He meiden.
We hebben sinds twee dagen een kitten van drie maanden (is nog steeds kitten toch?) in huis genomen omdat goede vrienden van mn ouders en allergisch dochtertje hadden. Mijn broertje heeft er niet zoveel mee en mn ouders zijn veel weg.
Ik zelf vind het een super leuk beestje, alleen wij hebben altijd honden gehad. (nu nog steeds, maar dat gaat perfect.) En jonge honden zijn veel voorspelbaarder en anders speels dan jonge katjes. Hierdoor schrik ik best wel vaak van der.
dan ben ik haar bv aan het aaien, en dan ineens strekt ze haar voorpootjes naar mij toe met uitgestoken nageltjes. ik weet dat dit is omdat ze het fijn vind, maar ik kan me dan rot schrikken.
Of als ze in een drukke speelse bui is, durf ik haar ook niet op te pakken omdat ze dan zomaar haar mijn hand speels ‘aanvalt’ maar ik dan dus schrik.
of nu ik bijvoorbeeld in kort broekje rondloop en de kamer binnen komt, gaat ze helemaal miauwen en langs mijn benen, ik weet dat dat is omdat ze me ‘aardig’ vind, maar dan vind het allemaal nog een beetje eng.
Dus ik ben bang dat ze mijn schrik voelt of dat ik nooit aan haar onverwachtse bewegingen wen.
Ik vind haar ondeugendheid trouwens totaaal niet erg, van over het toetsenbord lopen enzo. ;p
Nu ligt ze ook op mn schoot te slapen, dus het is dus ook niet dat we elkaar niet mogen. (A)
Maar zijn er verder nog dingen waar ik op moet letten bij jonge poesjes?
xxxxx(onduidelijk verhaal, i know. :$)