My life is a mess

Schrijfsels
#1

Hoi. (:
Dit is het tweede verhaal dat ik schrijf. Misschien kun je het wel volgen, maar ik denk zelf dat het makkelijker is om eerst het eerste verhaal te lezen. Dan snap je het iets meer I guess.
Ik probeer om elke dag een stukje te posten, maar sowieso om de dag. Als dit niet zo is, vermeld ik het sowieso.
Vervolg van If you really knew me…!

–

Het is de laatste dag van de vakantie, morgen moet ik weer naar school. Onzeker sta ik voor de spiegel te kijken wat ik aan zal trekken. Dit jaar moeten me ze weer gaan zien als Anne, en niet meer als ‘het meisje van de lovergirls’. Roos, Fleur en Jan zijn atheneum gaan doen, Babs en ik zitten bij elkaar in de klas, op de havo. Ik hoor dat m’n mobiel gaat dus neem ik op.
‘Hee lieverd’, hoor ik Jan zeggen. Ja, dat klopt, ik en Jan hebben nu wat. De lieverd!
‘Lieverd!’, antwoord ik.
‘Ik mis je meid! Hoe was je vakantie?’, zegt hij. Het wordt een lang gesprek, en hangen uiteindelijk pas na een uur op.
Ik smijt m’n mobiel terug op mijn bed en kijk nog een keer naar m’n kleren. Ja, dat word het! Ik hang mijn bandshirt van apocalyptica en skinnyjeans over mijn stoel, zet mijn rode vans er onder en loop de trap af.
‘Paap, zakgeld’, zeg ik zodra ik de deur open doe.
‘Haha, ook hallo meisje. Heb je een beetje zin in morgen? Weet je al wat je aan gaat doen? Je mooie roze jurkje, lelli-kelly schoenen en twee staartjes?’, grijnst hij.
Droog kijk ik hem aan. ‘Passen ze jou niet? Zouden je bééldig staan! En ja, ik heb wel zin in morgen hoor.’
‘Welke maat is het? Klinkt wel leuk!’, grijnst hij.
‘Haha’, zeg ik terwijl ik hem een stomp tegen zijn buikje geef.
‘Mag ik nou zakgeld?’
‘Nou, vooruit. Pak mijn portemonnee maar, hij ligt in de la.’
Ik loop naar de la, pak zijn portemonee eruit, en kijk snel hoeveel er in zit. ‘150 damn! Daar kan hij vast wel wat van missen!’, fluister ik, en loop terug naar de kamer.
‘Hier’, zeg ik vrolijk terwijl ik hem de portemonnee reik. ‘Hoeveel krijg je ook al weer?’, vraagt hij.
‘Vier euro vijfentwintig’, antwoord ik. Veel te weinig als je het mij vraagt.

–
Tips/kritiek is altijd welkom!

#2

upp

#3

nieuw verhaal :grinning:
geweldig bby!

#4

leuk! wel irritant dat je na elke zin gewoon op enter drukt. ik schrijf altijd door zegmaar. :’)

#5

Super!
Snel verder!

#6

Ja, ik vind het zelf altijd fijner lezen om als er een gesprek plaatsvind een enter te plaatsen, maar ik zal er op letten, dankje!

#7

fuck yeah lekker verder lezen :]

#8

Verder :slightly_smiling_face:

#9

Ik volg dit verhaal ook weer! natuurlijk!

#10

Volgend stukjeeee pleaaase? :grinning:

#11

Ik ga nu weer schrijven, vandaag komt er sowieso weer een stukje, ik weet alleen niet hoe laat.
En mensen, nee dit is géén verhaal waarvan de schrijver halverwege afhaakt, want dat is schijtirritant. :x

#12

UhmUhmUhm.
Hebben wij niet nog een stuk van 3000 woorden tegoed?
De deadline is al LANG verlopen! Oh, stukje van 500 woorden er bij omdat het zo laat is… 3500 woorden?
Ik wacht. (:
Haha.

#13

Haha, hou je bek Saar!

Het stuk komt wss laat in de avond!

#14

NeeNeeNee :grinning:

#15

Dat vind ik juist fijner :grinning:

Verder :’)

#16

verdeeeeeeeeeeeeeeeeeeer, ik vind het nu al leuk :heart:

#17

haha een ding het is toch hang weer terug in de kast.
inplaats van hag?
xD najaa gwn snelheidsfoutje :slightly_smiling_face:
Leuk verhaaall i love it. nu al xD

#18

^Oja idd haha, dankje!
Ik ben nu echt aan het schrijven, daarstraks niet. I am sorry. :stuck_out_tongue:
Over een half uur staat er sowieso wat!

#19

Ik ben nu echt aan het schrijven, daarstraks niet. → Dat is heel stout. 500 woorden erbij C:
Het zijn er nu 4000 hea? :stuck_out_tongue:

#20

Ik weet het, ik ben stout.
Is iets meer dan 300 woorden ook goed? (:
Ik heb trouwens besloten, wij gaan hier géén chat van maken. x’D

‘Oke, hier. Alsjeblieft’, zegt hij. ‘Dankje’, en ik ren weer naar boven. Boven kijk ik mijn kamer rond. Wat een troep. Dit jaar, moet mijn leven echt minder een zooi gaan worden! Afspraken maken nu! Daar gaat het om Anne. Ik pak de eerste vuile onderbroek die ik tegenkom en gooi hem in de wasmand, deze sleep ik mee naar mijn kamer. Het is dan wel half negen, maar ik ga nu, nu op dit moment grote schoonmaak houden. Ik pak nog vijf onderbroeken en gooi ze in de wasmand. Nu alle sokken, shirts en broeken nog. Als de vloer leeg is, of een soort van leeg, doe ik mijn prullenbak open. Jezus, wat een stank! Er zitten nog oude maandverbandjes van twee maanden terug in of zo. Ik pak hem op, loop naar beneden en gooi alles leeg in de kliko, loop naar het kastje met schoonmaakspullen, doe wat sop in mijn prullenbak, zodat de stank er wat uit gaat, en loop weer naar boven. Nu mijn bureau nog! Hier ligt ook een hoop troep op, dus loop ik weer naar beneden. ‘Wat ben je allemaal aan het doen meisje?’, vraagt mijn vader.
‘M’n kamer opruimen’, antwoord ik en ik loop weer naar boven. Op mijn kamer pak ik de grootste stapel papieren, gooi ze op mijn bed en sorteer ze op: weggooien, lezen en bewaren. Pas tegen tien uur ben ik klaar, en helemaal kapot. Maar ik voel me wel lekker. Ik heb weer zin om naar school te gaan! Iedereen weer zien, heerlijk! Gelukkig zit ik nog bij Babs in de klas, dan ken ik tenminste al iemand. Ik ben zo uitgeput dat ik geen zin meer heb om mijn tanden te poetsen of mijn gezicht te wassen, dus kleed ik me zo maar uit en doe mijn hempje aan en duik het bed in. Als ik net slaap zet ik nog snel mijn wekker om kwart over zes, en val dan in slaap.