoend, zij wou met me mee naar huis (was dichterbij als haar huis), en bij mij thuis kleedde ze zich nog om, naast mij in bed gelegen, maar niks gebeurt. Waarschijnlijk omdat ik niet de eerste stap durfde te zetten. toen was ik nog maagd zegmaar;p. Helaas, heeft ze nooit weer contact gezocht of m’n app beantwoord met de vraag om weer eens te chillen.

M’n ontmaagding was toen ik 17 was dus opzich een prima leeftijd en toen ging het wel prima.

Nu klinkt het natuurlijk allemaal erg wanhopig en warrig (zoals jullie mannen wel vaker bestempelen haha), maargoed beter kan ik het niet uitleggen. Vrouwen zijn daar gewoon beter in.

Ik heb wel eens dates gehad met meisjes, en als we aan het zoenen zijn krijg ik een erectie. Allemaal niks mis mee dus, hij werkt perfect. Maar als het dan op de daad zelf aankomt krijg ik een soort van flashback ofzo terug in de tijd dat m’n vader m’n zusjes sexueel misbruikte en zegt een stemmetje in 'm’n hoofd van, waar ben je mee bezig. Straks word je hetzelfde als je vader. Erg deprimerend allemaal als je juist seks wil hebben. En dat fijne gevoel wil ervaren. Dan zakt de moed je wel een beetje in de schoenen.

Één keer is het me gelukt om ‘volwaardig’ sex te hebben zonder dat m’n erectie wegzakte, maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat ik toen een sexpil gebruikt had. Omdat ik er klaar mee was om geen erectie te kunnen houden, terwijl ik daar normaal nooit last van heb.

Nu alle dingen op sexueel gebied er uit zijn heb ik nog wat issues.
Aangezien ik niet goed onderlegd ben met vrouwen door het gebeuren met m’n vader, heb ik moeite met contact leggen / houden met vrouwen.

Ik zou niet weten hoe ik een vrouw aan moet spreken op straat als ze mij op een bepaalde manier aankijkt van ik vind je knap. Hey, alszijnde gedag zeggen kan natuurlijk iedereen maar de truc is om verder te gaan dan dat ene “hey” woordje.
Tuurlijk we weten allemaal dat de ene vrouw de andere niet is, en het altijd zoeken is naar de juiste verstandshouding met elkaar. Maar het zit zo, ik had vorige week zondag een date met een meisje via Tinder.
Niet de knapste, maar zeker niet lelijk. Ik dacht (als man zijnde) dan ligt de drempel ook niet zo hoog.

Nu hadden we op de app afgesproken seks te hebben op de 1e date zodat je weet wat je aan elkaar hebt, was de gedachte die we op elkaar ingespeeld hadden. Natuurlijk hardstikke fout. Maar de seks kwam er niet van :’). Best lelijk zegmaar. Omdat ik niet echt wist waar ik moest beginnen aangezien ik niet zo ingesteld ben (sex voor de lust).
Gelukkig had ze hoofdpijn, migraine aanval, dus ze lag chillend op de bank, dus heb dat maar als reden gegeven dat ik dacht dat zij geen zin had (bal teruggekaatst) omdat ze koppijn had. Maar de tweede date moet het er wel van komen (dat wou zij ook wel).

Nu is alleen nog de vraag of ze wel een tweede date wil. En hoop niet dat ze afhaakt omdat ik de eerste keer niet mans genoeg was om haar vol te zoenen, te knuffelen, strelen en zo verder te gaan tot seks. Het bleef beperkt tot tegen elkaar aanliggen enzo. En dat voelde best goed. Hoe raar dat ook klinkt.

En verder is het een beetje een probleem dat ze beetje afzijdig is op app, sinds kort. Waar ze eerder me de oren van de kop praatte, nu angstvallig stil, kortaf, praat niet meer over sex eigenlijk. Dus je zou haast zeggen dat ze geen zin meer heeft. Ben natuurlijk ook niet de makkelijkste geweest want zij wou sex en ik gaf het haar niet.

Wil het eigenlijk ook niet tegen haar zeggen dat ze de situatie zou begrijpen zeg maar (van mn vader). Dat heb ik tot nu toe 3x gedaan waarvan ik bij 2 meisjes afgewezen werd. Sindsdien me daar best wel vervelend over gevoeld. Dus ben daar een beetje huiverig voor.

Hoop dat alles een beetje leesbaar is.
Misschien kunnen jullie me advies geven.

Alvast bedankt!
gr Mastersteel

#2

Heftig wat je hebt meegemaakt, heb je hier ooit hulp voor gekregen? Ik zal niet zeggen dat je per se hulp moet zoeken, maar wellicht kun je overwegen om met een professional te praten hierover.

