Niet weten wat je wilt; vrijgezel of relatie?

Liefde & Boys
#1

Hi girls,

Al jarenlang ben ik vrijgezel (ben nu 21). Ik verlang vaak naar een relatie, gewoon een leuke gozer waar ik mee kan lachen en mee samen kan zijn. Maar elke keer wanneer het krijgen van een relatie dichterbij komt, wil ik het niet. Ik heb echt geen idee waar dit aan ligt. Heb dit al met verschillende types gehad maar elke keer als het zo dichtbij komt dan duw ik het weer van me af.

Ik vroeg mij af of meer meiden dit hebben en hoe je er dan mee omgaat. En misschien weet je bij jou waar het aan ligt?

Liefs

#2

Het is ZO irritant. Vorige week vond ik hem nog hartstikke leuk. Hij is knap, niet zo’n kleffebefgozer en we hadden echt ontzettend veel lol. Vanavond ga ik weer naar hem toe en ineens word ik chagrijnig van zijn grapjes en geplaag via de Whatsapp terwijl ik dat eerst juist zo leuk vond!

Bleghhhhh! Ik weet wel dat ik bindingsangst heb maar waarom verlang ik toch zo naar een relatie? En waarom ben ik dan “jaloers” op vriendinnen die ontzettend leuk doen met hun vriendje.

#3

Normaal reageer ik nooit, maar aangezien ik zelf ook al een tijd lang hiermee rondloop doe ik het toch.
Het punt bij mij is gewoon dat ik weet dat ik op dit punt in mijn leven geen stabiele relatie kan opbouwen (ik moet over een halfjaar zes maanden in het buitenland studeren) en dat ik er gewoon niet klaar voor ben. Ik doe graag waar ik zelf zin in heb en een vriend is leuk voor zo nu en dan, maar om er nou dag en nacht aan vast te zitten, nou nee dankjewel. Have been there, done that en het leverde mij alleen maar meer gedonder op dan plezier.
Zo ben ik nu bijvoorbeeld met een jongen `bezig` en omdat ik nu echt geen relatie kan hebben (vooral niet met hem, want ik zie hem zometeen een jaar of nog langer niet) heb ik er 3 weken geleden geprobeerd er een punt achter te zetten. Ik moest vreselijk huilen en mistte hem na loop van tijd gewoon heel erg, ik weet niet of jij dat ook met deze jongen hebt? Daarom ben ik naar hem toegegaan en naja, van het een kwam het ander. Ik wil het oprecht proberen, maar ik weet gewoon dat het over een halfjaar kapot gaat en met een enorme heartbreak zit.
Wat ik me dan afvraag, vond je die jongens wel echt leuk genoeg om er een relatie mee aan te gaan? Heb je er wel behoefte aan om aan een jongen ´vast te zitten´? Of denk je vooral aan alles wat mis kan gaan (door negatieve ervaringen), zoals ik?
Wat ik je zou adviseren is om gewoon echt één keuze te maken: ga je voor deze jongen of niet (en dan ook bij die keuze te blijven, in tegenstelling tot mij :cold_sweat: ). Want op dit ogenblik houd je hem in feite ook een beetje aan het lijntje, can´t blame you though, maar het is wel oneerlijk. Probeer er met hem over te praten, kijk hoe hij erin staat, dat helpt soms ook.

#4

Dat zijn nog eens adviezen, bedankt! Probleem is dat ik gewoon niet weet of ik het wil of niet. Met de jongen hiervoor (wauw, klinkt alsof ik een slet ben maar geloof me, ik ben heel netjes met jongens) ging het allemaal hartstikke goed maar op een gegeven moment wilde ik niet meer. Toen heb ik het hem ook wel verteld hoor en dat voelde als een opluchting. Raar wel want ik vond hem écht heel leuk!

De jongen van nu heeft eigenlijk alles wat ik zoek. Ik vind hem heel aantrekkelijk, hij is niet zo verschrikkelijk klef, hij plaagt veel, ik heb ontzettend veel lol met hem etc. Maar ineens voelt het weer niet goed. Ik ga er vanavond gewoon heen en ik ga in mijn hoofd steeds voor mezelf herhalen; doe niet zo raar, dit vind ik wel leuk, we hebben het gezellig en blablabla. Als ik het er dan nog niet bij voel dan wordt het niks denk ik. Maar dat vind ik dan ook weer jammer want hij is wel echt heel leuk en ik krijg niet dagelijks jongens op mijn pad die ik qua innerlijk én uiterlijk aantrekkelijk vind…

Weet je… Ik snap mezelf niet eens meer hahaha!

Bij jouw verhaal vind ik het eigenlijk wel logisch dat je niet echt verder met hem wil. Je doet jezelf alleen maar meer pijn als je straks een half jaar weg moet en hem niet kan zien, tenzij jullie allebei een lange afstandsrelatie willen proberen.

