Moet ik het weer een kans geven?

Liefde & Boys
#1

Haii,

Een paar maanden geleden heb ik al een forum gemaakt, over de desbetreffende persoon. Het was een jongen waar ik op dat moment geen toekomst in zag, ik vond hem niet leuk en was met een andere jongen bezig. Dit heb ik toen aangegeven, heb toen fout gehandeld en hij ook. Vervolgens hebben we ruzie gekregen, en is het contact 4 maanden stilgelegd. Tot ik hem weer bij oud en nieuw zag, ik ging naar hem toe, en we hebben gepraat. Niet veel, hij was namelijk best dronken. Vervolgens hebben we weer contact gekregen, en ging het alleen maar bergopwaarts. Hij wou afspreken, en dit hebben we ook uiteindelijk een paar keer gedaan. Helaas, ging het niet altijd goed. In teveel oppervlakten lijken wij teveel op elkaar, maar ook zijn we weer totaal verschillend. Hij kan niet over zijn gevoel praten, heb ik het idee. Hij stoot dit af, en kom je met hem niet op gang in een gesprek. Door irritaties, maar ook onzekerheid, hebben we in deze periode vaak ruzie gekregen. Ook was dit vorig jaar ook, hij vertrouwde mij niet en gaf van alles mij de schuld. Dit doet die nog steeds, fouten toegeven kan die ook niet, het is en het zal altijd mijn schuld blijven. In dit oppervlak lijk ik best veel op hem; fouten toegeven kan ik niet, over gevoelens praten niet enz. Toch omdat ik zoveel voor deze jongen over heb gehad, heb ik altijd weer gezorgd dat het goed kwam. Ik wou deze jongen niet kwijt, in de afgelopen 4 maanden ben ik hem namelijk leuk gaan vinden. Ondanks alles hadden we het leuk samen, dacht ik dat het iets zou gaan worden. Toch is er altijd twijfel geweest; hij is Turks ik ben Nederlands, 100 % vertrouwen doe ik hem niet, en in teveel oppervlakten botsten we. Toch heeft hij uiteindelijk het contact gestopt eind januari. Hij dacht dat ik een ander had, hier heeft hij mij nooit zelf naar gevraagd, maar ‘via’ ‘via’ hoorde hij dit. Hij heeft me dus nooit vertrouwd. Bij carnaval afgelopen weekend ben ik hem weer tegengekomen, hij deed raar. Probeerde mij jaloers te maken, kneep in mijn beste vriendin zijn kont, en stond uitdagend achter haar, en hij keek me aan. Toch gaf die mij ook kusjes op de wang, waarbij ik afstandelijk deed. Hij probeerde mij jaloers te maken, maar ik hem ook met zijn beste vriend. Ik ben dus ook fout geweest. We hebben gepraat, maar schuld toegeven doet die niet. Hij weet nu dat ik geen ander had, en heeft volgens mij spijt. Toch heeft deze jongen me veel geflikt, iets waarbij andere meisjes allang hadden opgegeven. Toch wil ik ondanks alles voor deze jongen gaan, maar toch vind ik dat hij deze keer zijn best mag doen, hij heeft me immers laten zitten. Als het hem niet zint, dan word die boos. Hij is dus heel tegendraads, ik dus ook. Toch heb ik het gevoel van wil ik ooit nog dat het goedkomt, moet ik moeite doen. Hij zal immers nooit gevoelens toegeven en ga zo maar door.

Moet ik überhaupt nog voor deze jongen gaan, of moet ik er geen energie meer in steken?

#2

Ik zou er geen energie meer insteken. Hij klinkt een beetje als een Temptation Island-persoonlijkheidje, imo.

#3

Sorry, ik vind het enorm vermoeiend en kinderachtig klinken. Jullie stoten elkaar af, trekken elkaar weer aan, maken drama om niks, vertrouwen elkaar niet en proberen elkaar op de kast te jagen.
Ik denk dat dat het dus heel interessant maakt, maar dat iets serieus er gewoon niet in zit. Ik zou geen zin hebben daar nog de moeite in de steken en denk daarnaast dat het waarschijnlijk ook een stuk minder “leuk” is als het wel wat serieus wordt, gezien de spanning die er nu is.