Voordat je post verwijderd wordt, omdat het forum alleen voor meisjes is:
ik kan me voorstellen dat je een enorme angst hebt gekregen door het gedrag van je vader. Ik zou echter ook aanraden om seks niet bepalend/een dominante factor te laten worden. De wijze waarop je het probleem omschrijft, lijkt erop dat het je enorm bezig houdt. Daarbij kan ik niet helemaal opmaken of je een relatie wilt of dat je meer opzoek bent naar omgaan met deze gevoelens, maar ik begrijp niet helemaal waarom het ‘je seksuele contact’ zo snel zou moeten gaan. Eerste date kwam seks er niet van, maar misschien bij de tweede date? Ik snap de spanning, ik snap dat flirten en elkaar uitlokken spannend is, maar wellicht is seks simpelweg wat aan de snelle kant steeds, waardoor je dichtklapt. Wellicht moet je eerst proberen je meer op je gemak te voelen, te wennen aan een ander, er geleidelijk naartoe werken. Dan voel je niet een soort druk op je, die nu averechts werkt.

Als je meisjes op een bepaalde manier benadert, veelal flirtend/seksueel uitdagend en vervolgens dichtklapt, dan voelen zij zich misschien afgewezen als het niet lukt. Ik denk dat je het voor jezelf rustiger moet aanpakken om te wennen aan het idee om seks te hebben met iemand of geleidelijk op te bouwen. Maar ik weet niet geheel je vertrekpunt, maar als je iets met een meisje wilt opbouwen, geef het dan vooral ook tijd. Zodra je merkt: “Dit lukt niet”, geef jezelf dan de tijd om die gevoelens beter te begrijpen. Het klinkt nu zo geforceerd, van: “Dit moet lukken, ik moet dit kunnen”
Zodra je begint over ‘volwaardig seks’, leg je al zo’n enorme druk op jezelf (faalangst)? Seks is ontdekken en soms gaat het goed, soms wat minder, maar het is niet zo dat jij jezelf continu moet bewijzen op dat vlak, omdat je anders ‘afwijzing’ kan krijgen (dat gevoel vloeit natuurlijk vlot uit het trauma dat je vader heeft veroorzaakt; ‘afwijzing’ kan ook te omvatten zijn: “Ik moet anders zijn dan hoe hij is, ik moet dit wél goed aanpakken”). Zorg dat je op je gemak voelt bij de ander zodat je niet continu de angst/druk voelt voor afwijzing/falen.

#3

edit:
Omdat je verhaal lang is, heb ik het nogmaals gelezen om even een beter beeld te vormen van je probleem nog.

Door bepaalde dingen té uitvoerig te analyseren, kan je daardoor steeds meer in de war raken en worden dingen geforceerd. Ook met contact leggen, buiten het gehele seksprobleem om, heb je mogelijk inderdaad niet een goed rolmodel in je leven gehad (vergelijkingsmateriaal) om te leren van hoe het eventueel wel kan. Je komt daarbij gesloten over (nonchalant, laconiek?), waardoor je minder toegankelijk bent (zelfbescherming). Mogelijk vind je het ook lastig om jezelf kwetsbaar op te stellen, waardoor je mogelijk bepaald sociaal wenselijk gedrag gaat vertonen/geforceerd overkomt om een bepaalde indruk te maken.

Ik maak op uit je verhaal dat je onzeker bent over hoe je met meisjes omgaat in vergelijking met je vrienden, waardoor je mogelijk uit zelfbescherming een bepaalde houding aanneemt.
Edit: ik lees het nogmaals en ik maak op dat je inderdaad meermaals afwijzing hebt ervaren door jezelf wel open te geven over de situatie van je vader. Dat is ongelooflijk vervelend dat deze meisjes zo reageerden, waardoor je huiverig bent geworden om hierover te praten. Ik denk dat deze meisjes vooral schrokken, wellicht het niet verwachtten en/of niet goed wisten wat zij ermee aanmoesten. Het is juist dapper dat je het durfde te vertellen, wellicht is dat juist wat raadzaam is in de toekomst: geleidelijk opbouwen, goed vertrouwen opbouwen, een ‘veilig’ gevoel krijgen bij haar.

Minder druk op jezelf, minder stress ervaren om je als het ware te bewijzen, wees een beetje lief voor jezelf en gun jezelf vooral tijd. Ik vind het heel knap dat je je probleem op dit forum hebt durven plaatsen, want het lijkt mij niet makkelijk om zoiets zomaar te omschrijven.

#4

Jeetje zeg, wat een heftig verhaal.