#5

Mehhhh, up!

Wil andere ervaringen horen!

#6

Haha, ik kan je irritatie gewoon voelen. Het komt op mij over alsof je er gewoon nog niet klaar voor bent, je zo te binden. Je gaf eerder al aan bindingsangst te hebben, zelf heb ik dat niet volgens mij, dus als dat het geval is zou ik niet zo goed weten wat je moet doen. Ik kan wel zeggen dat je je van die angst moet afzetten en gewoon de gok moet wagen als je deze jongen echt leuk vindt, maar dat is nogal makkelijk gezegd uiteraard.

Maar als deze jongen alles heeft, waarom het niet gewoon proberen? Spring gewoon in het diepe en kijk het een tijdje aan. Het is niet alsof een relatie forever and ever is, als het je niet bevalt, stop je er gewoon mee… dan kun je in elk geval zeggen dat je het wél geprobeerd hebt. Weer een ervaring rijker :slightly_smiling_face: Denk in dit geval met je hart, niet met je hoofd!

#7

Ik herken jou verhaal wel een beetje. Ik heb het ook… Dan is ie leuk, aardig, knap, etc. maar op de een of andere manier beklemd het me tegelijkertijd en haak ik dus weer af… Je bent dus niet de enige! :wink:

Maak er gewoon een gezellig avond van samen & als je je goed bij deze jongen voelt, probeer het gewoon. Wat heb je te verliezen? Nooit geschoten is altijd mis! :wink:
In ieder geval veel succes! xx

#8

Ik herken me hier heel erg in. Ik verlangde altijd naar een vriend maar zodra ik wist dat de ander om mij begon te geven, kapte ik het af. Het voelde zo benauwend voor mij en ik was bang dat ik er niet meer van weg kon komen, van de relatie en van die ander. Op een gegeven moment wil ik zo hard vluchten dat ik gewoon ga walgen van de ander. Ik heb het altijd een beetje afgeschoven op problemen met het verliezen van controle, maar dat is misschien wel hetzelfde als bindingsangst. Van de zomer leerde ik een jongen kennen die ik leuk vond, we pasten echt super bij elkaar. Eindeloze gesprekken, we gaven tegengas bij elkaar, etc. Na een aantal dates voelde ik het weer: holyshit ik wil dit niet ik wil weg! Toen ben ik twee weken op vakantie geweest (stond al in de planning) en heb daar de situatie voor mezelf op een rijtje gezet, met als conclusie dat ik het eigenlijk wel wilde proberen met hem. Kort daarna heb ik hem gewoon alles eerlijk verteld, dat ik soms dagenlang een enorm sterke drang had tot het afstoten van mensen (/potentieel relatiemateriaal) als ze dichtbij kwamen. Voor hem vielen een aantal puzzelstukjes op zijn plaats en we hebben afgesproken dat wanneer ik zo’n moment had, ik het even zou laten weten, en dat hij me dan gewoon met rust liet tot ik wat van me liet horen. Dat hielp echt zo erg! Ik kreeg de controle over de situatie en op de momenten dat ik niks van hem wilde horen, had ik dat ook in de hand. De momenten werden steeds minder en nu hebben we sinds 2,5 maand een relatie.

Heb je misschien ook problemen met controle verliezen? Dan zou dit ook voor jou kunnen werken. Het is echt vervelend…

#9

Dit heb ik ook en ik weet zelf ook niet wat ik er aan kan doen.
Dus help!

#10

Ik heb best wel een verleden met mannen, ex vreemdgegaan, vader vreemdgegaan. Ik heb ook ontzettend veel moeite met vertrouwen. Ik wil het wel, maar het lukt niet argghhhh! Ik heb nu alweer iets gevonden bij die gozer wat ik irritant vind. Ik word gek van mezelf hahaha.

Zijn er ook meiden die dit eerst ook hadden en uiteindelijk toch er overheen zijn gekomen?

#11
#12

Het verhaal van kaBOOM lijkt me een goed voorbeeld om te volgen. Ooit moet je die sprong wagen, en misschien valt het tegen… maar misschien ook niet. Misschien stel je jezelf de vraag ‘Waar ben ik al die tijd bang voor geweest?’. Het is in ieder geval verstandig om het er samen over te hebben. Uitzoeken wat de beste oplossing is, om toch te kunnen wennen aan een relatie.
Een relatie is niet 24/7 aan elkaar vastgeplakt zitten. Je moet ook tijd voor jezelf nemen, en de dingen doen waar je gelukkig van wordt.

#13
#14

@KaBOOM: Wauw wat lief dat hij jou daarbij wilde helpen! Zo’n jongen vind je echt niet snel! Voelt het nu fijn nu je een relatie hebt? Loop je er nog wel eens tegenaan of is dit ech “the one” en heb je er nu geen last meer van.

