Niet met kritiek kunnen omgaan

Hallo allemaal,

Ik heb een probleem. Ik kan niet goed met kritiek omgaan. Ik laat het niet merken, ik reageer altijd heel begrijpelijk, geef diegene gelijk, maar vanbinnen doet het me pijn als iemand kritiek geeft op iets wat ik doe, op iets wat ik gemaakt heb, hoe ik eruit zie. Ik heb met een eetstoornis gekampt, en ik ben er zo goed als overheen, maar mijn ‘stalkertje’ (zoals ik het noem) komt nog vaak om de hoek kijken, vooral op dat soort momenten. Een stem in mij zegt dan: ‘Zie je wel, je bent niet goed genoeg. Je doet helemaal niets goed. Je bent lelijk.’ enzovoort. Als mensen kritiek geven, weet ik heus wel dat ze het doen om me te helpen, maar het komt altijd als een klap aan. Het gaat al stukken beter met me, maar ik ben nog steeds erg onzeker.

Mijn vraag is dus, hoe kan ik beter met kritiek omgaan?

Alvast bedankt!

Ik up dit topic even!

Ik heb precies hetzelfde probleem als jij, ook met dezelfde achtergrond.
Dus dit wil ook ook wel weten.

-

Ik herken me hier wel in (behalve van de eetstoornis)

hmm… Ik denk dat je toch moet proberen te begrijpen dat mensen het niet zo bedoelen, en het zo moet accepteren. Goedbedoelde kritiek is niet slecht, ookal is het kritiek. Zie het niet aan iets wat je fout doet, zie het als iets waar je aan kan werken en beter in gaat worden

Dit. Ik voel me echt zo ontzettend gekwetst als iemand kritiek geeft. Daar kan ik nog maanden last van hebben…

Ik ben dan weer niet dat ik mensen gelijk geef, ik ga er keihard tegenin haha. Vanbinnen voel ik me ook altijd zwaar klote als ik kritiek krijg. Ik kan het echt niet hebben. Heb er vaak over gepraat maar het van de andere kant bekijken lukt mij niet. Ik voel me gewoon heel snel aangevallen en ik ben koppig dus dan ontstaan er vaak ruzies. Uiteindelijk barst ik dan in huilen uit omdat ik dan in me hoofd alleen maar hoor hoe fout ik alles doe… en ik heb het gevoel ook dat iedereen dat om me heen dan ook vind.

Ik heb ook een eetstoornis (gehad?) btw. Weet niet zo goed hoe ik helpen moet, maar ik begrijp je in ieder geval.

Hmm, fijn dat mensen het begrijpen!
Maar ik denk dat het probleem vooral bij mezelf ligt dat ik nog zo onzeker ben. Hoe zijn jullie zekerder geworden, over jezelf?

Woooow ik heb/had echt precies hetzelfde. Ik trek het me ook heel erg aan als iemand iets zegt dat niet eens per sé negatief naar mij bedoeld is.

En hoe je zekerder kan worden… dat is een lastige vraag. Als ik dat zou weten? Maar misschien komt het met de jaren.

Ik ga juist extra mijn best doen als ik kritiek krijg. In bet begin vind het jammer, dan ga ik erover nadenken en uiteindelijk probeer ik het twee keer zo goed te doen.

Trouwens, “jij bent lelijk en kunt niets”, is geen kritiek maar een belediging tot op het bot. Als ik zoiets te horen zou krijgen dan zou ik daar ook niet blij van worden.