Ik ben het eigenlijk gewoon eens met wat Eevee zegt. Ik snap compleet dat je, vanuit je geschiedenis met je vader, sex als een grote en dominante rol ziet in relaties met vrouwen. Het is logisch dat je juist dit aspect van een relatie lastig vindt, dat je sex eigenlijk niet als iets vanuit lust durft te zien. Ik vind juist, doordat je dit zo verwoordt, dat je klinkt als het compleet omgekeerde van je vader. Toch zou ik proberen om minder te focussen op de sex en meer op het opbouwen van een vertrouwensband met een meisje alvorens je begint aan sex.

Ik vind het erg naar voor je dat je door meisjes bent afgewezen nadat je zo eerlijk bent geweest over je verleden en je vader :sob::muscle: . Ik snap dat dat je juist onzeker maakt. Ik denk alleen dat, van wat ik kan opmaken uit je verhaal, het misschien geen goed idee is om meisjes te proberen te ontmoeten via Tinder. Het geldt natuurlijk niet voor iedereen, maar Tinder wordt toch vaak gebruikt voor hook-ups en one night stands. En wat ik begrijp ben jij juist op zoek naar meer dan alleen een keertje sex. Het is uiteraard lastiger om met leuke meisjes in contact te komen in real life, maar ik zou dat toch proberen.

Ga je wel eens uit? Of heb je een bepaalde hobby/doe je een sport waar je meisjes kunt ontmoeten? Probeer dan eerst een leuk meisje aan te spreken op een vriendschappelijke manier. Dat is vaak makkelijker, en komt ook vaak natuurlijker over, dan wanneer je het meteen flirterig probeert, zeker als je niet precies weet hoe je dat moet/wil aanpakken. Wil je toch graag duidelijk maken dat je iemand ziet zitten als meer dan gewoon “een vriend”, probeer het dan een beetje plagerig aan te pakken (vind het moeilijk hier een concreet voorbeeld bij te bedenken helaas, hangt erg af van de situatie). Probeer in elk geval iemand eerst een beetje te leren kennen. Dan is het makkelijker om inhakers te vinden en dingen wat meer flirterig te maken (lekker vaag, sorry).

Ik hoop dat je dit nog kunt lezen voordat je post misschien wordt verwijderd en stel gerust meer vragen als je daarmee zit :slightly_smiling_face:

#5

Bedankt voor je reactie Eevee,

Ik hoop vooralsnog niet dat dit bericht verwijderd word binnen zeer afzienbare tijd. Ik had de hoop dat als ik dit op een forum zou plaatsen waar alleen meiden zitten, ik m’n verhaal kon uitleggen, en me verteld kon worden wat ik er aan kan veranderen, aangezien vrouwen daar een wat betere kijk op hebben en mijn ‘probleem’ direct in verband staat met vrouwen, om het maar zo te zeggen. (niet dat vrouwen een probleem zijn, ik maak er een probleem van door het gebeuren van vroeger).

Ik ben op dit forum gekomen door een topic van een meisje van enkele jaren geleden die problemen had om vriendschappelijk / sexueel contact te hebben, leggen met haar vriend wegens sexueelmisbruik van vroeger. Omdat het van mij er op lijkt maar dan de rollen omgekeerd zijn dacht ik, ik waag een poging. In de wetenschap dat vrouwen dingen beter begrijpen en kunnen uitleggen.

Mijn verhaal is ook niet echt goed uitgelegd maar je moet ergens beginnen. Vind het ook lastig om alles in een logische volgorde qua schrijfwijze te plaatsen. Ik schrijf wat er als eerste in me opkomt.

En hier sla je wel de spijker op z’n kop. Ik heb geen rolmodel gehad. Alleen een rolmodel van een slechte vader welke zijn lusten op een verkeerde manier na buiten heeft gebracht. En daar probeer ik het tegenovergestelde van te zijn. Ben, eerlijkheid duurt het langst, door de jaren heen veelvuldig gaan blowen waar ik op m’n 16e mee ben begonnen en uiteindelijk een halfjaar terug mee gestopt ben, aangezien je daar juist gesloten van raakt. Dat was in elk geval al een stap in de goede richting. Het blowen deed me hopen alles te vergeten, maar het kwam net zo hard weer terug. Daardoor kom ik wel vaak nonchalant, ongeïnteresseerd over, terwijl ik het tegenovergestelde ben. En zoals je al aangeeft. Bij interesse in iemand, is het geforceerd. Het gedeelte. “waardoor je minder toegankelijk bent (zelfbescherming)” herken ik direct. Zo ben ik dus. En wil dat graag veranderen. Vind het lastig om mijzelf open te stellen. Soort van gewend aan een ‘veilige’ omgeving zegmaar…

Je vroeg of ik ook wel eens hulp had gehad. Die heb ik gehad maar heeft niet echt geholpen. Ben bij meerdere psychologen (of psychiater?) geweest maar zonder goed resultaat. Het heeft me wel geleerd om er over te praten. Maar denk er nog hetzelfde over als pak-em-beet 10 jaar terug. Probeer(de) me daarin wel open te stellen, maar het is blijkbaar een vrij zware last die ik meedraag want ik krijg het niet uit m’n systeem.