Ik was gisteren dus weer bij die jongen, ik kan het gewoon niet. Ik erger me dood aan de ergste dingen. Het ergste vind ik dat hij niet naar me luistert. Dan vertel ik iets wat belangrijk voor mij is en dan praat hij er dwars doorheen en vraagt hij me daarna niet mijn verhaal af te maken. Als dat 1 keertje gebeurt, oke… Maar heel de tijd. Dit is dan gewoon niet de juiste om het mee te proberen.

Ik kan echt heel goed flirten met jongens, maar zodra het dichterbij komt wil ik het met niemand. Ik snap er niks van. Ik heb zelfs wel eens gedacht: “Val ik uberhaupt op jongens?” Maar als ik dan mezelf met een meisje voor me zie dan lijkt me dat he-le-maal NIETS. Haha. Conclusie: ik word gewoon gek van mezelf en verlang naar een relatie met iemand die niet bestaat.

Edit: Wel fijn trouwens om te zien dat ik niet de enige ben. Dan zal het wel “normaal” zijn dat sommige meiden dit hebben.

#15

Ik had bindingsangst, ben op sommige momenten wel degelijk aan relaties begonnen en na 2 weken kreeg ik het al benauwd bij die jongens…Pas toen ik over mijn verleden heen was (rotrelatie) en eindelijk een jongen vond die ik na een maand daten nog wou zien, is de muur afgebroken, zeg maar. Je bent er volgens mij nog niet klaar voor op dit moment en daar is op zich niks mis mee…

#16

Ja, vond ik ook echt tof. Ik dacht, ik wil de sprong alleen wagen voor iemand met wie ik misschien ook echt een toekomst heb, omdat het me zo veel moeite kost. En als hij me niet had begrepen, dan was het dus niet meant to be en zou ik geen moeite verspillen aan hem. De eerste maand verliep niet altijd soepel, maar hij hield op zulke momenten dan gewoon afstand. Aantal dingen benauwen me nog wel een beetje, bijv dat we kerst met elkaars familie zullen vieren. Alleen ik vind dat meer spannend en ik wil het wel gewoon. Nu ben ik gewoon echt blij met de relatie, en had nooit gedacht dat ik dat zou kunnen zeggen!

#17

^ Wauw ik ben blij voor je!

Ja vriendinnen zeggen ook wel eens dat ik er niet klaar voor ben, maar ik ben inmiddels 21 en ik merk wel dat ik er aan toe ben. Daarom snap ik niet zo goed wat er mis is.

Heb wel een en ander meegemaakt in het verleden (ex ging vreemd, vader ging vreemd) maar ik weet niet of dat ermee te maken heeft want op zich vertrouw ik mannen wel.

#18

Oké, dit topic had ik nodig. Ik heb het dus ook. Ik ben 18 jaar en heb nog nooit een serieuze relatie gehad. 2 keer wel iets geprobeerd, maar werkte niet. Verder was het voor mij altijd een beetje klote, zoenen e.d maar zodra het serieuzer werd kapte ik het af. Ik heb sommige jongens ook niet eerlijk behandeld, echt gestopt met praten alsof ze niks waren.
En nu ben ik heel hard gepakt door karma. Ik ben namelijk verliefd geworden op iemand die mij zo behandeld als hoe ik die jongens behandeld heb. Het is niet dat hij een ‘player’ is of ‘gemeen’ maar hij weet zelf niet wat hij wil en kwetst mij daardoor veel. Inmiddels heb ik het voor mezelf afgesloten en denk ik te kunnen accepteren dat het nooit meer wat wordt…

Maar sinds ik hem heb ontmoet heb ik zoveel behoefte aan een relatie. Ik wil zo graag iemand die voor mij voelt wat ik voor hem voel en bij wie ik mezelf kan zijn (zoals ik kon bij bovenstaande jongen). Stiekem kijk ik nu bij elke jongen of het boyfriend material is, maar aan de andere kant wil ik ook niemand anders dan hij. En als een jongen te lief is, kap ik het toch weer af. Ik weet ook echt niet wat ik wil. Gralhglahfaahlfah.

#19

Misschien ben je bang voor wat komeng gaat? Misschien ben je bang om je helemaal open te stellen voor iemand?

#20

@ Confession, Jaaaa inderdaad! Ik kijk ook bij elke gozer of het boyfriendmaterial is maar eigenlijk wil ik het niet, maar ook weer wel. Iedereen zegt dat ik bang ben, kan ook wel kloppen maar het is zooo frustrerend!!! Waarom verlang ik er dan naar, dan wil ik dat gevoel ook niet hebben :stuck_out_tongue:

Misschien komen we erachter als we een keer THÉ one tegenkomen. Misschien is dat wel een heeeel ander gevoel.