Naar psycholoog

Hi,

Vanmorgen ben ik naar de huisarts geweest, had al een tijdje last van een neerslagtig gevoel en kan op dit moment om alles huilen en irriteer me daadwerkelijk aan bijna alles. Gister was een beetje de druppel, toen had ik ruzie met mijn vriend waarmee ik nu 2 jaar samen ben. Toen besloot ik dat er wat moest gaan gebeuren.

De huisarts heeft me doorverwezen naar een psycholoog. Ik kom er gewoon niet uit met mezelf, heb verschillende problemen waaronder met m’n vader. En kan hier met niemand over praten. M’n moeder houd zich er het liefst buiten, m’n m’n broer en zus zijn hierdoor al uit huis gegaan en m’n vriend probeerde me continue gerust te stellen. Dit vind ik echt heel lief van hem maar de woorden het komt wel goed heb ik niet veel aan.

Toen ik mijn vriend vertelde dat ik een gesprek met een psycholoog wilde verklaarde hij me voor gek, ik had geen hulp nodig maar mijn vader en vond dat ik alles wel aan hem kon vertellen ipv een vreemde. Toen ik hem vertelde dat dit niet lukt was hij heel erg teleurgesteld.

Hoe kan ik hem het beste vertellen dat ik ben doorverwezen naar een psycholoog?

x.

Ik zou hem proberen uit te leggen dat het echt niet goed met je gaat en dat je er zelf niet meer uit komt. En dat je zijn hulp waardeert en het fijn vindt dat je alles met hem kan bespreken, maar dat je nu meer nodig hebt dan dat.

Meer dan dat kun je denk ik ook niet doen, ik vind het nogal jammer van hem dat hij je voor gek verklaart omdat ik het juist heel goed en krachtig van je vindt dat je hulp zoekt als je dit nodig hebt. Mocht hij dus weer zoiets zeggen, zou ik hem zeggen dat je het jammer vindt dat hij dat zo ziet en hoopt dat hij je hier toch in wil steunen.

Ik sluit me volledig aan bij wat december zegt ^
Duidelijk maken dat het echt nodig (de huisarts verwijst ook niet voor niets door), maar je zijn hulp ook zeer waardeert.
Sterkte!

Ten eerste, wat enorm knap van je dat je hulp bent gaan zoeken!!!

En met je vriend, misschien nog eens rustig uit leggen dat de situatie waarin je zit (ookal komt het door je vader) wel impact heeft op jou en je welzijn en dat je daarom hulp zoekt zodat je meer grip krijgt op de situatie en hoe je daarmee om kan gaan.
Dat je zijn hulp waardeert, maar dat je nu verder wil kijken, zodat je over een tijdje weer gewoon zijn vriendin kan zijn, in plaats van hoe het nu gaat.

Sterkte ermee!

Hij voelt zich waarschijnlijk gepasseerd, omdat hij er ook graag voor je wil zijn. Laat hem dan ook weten dat je zo veel mogelijk tegen hem vertelt over jouw gevoelens etc. maar dat je ook iemand nodig hebt met wie je geen emotionele connectie hebt die met een frisse, nieuwe en professionele blik naar jouw situatie kan kijken. Juist het feit dat je het tegen een vreemde vertelt, zou een enorme opluchting kunnen zijn.

Als je dan bij de psych loopt, kun je ook eens voorstellen om hem een keertje mee te nemen. Dan voelt hij zich er ook bij betrokken en misschien snapt hij het dan wat beter.

Ben het helemaal eens met Pudu! Je kan hem het beste laten weten dat je zijn hulp ook heel erg waardeert, maar dat je het toch zwaarder hebt waardoor een psycholoog je gaat helpen. Veel succes, ik weet zeker dat het je zal helpen (: xx

Ook helemaal eens met Pudu! Het kan juist heel verfrissend zijn om je verhaal kwijt te kunnen bij iemand die er buiten staan, die er met een neutrale blik naar kijkt. Laat weten dat je hem juist heel erg waardeert, maar dat je nu echt hulp van een professional nodig hebt.

Ik vind het echt ontzettend knap dat je de stap hebt gezet om te gaan praten met een psycholoog. Dat kan heel moeilijk zijn, maar het kan je ook ontzettend helpen. Heel veel succes!