Ook dat klopt als een bus. Heb een paar vrienden en die hebben meerdere vriendinnen gehad, niet dat je daar perse trots op hoeft te wezen, maar het contact leggen gaat hun gewoon veel makkelijker af daar waar ik dan als buitenbeentje neer word gezet (hij, de stille jongen). Terwijl ik als ik de kat uit de boom gekeken heb word neergezet als de gezellige jongen met droge humor. Het gaat me ook niet perse om de seks maar mijn visie erop is, is dat als je elkaar leuk vind, je sexuele aantrekkingskracht hebt / moet hebben naar elkaar, anders zou het vriendschappelijk zijn. Juist dat sexuele aantrekkingskracht word omgezet in knuffelen, zoenen, verliefd gevoel krijgen en dat zou in een later stadium sex zijn. Aangezien ik dacht, als ik nou eerst sex zou hebben, zou de rest in een relatie (die ik niet gehad heb) een stuk makkelijker worden. Noem het mannenlogica. Maar in mijn vriendengroep, wat ik daar van begrijp (als ik om me heen kijk tussen de stelletjes door), en ik lees op forums, hebben de meeste mensen eerst sex vóór ze een relatie beginnen, in plaats van andersom. Alsof ze eerst alles van elkaar af willen tasten om te kijken of het een ‘geschikte kandidaat’ is. Vandaar mijn woorden uit het eerste bericht die ik schreef. :wink:

Nou, lief voor mezelf ben ik zeker wel, tenminste daar ga ik vanuit. De tijd heb ik me al die jaren al gegund het moet nu wel klaar zijn vind ik. Op den duur zou je denken dat je dit ‘ontgroeid’ bent en als het ware er een last van je schouders af valt, maar dat blijkt in de praktijk toch vies tegen te vallen. De jaren vliegen ook voorbij en in principe is er aan mijn gevoel naar vrouwen toe, niks veranderd de afgelopen 10 jaar. Inderdaad. Alsof ik mezelf moet bewijzen. Erg lastig. Daar waar andere mensen heel erg open met vrouwen zijn, vind ik dat het lastigste van alles.

#6

Dankjewel! Het is zeker een heftig verhaal, maar ook al wel 12 jaar geleden. Je zou denken dat je er dan wel overheen zou moeten zijn. Sex uit lust is voor mij lastig alhoewel ik dat graag zou willen. Zo bouw je ook een bepaald sexappeal op wat weer aantrekkelijk is. Ook al klinkt dat vrij bijzonder.
Ik kan er ook nog steeds niet bij dat m’n vader dit gedaan heeft jaren lang. Het altijd verborgen heeft weten te houden. Pas nadat m’n zussen weggelopen waren van huis en ze aangifte gedaan hadden, werd ie opgepakt en sindsdien is ie ook niet weer vrij gekomen (celstraf + tbs). Juist dat vind ik lastig om mee om te gaan want je bent wel de zoon van. En ook al klinkt dit misschien niet logisch? Ze zeggen vaak zo vader zo zoon. En daar zit ik een beetje mee. Dat ik nooit wil worden als hem. En ik dacht, ook al klinkt dat misschien totaal niet logisch. Als ik nou sex zou hebben met meiden van mijn leeftijd ik later niet de neiging heb om met een meisje sexueel te worden die pak-em-beet 20 jaar jonger zou zijn als mij, omdat ik dat ‘gemist’ heb.

De vertrouwensband opbouwen is niet zo’n probleem. Vind maar eens een dame van mijn leeftijd die dat geduld heeft. Dat zijn ze niet gewend denk ik dat de stoere man rustig moet opbouwen, in plaats van de vrouw. Maar alles heeft z’n tijd nodig.

Ik dacht dan is de drempel laag, ontmoeten via Tinder. Beetje praten met ze, je doen laten overkomen als normale jongen. Dan zie je het wel als je afspreekt. Maar inderdaad Tinder is een sexbeluste app daar is niks van gelogen. Had gehoopt dat dan de spanning wat geleidelijker opgebouwd werd ofzo. Maar misschien is zoals je zegt uitgaan of gewoon ontmoeten in RL geen verkeerd idee. Heb je wel gelijk in. Ben ik zelf ook voorstander van. Moet alleen durven aanspreken. Verder vind ik het nog steeds jammer dat ze me daar op af rekenden, maar shit happends. Vooral één meisje kon er niet mee overweg liet niks meer van zich horen en vond ik het leukste ook nog.

