Hey
Laat je alsjeblieft niet afschrikken door de lengte van mijn bericht 
Eerst effe de situatie schetsen voordat ik mijn vraag stel :
dus ik had twee maand een relatie met iemand. Onze communicatie was opeens heel erg slecht. Alleen het smsen en snapchatten enzo ging heel slecht, wanneer ik bij hem was, was er alsof er niets aan de hand was. Ik heb hem dit dan ook eens gevraagd (via sms wel, want afspreken met hem is soms moeilijk) maar hij zei dat er echt totaal niets was. Dus dacht ik 'oké, ik ben gewoon effe dramaqueen geweest en heb er teveel over nagedacht.
Toen spraken we vorige week (na het smsje) af en alles leek oké te zijn. We konden niet lang afspreken maar het was toch iets. Ik dacht zelf dat het heel goed ging tussen ons want hij was zo lief en we hadden seks gehad en hij was zo voorzichtig. Maar na die avond hoorde ik opeens niets meer van hem. Ik wou niet weer de dramaqueen uithangen, dus liet ik het gewoon effe rusten. Maar na 4 dagen had ik nog steeds niets van hem gehoord en dus besloot ik om te vragen of we deze week gingen afspreken. De volgende dag had ik nog steeds geen antwoord op die vraag.
Dus besloot ik te vragen waarom onze communicatie zo slecht was. Na een paar uur had ik eindelijk een antwoord. Hij zei dat hij het niemeer aankon omdat ik als ik bij hem was bijna geen woord zei.
Ik was echt in schok door deze sms, zomaar uit het niets ging het opeens niet meer.
Ik weet dat ik stil ben en ik heb hem dat ook gezegd dat hij wat geduld met mij moest hebben.
Maar blijkbaar heeft hij dat dus niet. Ik had ook echt mijn redenen om stil te zijn eigenlijk. Ik heb bindingsangst door mijn vorige relatie, omdat mijn ex me bedrogen had. (hij weet dit niet)
Hij heeft me gewoon op het verkeerde moment leren kennen, want iedere keer als er een seizoenswisseling is word ik ziek. En ik het ook heel erg druk met school en was echt iedere keer kapot toen ik bij hem was.
Het enige wat we deden was eigenlijk gewoon op bed liggen en tv kijken dus niet moeilijk dat ik moe werd.
In de paasvakantie was ik eindelijk verlost van mijn ziek en moe zijn. Maar toen stierf mijn oma en had ik ook echt niet veel zin om te praten. Hij heeft er zelf nooit naar gevraagd hoe ik me er over voelde en ook niet toen hij wist dat ik naar de begrafenis was geweest. Ik begon er ook niet zelf over te praten omdat ik hem niet met mijn problemen wou lastigvallen.
Ik heb besloten om hem dit allemaal eens te vertellen, dus we moeten echt praten.
Eerst wou hij niet praten maar hij is me dit verschuldigd, dus ik heb eindelijk een dag uit hem gekregen dat we kunnen afspreken. Op een maandag
Die maandag vroeg ik dan of ik na school dan bij hem kwam, want ik moet hem er altijd aan herinneren dat we een afspraak hebben of hij vergeet het.
Opeens stuurt hij me een bericht dat hij nog niet in Gent is. (plaatst waar ik woon, en hij woont ergens anders, maar zit wel op kot in Gent).
Dus ik stuur: zijt ge sebiet dan in Gent?
Uren heb ik zitten wachten op een antwoord, totdat ik het beu was en hem een boos bericht heb gestuurd:
Gaat ge mij nu serieus alweer laten zitte, das nu echt iedere keer al he, denkt ge dat da wachten leuk is voor mij? Gwn keer antwoorde is toch nie zo moeilijk? Ik wil duidelijkheid, ma ik heb echt zo het gevoel da ge et al helemaal ebt opgegeven. Ik ben niet de enige me minpunten ze ma ik ben wel degene die mij er over zet en denk dat da wel ga goed komen, omdat gewoon allemaal nog vroeg is en da we elkaar gwn nog beter moeten leren kennen, ma gij denkt direct tga niemeer, ik had echt gedacht dat je wat meer moeite ging doen en dat ik meer voor je betekende. Ik wil ier echt nog aan werken ma nu voel ik mij aan het lijntje gehoude en ik ben da beu.
Dan stuurde hij dit: Ma ja ik heb ook superveel te doen deze week kmoe sebiet gaan vergaderen voor onze zomerreis.
Sindsdien heb ik hem een week genegeerd. Heb nog altijd niets van hem gekregen. Hij maakt echt totaal geen tijd voor me.
Dus nu mijn vraag moet ik het zo laten? of nog iets sturen dat echt duidelijk is dat gedaan is? of hem echt alles nog keer vertellen, wat ik vertellen wou, via een bericht en hem nog een kans geven?
Of verdient hij het echt niet, want ik heb ergens het gevoel dat hij gewoon verder aan het gaan is met zijn leven en mij gewoon vergeten is.