Moet ik mijn gevoel volgen?

Liefde & Boys
#1

Hee meiden!

Een paar jaar geleden kwam ik via via in contact met een jongen, we videochatten toen elke dag via msn (ja, zo lang geleden is het al!) maar na een tijdje hadden we om de een of andere reden geen contact meer.
Een paar weken geleden hebben we echter weer contact met elkaar gekregen en de laatste twee dagen zijn we samen op stap geweest, ook vanavond gaan we weer saampjes. Toen we gisteravond op stap waren en even naar een rustig plekje gingen, vroeg hij of ik zijn vriendin wilde zijn. Natuurlijk zei ik ja, want het is een hartstikke leuke jongen.

Maar nu komt het probleem… Ik heb het vandaag aan mijn ouders verteld en mijn moeder was er blij mee, alleen mijn vader niet. Hij is het er absoluut niet mee eens dat ik in deze periode van mijn leven (ik ben 17 jaar en zit in het examenjaar vwo) een relatie begin. Hij is onder andere bang dat ik mijn vervolgstudie ga verwaarlozen en dat ik heel erg ga veranderen en daardoor bijvoorbeeld nauwelijks meer thuis ben. Hoe moet ik dit aanpakken? Moet ik het even laten rusten en er niets over zeggen, of kan ik er juist beter wèl over praten en hem uitleggen dat hij zich geen zorgen hoeft te maken?
Ik wil namelijk echt met deze jongen verder en mijn gevoel zegt dat het echt op een langdurige relatie kan uitlopen.

Ik weet echt niet hoe ik hiermee moet dealen (en mijn vader dus ook niet)… Help…

#2

Ik zou rustig met je vader gaan praten en hem uitleggen dat hij zich geen zorgen hoeft te maken. Als hij er nog steeds negatief tegenaan kijkt zou ik het een tijdje laten rustig en later met hem gaan praten.

#3

Jíj hebt de relatie, niet je vader. Natuurlijk wil hij je beschermen, en je kan hem vragen waarom hij dit soort dingen zegt. Maar hij mag niet voor jou een relatie verbieden… Ik kreeg btw ook een relatie in eindjaar VWO en ik heb mn examens gehaald, terwijl het ook nog uit ging voor mn examens haha… En ik was geen goede leerling :stuck_out_tongue:.

#4

Praten!
Leg het je vader allemaal rustig uit, eventueel met je moeder erbij.
Laat je vriend en je vader elkaar anders ontmoeten, dan kan hij zien of hij goed voor je is.

#5

Ik denk dat je vader het moeilijk vindt dat jij vanaf volgend jaar waarschijnlijk in een andere stad studeert en woont, alles wordt anders en nieuw. Dat wordt voor jou wennen, maar voor hem ook…
Maar inderdaad, praat met hem. Of vraag die jongen een keer mee naar huis, dan kan je vader hem ontmoeten en weet hij ook wie het is (tenminste, ik ga er even vanuit dat je vader deze jongen nog niet kent).

#6

Ik zou sowieso even vertellen dat het heel normaal is op jouw leeftijd. Als je vader bang is dat je je studie verpest wilt hij dus dat je wacht totdat je afgestudeerd bent? (Ja oke, misschien liever wel maargoed heel realistisch is dat niet). Het zou goed kunnen dat hij daar even niet aan denkt omdat hij bang is voor je schoolresultaten.
Misschien kan je afspraken maken, dat je vaker met je vriend mag afspreken als je cijfers goed blijven? En dan moet je niet boos reageren als je een keer minder af mag spreken maar laten zien dat je beter je best gaat doen en school en een vriendje aankan.
Wellicht helpt het ook als je vriend je steunt in je schoolwerk? Dus dat je hem verteld dat het fijn is als hij niet reageert met ‘ah kom op, uurtje afspreken kan toch wel?’ maar met ‘succes met leren! Je kan het, bijna zomer dan kunnen we veel samen zijn.’ als je een keer niet kan afspreken omdat je moet leren bijvoorbeeld. Dat scheelt denk ik ook al veel.
Sowieso wordt dat met je vader waarschijnlijk wel beter als je gewoon laat zien dat het goed gaat.

#7
#8

Dank jullie wel allemaal! Het is nog niet volledig geaccepteerd, maar langzaam maar zeker gaat het de goede kant op. Nu maar hopen dat het snel helemaal goed gevonden wordt!

#9

Waar slaat dat nou weer op? Ik ben ook 17 en zit in 5V. Heeft toch niks te maken ermee… Of mag in 6V of eerste jaar uni ineens wel? Zeg hem dat er dan nooit een goede tijd komt, hoor. Is hartstikke normaal voor jouw leeftijd!

#10

Ik denk dat haar vader bedoelt dat haar eindexamens eraan komen en hij liever wilt dat ze zich daar goed op focust. Een vriendje hebben draagt hier in zijn ogen niet veel goeds aan bij…
Anyway ik vind dat hij het maar te accepteren heeft! Er is nooit een goede tijd voor een vriendje haha dus wat maakt het uit

#11

Vaders zijn altijd bezorgt om de dochters. Je bent en blijft zijn kleine meisje en dat speelt ook mee. Als jouw vriend je gelukkig maakt, zal je vader hem uiteindelijk ook accepteren. Als je weet van jezelf dat je gewoon je best gaat doen voor je studie en ook tijd hebt voor anderen dingen wat houdt je tegen? :bowing_man: En je er is nooit een goede tijd voor een vriendje dus je vader heeft het te accepteren.

#12

Ik snap er niets meer van… We zijn gisteravond gaan wandelen en hebben het er rustig met elkaar over gehad en er leek niets aan de hand te zijn, maar vanochtend… Ik kwam mijn kamer uit en hij begon er gelijk over, we hebben nog nooit zo’n ruzie gehad… Wat moet ik nu doen? Die jongen maakt me zo gelukkig en ik wil niets liever dan bij hem zijn en BLIJVEN.

#13

Kan je je moeder niet om hulp vragen anders? Zij kent je vader beter dan ons, misschien kan ze met hem praten of je advies geven.

#14

Hij kwam gelukkig zijn excuses aanbieden en hij heeft het geaccepteerd. Bedankt allemaal voor jullie tips en reacties!

#15

Ik denk dat je vader meer moeite heeft met jouw volwassen worden in het algemeen, en dat zeg maar ‘projecteert’ op het hebben van een vriendje. Je bent 17, inmiddels oud genoeg om zelf keuzes te maken. Het hebben van een vriendje is vaak niet heel erg anders dan het hebben van vriendinnen (qua tijdsinvestering zeg maar). Het is dus waarschijnlijk meer het idee dat je vader zijn kleine meisje kwijtraakt, dan dat vriendje.
Ik zou gewoon verder gaan met die jongen. Pas als je vader echt onredelijk doet kan je verder praten, anders zou ik gewoon wat experimenteren met je nieuwe vriend en gewoon kijken hoe dat loopt.