Gister reed ik in de auto. Ging via een kruispunt de bocht om en wachtte achter een bus. Rechts op de stoep stond een meisje te wachten tot ze kon oversteken, maar ze was blijkbaar in gedachten. Dus ik toeterde heel zachtjes één tikje en ze werd wakker. Ze lachte. Ik gebaarde zovan steek maar over, glimlachtte en stak m’n hand op (zovan Hallo). Keek ze paar keer om, glimlachte even paar keer lief, ik weer naar haar. Glimlachte, keek ze weer om. Maar de verlegenheid om m’n auto stil te zetten en een praatje met haar te maken speelde op dus ben door gereden. Achteraf stom. Volgende keer beter.

Ik ga wel eens uit. Maar ik sta meestal dan aan de bar wat om me heen te kijken. Word wel vaak aangekeken, gewenkt zegmaar door meiden, dus dat zij oogcontact maken. Het erop afstappen vind ik dan juist lasig omdat ze dan een bepaalde verwachtingspatroon hebben. Dansen kan ik niet, maar ja willen is kunnen. Ik neem je mening wel serieus, zou dan toch eens moeten en vanuit daar verder kijken. Maar meestal wint de onzekerheid het dan van het verstand en weet ik in zo’n geval niet wat te doen.

Kijk ik werk zelf in een zaak waar ik altijd mensen moet aanspreken, en dat gaat me goed af. Dan moet je wel (voor je werk). Wel eens geflirt maar daar is het bij gebleven. Maar begrijp verder wel wat je bedoeld.

Aangezien ik je een vraag mocht stellen. Iets wat ik nooit goed begrepen heb wát je moet doen op zo’n moment. Als een meisje je aankijkt met een blik van, je ziet er knap uit. Blijf je haar dan aankijken in de ogen en beetje glimlachen. Of doe je wegkijken naar een paar seconden en dan weer terugkijken? Of komt dat laatste, wegkijken over als ongeïntresseerd? En kan je beter, als ze blijft kijken en terug glimlachen, het erop wagen en op ‘r afstappen? Is een vraag die ik al een tijdje heb. IK weet het, klinkt ook erg vaag allemaal :’)

Bedankt alvast ! :slightly_smiling_face:

#7

Fijn dat je zo uitgebreid antwoord, dat maakt het voor ons ook weer makkerlijker om te zien hoe we je (wellicht) kunnen helpen :slightly_smiling_face: Joh, ik zou echt niet zeggen “12 jaar geleden, kom er eens overheen”. Ik kan me juist niet voorstellen hoe het is om daarmee te leven en er overheen te komen. Ik snap heel goed dat je daar nog steeds heel erg mee zit. Om erachter te komen wat jouw vader heeft gedaan met jouw zussen zou ik gewoon traumatisch noemen, en een trauma is niet iets waar je zomaar overheen komt. Dus je moet je daar ook echt niet voor schamen! Ik snap daarom je gedachtegang ook wel, dat je bang bent om te worden zoals je vader. Maar ik geloof absoluut niet dat zoiets als dit bepaald kan worden door DNA en dus overdraagbaar is. Ik weet niet of je er eerder over hebt gepraat met een professional of wat dan ook, maar ik denk wel dat het belangrijk is om jezelf te zien als een apart persoon van je vader en dus niet als “een product van” om maar zo te zeggen. Dat jullie hetzelfde DNA delen betekent absoluut niet dat jij bent zoals je vader of dat je zo gaat worden.

Daarnaast, “Vind maar eens een dame van mijn leeftijd die dat geduld heeft”. Ik heb eerlijk gezegd niet in die positie gezeten, maar ik ben wel een dame van jouw leeftijd en ik denk niet dat ik het een probleem zou vinden. Ik ben zelf ook niet iemand die zich snel compleet openstelt tegenover iemand anders en ik ben er vrij zeker van dat ik niet de enige ben. Maar ik snap dat (helaas) niet iedereen zo is en ik snap ook jouw standpunt, dat vrouwen snel denken dat de man de stoere persoon is in de relatie en juist het initiatief dient te nemen enzo. Dat is helaas weer een nadeel aan stereotypes van de sekses. Toch hoop ik dat je een leuke dame tegenkomt die wel dat geduld heeft :slightly_smiling_face:

