(Erg lang verhaal geworden, onderaan staat een verkorte versie!!)
Hoi lieve Girlscene meiden,
ik zit al een hele tijd met een probleem wat eigenlijk altijd op de achtergrond gespeeld heeft, maar af en toe naar de voorgrond treedt bij momenten dat het weer duidelijk wordt dat… Ik eigenlijk geen échte goede vriendinnen heb. Vriendinnen die elkaar regelmatig zien, alles delen, zich op hun gemak voelen bij elkaar, vriendinnen die je bij wijze van spreken als ‘soulmate’ of ‘zus’ kunt zien.
Ik heb wel vriendinnen, maar die spreek ik niet vaak, heel af en toe spreken we af (en dan heb ik het over 2 a 3 keer in het jaar…) en verder zie ik ze dan op momenten dat ik ze sowieso al zie; school, werk etc. Écht goed kennen we elkaar niet, er zijn genoeg dingen die zij dan bijvoorbeeld niet van mij weten en andersom net zo goed.
Twee jaar geleden leerde ik een meisje kennen waar ik toen heel goed bevriend mee raakte. In het begin was het nog af en toe, oppervlakkig, maar vorig jaar zomer waren we echt dikke vriendinnen. Ze kende me door en door, we waren bijna dagelijks samen, hadden de grootste lol. Voor het eerst had ik echt een échte vriendin. Iemand die voldoet aan mijn beschrijving van de ideale échte vriendin die ik hierboven schreef.
Maar helaas brak de vriendschap… We spraken elkaar minder en toen het schooljaar weer begon en zij naar een andere school in een andere stad ging en dus een totaal nieuwe wereld in ging spraken we elkaar echt nog maar eens in de paar maanden en dat was dan nog een oppervlakkig gesprek ook. Waar was die hechte vriendschap gebleven? Het kwam áltijd van mijn kant, ik was altijd degene die voorstelde iets leuks te gaan doen, ik was altijd degene die het gesprek startte, en ik moest er altijd op aandringen om een datum te prikken. Toen kreeg ze ook nog een vriendje en toen was het helemaal exit mij voor haar. We zijn nog 2 keer iets gaan doen sinds ze die vriend heeft (5 maanden oid?) en de laatste keer, gingen we naar een concert, knallende ruzie. Uiteindelijk wel opgelost maar zo langzamerhand ben ik ook helemaal klaar met haar. Voor deze vriendschap ga ik niet meer vechten.
Maar ik mis het wel heel erg om een vriendin te hebben die echt naast mij staat. Met wie ik alles deel, plezier, geluk, verdriet. Nu ik het 1x heb gehad mis ik het echt heel erg. Met alle vriendinnen die ik dan heb is het oppervlakkig en komt het bovendien ook altijd van mijn kant… Daar ben ik ook klaar mee.
Wie weet wat ik kan doen, hoe ik een vriendin vind waarbij het niet altijd alleen maar van mijn kant moet komen?
Het is wel erg lang geworden, hier een korte versie van mijn verhaal:
Ik heb tot nu toe alleen nog maar oppervlakkige vriendschappen gehad waarbij het ook altijd maar van mijn kant moest komen. Wat kan ik hier aan doen? Hoe zorg ik voor een vriendschap waarbij het contact van beide kanten komt?