Ik zou het je dus niet aanraden, het klinkt ook echt alsof er heel veel leukere jongens zijn en jullie gedrag elkaar enorm beïnvloedt in negatieve zin.

#4
#5

Jullie hebben niet bepaald een heel ‘gezonde’ basis om mee te beginnen. Raar dat hij je wantrouwde en als reactie daarop je jaloers probeerde te maken.

Ik zou aanraden om te kappen ermee. “Ik wil ervoor gaan, maar dan moet hij eerst moeite doen,” klinkt al niet goed.

#6

Wat Zebra en Eevee zeggen. Ik krijg ook al een ontzettend vermoeid gevoel bij het hele verhaal, jullie vertrouwen elkaar voor geen meter, ruziën terwijl jullie niet eens in een relatie zitten… De basis voor een goede relatie zit allang niet meer lekker. Je moet al met bloed, zweet en tranen een fatsoenlijk gesprek uit hem trekken. Laat gaan, laat gaan.

#7

Nee, nee, nee…afkappen en vergeten. Het lijkt net een GTST-relatie. Jullie vertrouwen elkaar niet, een een relatie begint daar toch echt bij…zonder vertrouwen, geen relatie. Laat hem je lekker jaloers maken, maar besteed er geen aandacht aan, laat hem gewoon zien dat hij met de verkeerde heeft zitten klooien. Al die ruzies maken het er niet beter op…laat hem lekker andere vrouwen knijpen en zoenen. Laat ook weer zien dat hij niet te vertrouwen is…voor je het weet gaat hij aan tweede keuzes doen als het gaat om vrouwen. Dat wil je echt niet!!!

#8

Allereerste wil ik zeggen, luister vooral naar jezelf. Want je had dit topic niet aangemaakt als je er zeker van was dat je hem niet wilde, ergens wil jij hem toch wel. Probeer voor jezelf te achterhalen waarom je hem graag wilt, en zie je een toekomst met hem, stel hij veranderd niet, zou je hem dan als je man kunnen hebben en daar je hele leven mee willen delen.

Van wat ik zo lees zou ik zeggen vergeet hem, want het klinkt alsof je hier niet gelukkiger van wordt. Maar ik ken het hele verhaal niet, en waarschijnlijk zijn er ook hele mooie en leuke dingen, alleen die staan hier niet. En in de tijd dat je nog niet weet wat je kan doen kan ik als enige je adviseren om aan jezelf te werken, maak jezelf eerst de meest perfecte versie van jezelf, de relatie kom je vanzelf wel tegen.

#9

Een week geleden hebben we ongeveer gepraat, via snap. Hij lag in het ziekenhuis, en ik zei dat als er iets was of als die iets nodig had, dat hij het moest zeggen. Dagen daarna hebben we weer even gepraat, en hebben we het uitgesproken. Dat met mijn vriendin was auwhoeren, zijn woorden, dit keur ik natuurlijk nog steeds niet goed. Na praten, praten en praten, zei die dat die dacht dat ik fix had met carnaval, en dat ik zijn beste vriend wou. Ik zei hierop dat de enigste die ik wou, hij was. Ik vroeg hem of het nog iets kon worden, hij wist het niet. Hij heeft me intussen wel weer 3x gevraagd om af te spreken, gelukkig had ik andere dingen. Ik was natuurlijk anders zo naïef om te gaan. Maar ook word die jaloers, jaloers dat ik meer met zijn vriend heb gepraat op app, dan dat wij ooit deden toen wij iets hadden. Dit ligt bij hem, altijd als ik hem app, krijg ik droge antwoorden. Ik weet het dus niet, ik heb open kaart gespeeld, hoe ik me voelde. En nog steeds stoot hij zijn gevoelens af, en weet ik niet wat die wil. Moet ik weer met hem afspreken, en hem een allerlaatste kans geven, of moet ik hem nou echt vergeten? Sommige vrienden verklaren me voor gek, dat ik weer wil afspreken, maar sommigen begrijpen het. Ik weet dat ik niks van vrienden moet aantrekken, maar toch speelt dit mee bij mijn beslissingen.