Ja, stel ze gerust! Ik ben natuurlijk maar één persoon met maar één mening hierover en niet elke meid denkt hetzelfde, maar ik ga het proberen :wink: Als je een meisje jouw kant op ziet kijken en je bent er vrij zeker van dat ze dat flirterig bedoelt, kun je het beste terugkijken glimlachen. Dan voelt zij zich in elk geval niet afgewezen. Je hoeft er niet meteen op af te stappen, want ja dat is wel een stuk spannender, maar ik denk wel dat het beter is om haar in elk geval een soort bevestiging te geven dat jij haar ook ziet zitten door haar aan te kijken en terug te glimlachen. Als je met vrienden bent, kun je daarna misschien nog even overleggen wat je het beste tegen haar kunt zeggen. Als je dit liever niet doet, stap dan na een tijdje op haar af (of kijk even aan of ze je blikken blijft toewerpen, dan weet je zeker dat je goed zit) en begin gewoon een casual gesprek “Hey, hoe gaat het?” “Ben je hier met vrienden?” of wat dan ook. Persoonlijk vind ik het het fijnst als een gesprek casual begint haha. Je kunt vervolgens verder doorvragen op studie/werk/hobbies om te zien of jullie iets gemeen hebben. Daar kun je dan weer verder op inhaken :slightly_smiling_face:

#8

Vaak helpt het ook om eerlijk te zijn zodat je niet gaat twijfelen of teveel nadenken over je gedrag en ongemakkelijk overkomt je hoeft niet gelijk alles tezeggen maar je kan misschien wel gelijk zeggen dat je vrouwelijk contact soms wat moeilijk vind door je verleden

#9

Wat mij betreft mag dit topic nog wel even openblijven maar weet niet hoe de andere mods daarover denken.

#10

Ik heb alleen even je eerste bericht gelezen. Wat heftig zeg wat je meegemaakt hebt, en wat goed dat je probeert om er iets aan te doen. Aller eerste wil ik zeggen dat ik als ik jou was een professional hierbij zou halen om je te helpen hierover heen te komen. Ten tweede wil ik zeggen dat ik niks zou overhaasten met het zoeken naar een relatie, en ik denk dat je vanzelf iemand tegen komt waar je je zo bij op je gemak voelt dat je het verhaal wel durft te vertellen, en als zij de juiste persoon is dan zal ze er begrip voor hebben. Sorry ik weet even niet wat ik verder nog moet zeggen…

#11

Het is lastig, dat in elk geval. Ben er opzich wel overheen gekomen in al die jaren maar diep van binnen doet het me nog steeds pijn en denk er regelmatig aan terug. M’n zusjes zijn getekend voor het leven, hadden moeite om een vertrouwensband op te bouwen met mannen of iet sexueels te doen met vriendjes. En ik heb het dan weer met vrouwen dat ik bang ben dat ik wat verkeerd doe, of in elk geval niet weet hoe ik het aan moet pakken omdat m’n vader een sexbeluste pedofile is.
Vind het wel fijn om er zo over te praten trouwens en begrepen te worden. Niet dat ik de meiden waar ik iets mee had (vriendschappelijk, sexueel, of gewoon een band) allemaal over één kam wil scheren, maar die voelden zich er toch wat ongemakkelijk bij.

Misschien doe ik te erg aan doemdenken hoor. Maar tegenwoordig als je aankomt met ‘doe het even wat rustiger aan, want’ of, ‘ben niet heel goed met omgaan met vrouwen, door’ , dan gaat er blijkbaar een knopje om bij de dame in kwestie met het gevoel dat ik haar niet ‘aan zou kunnen’ zeg maar psychologisch gezien. Omdat ik zelf al aangeef niet goed om te kunnen gaan met vrouwen. Lastig om te verwoorden maar hoop dat je me begrijpt. Dus dat gedeelte probeer ik altijd te voorkomen :stuck_out_tongue:.

Juist als je zoekt komt het niet. Gewoon chill blijven doen dan komt de rest vanzelf.
Verder zou jij, als je iemand zou treffen met hetzelfde probleem als ik, geen moeite hebben om de sex waar je toch beiden naar verlangd op den duur, dat het wat stroever verloopt?
Misschien dat zoiets qua vertrouwen en verliefdheidsgevoel het wel beter zou laten verlopen alleen in dat laatste geval ben ik er nog geen ervaringsdeskundige in.

Keurig verwoord en lekker uitgebreid ook. Niet dat ik de hele tijd flriterig doe, kijk, wuif of glimlach naar iedere dame op straat. Maar weet ik in elk geval dat het automatische wat je doet, niet verkeerd is. Ben verder niet zo van de openingszinnen. Meestal volstaat Hey, alles goed ? of, wat doe je hier? prima. Meestal zeg ik dan Mooi ja. of iets anders in die trend. In elk geval een droge opmerking wat ze meestal wel grappig vinden. Dan is het ook niet gelijk zo serieus zegmaar gewoon luchtig en geen stress.

Bedankt overigens voor je serieuze reactie :slightly_smiling_face:

#12

Heb dat wel eens gedaan gewoon eerlijk er over zijn dat ik er moeite mee heb. Maar juist toen ik er veel over praatte met haar, kreeg ik een schuldgevoel dat ik seks met haar wou of ging hebben terwijl m’n pa daar juist voor opgepakt is. Zou een meisje ook nooit pijn kunnen doen.

