[b]toen ik in groep zeven en acht zat (combinatie klassen) van de basisschool hadden wij een hele ‘gemene’ meester. Niet ‘gemeen’ van : ‘Ik praten, en hij werd boos en dat is gemeen.’ maar echt gemeen. Als je iets niet snapte begon hij tegen je te schreeuwen dat je nooit oplette, en wou het niet nog een keer uitleggen. als je een keer iets fout deed riep hij dat je een loser was die nooit iets zou bereiken. nou was ik zelf in die tijd nogal dwars voor hem (nooit opdrachten maken, niet opletten, veel praten.) en daarom werd hij nogal vaak kwaad op mij zeg maar. Dan zette hij mij appart van mijn klas en moest ik bij groep zeven in het lokaal gaan zitten en niet bij groep acht waar ik hoorde en dan ging hij iets uitleggen met zijn rug naar mij toe. En als hij boos was nam hij me ook weleens mee naar de gang en ging met zijn hoofd heel dicht bij hangen en teegen me schreeuwen hoe mislukt ik was. (hij was 61). tegen ouders en andere leerkrachten deed hij heel scheinheilig en ze hebben pas besloten dat hij niet meer terug mocht komen nadat hij overspannen naar huis is gegaan toen hij mij zo hard in mijn arm kneep dat het blauw werd en ik begon te huilen. Hij is niet op de afscheid avond geweest en liet ons 2 weken voor de zomervakantie in de steek zonder musical ofiets. Soms kon hij me heel gemeen aankijken door zijn ronde brillen glazen en dan hadden wel tien kinderen tegelijk het gevoel dat hij naar diegene keek. In de tijd dat hij lesgaf had ik vaak buikpijn en nachtmerries over hem. later ging de buikpijn over en de nachtmerries langzamerhand ook. Maar nu bijna twee jaar later komen ze steeds terug. Dat ik groep acht over moet doen, of ik droom en zie gewoon alleen zijn gezicht voor me. ik heb dit elke nacht en kan er niet meer goed van slapen.
Ik ben ook bang dat ik hem tegen kom want hij woon maar twee dorpen veder. telkens als ik aan iets denk waar hij het ooit over heeft gehad of als ik stopwoorden van hem hoor moet ik bijna huilen. En als ik dan thuis kom krijg ik van die verschrikkelijke huilbuien.
Weten jullie wat ik moet doen?
sorry voor dit lange verhaal, maar anders was ik bang dat jullie er niks van zouden begrijpen.[/b]
[/i]
Ik denk dat je er het beste over kan praten met een psycholoog (of de psycholoog van je school), want het kan zijn dat je een trauma hebt opgelopen. De psycholoog kan je misschien ook slaappillen geven, zodat je beter kan slapen. Het is misschien wat te laat hiervoor, maar je kan ook met de directeur van je basisschool gaan praten en, als je dit hebt, met het rapport van je psycholoog gaan waarin staat dat je nachtmerries hebt en geestelijk gekwetst bent. Aangezien die leerkracht bijna op pensioen is, kan die directeur niet veel doen, maar ik hoop wel dat dit gevolgen heeft voor die leerkracht (dat hij in de hel belandt ofzo). Probeer je verder te ontspannen en je wat los te maken van hem. Probeer, als je een nachtmerrie hebt, met zijn kop met ronde bril te lachen. Blijdschap is de beste remedie voor jou, denk ik zo. Hopelijk heb je hier wat aan, succes!