Niet durven

[i]Tja, na een lange tijd twijfelen dan toch maar besloten om het wel te delen met andere mensen… Ik ben niet zo van het seksdingen beschrijven, vind het nogal (onnodig, ik weet het) genant, maar ik heb wel even hulp nodig sinds ik er zelf niet uitkom.

Sinds kort heb ik een vriend. Superleuk, -lief, enz. Ik was nooit echt een mensenmens en lastig met het vertrouwen, maar bij hem kan ik mezelf zijn. Het is zo fijn bij hem, dat we seks hebben gehad. (Ik had verwacht voor eeuwig maagd te blijven) Alleen… Voel ik me gewoon om iets schuldig, of dom… Of eigenlijk weet ik niet precies hoe ik me erover voel.

Ik durf niet veel. Ik heb een paar jaar geleden iets meegemaakt met een… nogal opdingerige kerel en denk deels dat het daaraan ligt. Zo durf ik absoluut niet klaar te komen. Ik weet niet waarom niet. Mijn vriend vraagt waar ik bang voor ben, wat ik denk dat er gebeuren gaat… En ik weet dat er niets gebeuren gaat, ik vertrouw hem. Maar ik durf het niet. Ik vraag hem altijd te stoppen vlak voor het moment komt. Gisteren raakte ik in paniek omdat hij me door bleef vingeren en me vasthield, in de hoop dat ik niet zo snel opgaf. Nou, dat werkte niet echt goed en na de tijd baalde ik van mezelf, want ik had het gevoel dat ik weer gefaald had.
Daarbij durf ik hem ook niet aan te raken. Ik durf wel steeds meer, maar tot boven de broekrand en verder niet. En daar voel ik me schuldig over, want ik wil niet zo’n vriendin worden die zichzelf constant laat verwennen en niets terugdoet, weet je wel.

Mijn vriend zegt dat het niet geeft, dat het wel komt en we de tijd nemen, maar toch… Iemand misschien tips voor me, want ik vind het echt lastig om met hem te bespreken, ook omdat ik me zo dom voel erdoor… ;([/i]

Heey,

Ik herken het probleem van niet durven. Ik had net als jij een nogal opdringerige kerel, maar waar ik nog geen seks mee wilde. Juist omdat hij zo opdringerig was… Ik was bang dat hij niet zou passen en durfde totaal geen seks te hebben, omdat een tampon er ook moeizaam in ging. Mijn nieuwe vriend gaf me de tijd en gaf mij het gevoel dat hij zou wachten en liet me er totaal helemaal vrij in. Ik had in principe de touwtjes in handen. Dat gaf me een fijn gevoel waardoor ik steeds meer durfde en steeds meer wilde doen, omdat ik vond dat hij verdiende omdat hij op mn wachtte. In kleine stapjes ging het steeds beter en nu hebben we fijne seks.
Ik denk dat als je lichtelijk in paniek raak hij je (op een goedbedoelde manier) een beetje te veel pushed. Als je wilt, wil je (nog) niet. Ik denk dat je beter gaat voelen als je het gevoel krijgt dat je er vrij in wordt gelaten. Als je verliefd ben op hem dan wil je op een gegeven moment echt wel… en als hij van jou houd dan geeft hij je daar de ruimte in en wacht op je.
Hoop dat je hier iets aan hebt. Dit is mn eerste advies aan iemand op een forum.

Ik denk dat het toch handig is om het met hem te bespreken, ook al vind je dat je dan dom overkomt.
Hij is tot nu toe lief en begripvol heb ik het idee en wil je alleen maar helpen. Dus dat lijkt mij het beste, om met hem er toch over te praten. Dan kan hij je ook een veilig gevoel geven of gewoon naar je luisteren, wat heel fijn is denk ik.

En als de seks een probleem blijft dan zou je eventueel naar een seksuoloog kunnen gaan. Die heeft ervaringen met vele seksuele ‘problemen’ en ik denk dat met haar praten zou kunnen helpen. Want het is gewoon weer fijn als je echt kan genieten van de seks en niet steeds in paniek raakt.