Een aantal jaar geleden heb ik wat meegemaakt.

Ik reed in m’n auto ‘s nachts om 3uur een plezier ritje te maken omdat ik niet kon slapen. Ik twijfelde bij het stoplicht tussen rechtdoor en rechtsaf gaan, maar omdat ik geen zin had om te remmen, schakelen en te sturen besloot ik rechtdoor te rijden. 500 meter verderop zie ik een reflector oplichten op het fietspad door m’n koplampen. Toen ik eenmaal voorbij gereden was lag er een meisje naast. Op de grond. Direct gestopt, uitgestapt en haar overeind geholpen. Alsof het zo moest wezen dat ik rechtdoor reed… Ze bleek zo dronken als wat (dronken gevoerd door jongens in de hoop op…) dus heb haar aangeboden haar na huis te brengen. Als een kind zo blij was ze. Fiets achterin de kofferbak en 5km verderop haar thuis afgezet. Dat stuk fietsen had ze in haar toestand nooit gered en de volgende dag zou ze op vakantie :’). Heb ook nog nooit zo’n mooi meisje in m’n auto gehad. Ze was me eeuwig dankbaar. Toen ik haar thuis afzette wou ze me zoenen maar dat had ik niet door omdat ik teveel bezig was met geen gebruik maken van deze situatie omdat ik dan ‘net zo zou worden’ als me vader. Achteraf gezien was zoiets normaal. Wel haar nummer gefixt. Eindeloos gepraat via app en zo stom geweest om te vertellen wat er aan de hand was, sindsdien was contact verwaterd en niks meer van geworden. Wel zei ze dat ik de juiste vriendin wel eens zou treffen. Dat vond ik wel lief van d’r. En goede karma gekregen dat ik echt iets goeds gedaan had. Ze zal maar de verkeerde tegenkomen.

Kan er eens over nadenken als ik weer een date heb hoe ik zoiets luchtig kan brengen zonder dat ze zich gelijk ongemakkelijk voelt. Want als ze het eenmaal écht weten wat ie gedaan had, dan wouden ze hoe ironisch ook vaak niks meer met me te maken hebben.

#13

Dat zou mooi zijn. Bedankt voor de uitzondering! Kan wel een berichtje sturen als ik wat met de tips gedaan heb en ik er wat van geleerd heb. Vind het mooi dat het zo kan!

#14

Er staat haast een weekvoorraad aan tekst om te lezen dus ik snap je wel.
Klopt vind het lastig om alles zo open en bloot op het internet te zetten maar gelukkig kan zoiets anoniem dus dat is wel een stuk relaxter. Wil graag dit probleem aanpakken want zoiets zit gewoon in m’n systeem en dat moet er uit.

Heb in het verleden wel eens bij een psycholoog gelopen, meerdere sessies maar ik had nooit echt een bevredigend gevoel zovan, ik heb hier wat aan gehad. Misschien stelde ik mij ook niet genoeg open hoor want waar begin je met praten. En de meeste keren (zo’n 2-5 jaar terug) kreeg ik een man waar ik mee moest praten en eerijkheid gebied te zeggen dat ik me er altijd voor schaamde, om als man tegen man, mijn probleem voor te leggen. Zo’n 10 jaar geleden had ik een vrouw als psycholoog en dat beviel me perfect kon alles tegen haar zeggen en had echt een band met haar, ze voelde zich ook echt begaan met de familie / situatie maar helaas…, ging ze met pensioen. Dat is pech hebben. Sindsdien ook niet echt serieus meer wat aan gedaan. (behalve toen psycholoog als man gehad)

Ja dat hoop ik ook. Dan heb je een gouden vriendin… bedankt voor je reactie!

#15

Ik zou, eerlijk gezegd, niet weten hoe je dit zou moeten oplossen. Wel wil ik zeggen, dat als je vriendin je probleem niet begrijpt en/of respecteert, ze het echt niet waard is. Het is duidelijk dat je in een relatie liefde zoekt en geen seks, je moet gewoon iemand vinden die dat of met je deelt of waar je je zo erg tot voelt aangetrokken dat je gewoon graag seks met háár wilt.

