Dag dames,
Zoals sommige wel weten, die mij hier kennen, heb ik vroeger moeite gehad om sociale contacten te leggen. Nu ik volwassen ben en alles, aan de onderste tree onder het mom van ‘Welkom in de grote mensenwereld’, merk ik dat ik steeds makkelijker ben om contacten te leggen. Alleen het volgende is aan de hand:
Ik heb het idee dat ik mensen af stoot. Altijd ben ik zo geweest dat ik het beste met iemand voor heb. Maar ik zal een aantal voorbeelden noemen. Ik ben bijvoorbeeld in de herfstvakantie op vakantie geweest met een vriendin van me. We hebben een topvakantie gehad! Alleen in Turkije, vroegen de mannen ons steeds mee ‘uit te gaan’. Ik heb telkens nee gezegd, ik had er geen goed gevoel bij. Toen werd er gevraagd door iemand uit de animatieteam, of we mee gingen naar het strand ('s nachts). Ik dacht: Die zit achter die vriendin aan. En ja hoor, hij ‘betastte’ haar best wel erg. Het ergste; ze liet het nog toe ook. Tot ze op een gegeven moment mijn hand pakte en zei ‘we gaan.’ Ik was toch best wel pissed. En heel de vakantie, zaten al die Turkse mannen achter haar aan. Misschien was ik jaloers, ik heb nog nooit echt iemand achter mij aan gehad… Maar goed, in dit geval, vond ik het wel prima dat ik niemand achter me aan had. Maar ik voelde afgunst, van mijzelf naar haar toe. Toen we terug kwamen van vakantie, heb ik niets meer van haar vernomen, doet ze grootsig, raar, arrogant en trekt ze op met haar ‘allerbeste vriendin’ en denkt dat ik jaloers ben op hun (totaal niet dus). We zouden naar het concert van Gers Pardoel gaan, ik heb haar een paar keer op geattendeerd dat ze het kaartje terug moest betalen, maar ik heb nog nooit een euro van haar gezien. Toen liet ik op een gegeven moment niets meer horen, omdat ik het beu was na 7x te vragen of ik mijn geld nog kreeg. Werd ze boos omdat ik niets meer liet horen :\
Tweede voorbeeld:
Ik heb via een vriend een meisje leren kennen, we waren met z’n drieën naar de bioscoop geweest. Heel leuk en gezellig en dat meisje had me een uitnodiging gestuurd voor haar verjaardag. Ik kende haar niet zo goed, maar ik was in gegaan op de uitnodiging. Ik kwam tot conclusie dat ik niet wist waar ze woonde, dus ik had netjes een WhatsApp gestuurd met de vraag of ze haar adres wou geven en wat ze graag wou hebben voor haar verjaardag. Ik kreeg hier geen antwoord op. Afgelopen vrijdag had ik via Facebook op haar ‘event’ weer de vraag gestuurd wat haar adres is. Ik kreeg hier ook geen antwoord op. Ik kreeg het idee dat ze óf mij niet mocht, of is dit tegenwoordig de manier van omgaan met mensen?
Ik krijg het idee dat mensen mij niet mogen. Oké, ik weet dat ik niet zo van uitgaan houd, ik andere interesses heb dan mijn leeftijdsgenoten en dat ik anders ben dan anderen… Maar; zou het gewoon echt aan mij liggen? Pak ik het verkeerd aan?
Het knaagt aan me. Echt, maar gaan mensen zo tegenwoordig met elkaar om?