Hoi meiden. Ik zou graag mijn hart even willen luchten.
Dit jaar heb ik voor mijn studie 4 maanden in Australië gewoond. Ik was vrij snel gewend aan het land en heb de beste tijd van mijn leven gehad. Ik ben inmiddels bijna 2 maanden thuis maar sinds ik terug ben zit ik niet lekker meer in mij vel. Ik was altijd zelfverzekerd en ik genoot altijd heel erg van de leuke dingen die ik deed met familie en vrienden, maar ik voel mij op dit moment erg onzeker en leeg en het lijkt wel alsof ik nergens meer van kan genieten. Ik mis alles aan Australië en ik heb het gevoel dat ik mijzelf een beetje kwijt ben. Ik weet totaal niet meer wat ik met mijn leven aan wil.
Tijdens mijn verblijf in Australië heb ik een Australische (soort van) vriend gehad en ook daar heb ik heel veel moeite mee nu ik in Nederland ben. We spreken elkaar nog wekelijks. Ik kan hem maar niet uit mijn hoofd zetten. Ik heb nooit zoiets gevoeld voor een jongen als voor hem; maar ons contact verloopt soms moeizaam. Ik merk wel dat hij heel erg in mijn gedachten spookt en dat hij daarom mijn leven hier wel min of meer beheerst; iets wat ik absoluut niet wil. Maar het contact verbreken zou ik ook niet willen denk ik…
Regelmatig spoken de gedachten door mijn hoofd om te emigreren naar Australië in de toekomst, of in ieder geval een ander land als Nederland, maar familie achterlaten vind ik wel iets heel moeilijks.
Ik heb altijd al geweten dat ik heel erg van het buitenland hou en de kans dat ik zou emigreren is altijd aanwezig geweest. Ik had echter niet verwacht dat ik het zo naar mijn zin zou hebben in Australië en dat ik totaal geen heimwee zou hebben.
Ik wil eigenlijk nog helemaal niet nadenken over het wel of niet willen emigreren etc. maar sinds ik terug ben heb ik het gevoel dat iedereen om mij heen heel erg gefocust is op de toekomst (samenwonen, masterstudies, baan zoeken etc.) Ik heb het idee gevoel alsof er een enorme afstand is tussen mijn vriendinnen waar ik altijd zo goed en leuk mee kon praten. Mijn vriendinnen sporen mij aan snel een vriend te vinden in Nederland, maar ik weet helemaal niet of ik daar op dit moment behoefte aan heb.
Moet je op je 20e al je zaakjes al op orde hebben? Ik weet niet eens wat ik na mijn studie volgend jaar moet gaan doen. Ik twijfel heel erg aan mijzelf en ben totaal niet gemotiveerd op school. Ik zou wel een peptalk kunnen gebruiken haha, dankjewel!
Ik heb geprobeerd te praten met vriendinnen en mijn ouders, maar dit is erg lastig. Het leven van iedereen is ook doorgegaan en ik heb het idee dat iedereen alleen maar moe wordt van mijn verhalen over Australië. Na 5 foto’s en een paar verhalen heeft iedereen het ook wel weer gehoord. Het advies wat ik krijg van vriendinnen is leuke dingen doen en een leuke jongen in Nederland zoeken. En ik weet ook wel dat ik mij op andere dingen moet focussen, maar ik blijf mij maar een beetje down voelen…