#16

Ik heb niet heel veel tijd om te reageren ivm een deadline, maar ik wil even inhaken op de ‘mannenlogica’. Ik denk juist omdat je éérst seks ‘moet hebben om af te tasten wat je aan elkaar hebt’ niet per definitie de beste aanpak. Natuurlijk zijn er relaties die zo ontstaan, maar er zijn ook relaties die juist ontstaan door elkaar eerst beter te leren kennen. Juist door eerst te starten met seks en daar naartoe te werken, denkt een meisje wellicht ook van: “Die knul wil geen relatie, maar alleen maar seks.” Dan is er ook niet veel ruimte om elkaar beter te leren kennen, omdat de insteek al anders is. Een eerste keer seks is zeker niet representatief of er voldoende aantrekkingskracht is. Kijk, natuurlijk moet je iemand wel op een bepaalde manier aantrekkelijk vinden om opgewonden te raken, maar als je eerst iemand beter leert kennen, verliefd wordt, merkt dat je bij diegene wilt zijn, dan kan je ook aantrekkingskracht ervaren die leidt tot seks. Juist die enorme drang om te bewijzen van: “Ik kan wel laten zien dat ik goed ben in bed/aantrekkelijk ben” is juist de druk die je niet wilt ervaren. Dan kan je juist dichtklappen, jezelf forceren en vervolgens balen dat je lichaam niet ‘meewerkt’.

Tinder is natuurlijk een laagdrempelig middel voor seksafspraken, maar de insteek van veel mensen die daarop zitten is: “Leuk als het mogelijk serieus wordt, maar zo niet, ook goed.” Natuurlijk zijn er uitzonderingen, ik wil niet te generaliserend spreken. Mijn relaties zijn voortgekomen uit eerst goed contact, elkaar beter leren kennen, zodat ik het gevoel kreeg: “Wow, diegene vindt mij echt interessant!”
Maar iedereen is anders, elk meisje is inderdaad anders; een vriendin van mij had wel eerst een FWB-relatie, waarna zij alsnog een stel zijn geworden, dus het kan allemaal. Ik denk alleen dat het voor jou wellicht wat fijner is als ‘contact met meisjes’ niet zo’n geforceerde bedoeling is. Juist omdat seks nog best een drempel voor je is en contact leggen met meisjes al als uitdagend wordt ervaren, zou ik juist niet richten op “wat kan ik tegen een meisje zeggen/hoe kan ik over dat gevoel heenkomen als ik aan seks denk”. Ben je oprecht geïnteresseerd in wat een meisje te vertellen heeft? Zou je haar beter willen leren kennen? Zou je bijvoorbeeld willen weten wat ze studeert, waar ze werkt, wat ze voor hobby’s heeft? Of ben je al vrij snel aan het denken: “Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik geen rare indruk op haar maak?”

#17

Verhelderende reactie! Bedankt. Ga kijken of ik wat met jullie adviezen kan gaan doen. Wil graag eens een vriendin zonder dat seks op de eerste plaats komt.

Om eerlijk te zijn. Een date met een meisje enkele jaren terug vond dat m’n pik te klein was. (15). Weet niet of dat echt zo is. Maar het heeft wel m’n mannelijkheid aangetast. ZOiets doet je wel wat.

In elk geval bedankt iedereen voor de reacties.

Kan ter zijner tijd als mijn profiel of topic nog bestaat eens een updateje geven.

Tinder heb ik verwijderd. Zal eens kijken of ik iets normaals op kan bouwen wat eerst berust op vriendschap (of meer dan dat) en dan opbouwen naar relatie als we elkaar leuk vinden. Dat hele seks gedoe ben ik wel klaar mee. Alhoewel dat uit de mond van een man bijzonder kan klinken. Komt gewoon door vroeger.

#18

Nouja zeg, ik vind het raar dat iemand zo’n opmerking maakt over iemand anders z’n penis. Je weet dat je hoe dan ook iemand daarmee kwetst. Dus dat was sowieso geen leuke dame.

Succes, ik hoop dat je wat hebt aan alle tips!

En nog even een kort antwoord op "[font=Lato]

#19

^Helemaal mee eens. (ik merk nu pas op dat we allebei een Pokémon zijn in dit forum :’) omg.)

Heel veel succes Mastersteel, neem gerust alle tijd die je nodig hebt, want dingen overhaasten is onnodig! Ik denk dat het verwijderen van Tinder een wijze stap is, het lijkt er niet op dat je het nu in je leven nodig hebt. Wees niet bang om anderen beter te leren kennen en jezelf open te stellen. Als je afwijzing ervaart, trek het je alsjeblieft niet té persoonlijk aan; hoe moeilijk dat ook is, alles gebeurt om een reden en kan tot betere dingen leiden. Laat je niet uit het veld slaan!

Ik kan me voorstellen dat je van zo’n opmerking schrikt, maar dat is maar één mening van iemand die heel bot is en mogelijk uit eigen onzekerheid zoiets zegt (zegt ook meer over haar dan over jou). Geen zorgen over de grootte, zo’n oppervlakkige opmerking moet je niet uit het veld laten slaan! Als je eenmaal vanuit een vertrouwde relatie iets opbouwt, dan komt alles vanzelf en dan wordt de angst om te presteren/jezelf te bewijzen vanzelf weggenomen.