Moeilijk om het huis uit te gaan

Lifestyle
#1

Heey meiden,

Ik zit met een dilemma, en zal eerst even wat achtergrondinformatie geven.
Ik ben net een paar dagen 19 jaar en mijn ouders zijn gescheiden. Met mijn vader heb ik geen contact. Mijn moeder (waar ik bij woon), is al 4 jaar depressief. Ze is al een heel stuk beter dan 4 jaar geleden, maar als er ook maar een beetje stress komt, merk je gewoon aan haar dat ze niks meer aankan en heel boos gaat doen (wat ze vervolgens keihard ontkent, waardoor ik regelmatig denk dat IK fout ben geweest). Het gaat regelmatig goed en ze is ook regelmatig vrolijk enzo, maar altijd als ik thuis kom ben ik wel een beetje op mijn hoede omdat er elke dag wel een ruzie of een discussie is (soms een hele erge, soms weer wat minder). In de ‘goede’ perioden gaat het een paar dagen redelijk goed, met hier en daar wat kleine discussies.
Verder wonen mijn zus (23) en mijn broertje (15) ook gewoon nog thuis, bij ons. Mijn moeder heeft erg vaak ruzie met hun. Dit is dus mijn woonsituatie.

Ik heb al 4 jaar een vriend, met wie ik het heel goed kan vinden; ik zou DOLgraag bij hem wonen. Hij woont sinds een jaar op zichzelf, en ik zou ook eigenlijk een jaar geleden al bij hem komen wonen. Ik heb dit niet gedaan omdat ik altijd het gevoel heb gehad dat ik mijn moeder moest troosten, en dat ik er voor haar moest zijn. Nu heb ik het laatste half jaar ook wel een punt bereikt, waarop ik denk dat alles wat er gebeurd, ook je eigen oorzaak is. Zolang mijn moeder niks veranderd aan de situatie en ook niet zelf als persoon verandert, zal dit blijven doorgaan. Ten koste van haar, haar gezin en mij.

Deze week heb ik eigenlijk al een punt bereikt waarop ik gewoon heel graag bij mijn vriend zou willen wonen. Ik ga op 1 januari ECHT bij hem wonen; deze keer hou ik me eraan. Maar toch zou ik het liefst nu al bij hem intrekken, als ik naar mijn hart luister. Nu slaap ik in het weekend al wel bij hem trouwens…

Toch vind ik het zo moeilijk om het huis uit te gaan… :frowning_face: Het lukt me gewoon niet om die stap te zetten… Is het raar dat ik het niet kan? Bij hem voel ik me altijd heel gelukkig en geliefd, terwijl ik hier vaak (soms vaak, en dan weer een tijdje niet) van van alles verweten wordt. Ik vind het gewoon zo moeilijk om ze te ‘verlaten’!

#2

Dat is moeilijk ja, je wilt naar je vriend uit liefde en om van die ruzies af te zijn maar aan de andere kant vind je het rot voor je moeder, dat je haar vol problemen achterlaat. Ik zou het eens met haar bespreken. Mocht je bij je vriend gaan wonen, kom dan wel een keertje langs bij je moeder of bel, om te vragen hoe het gaat.

sterkte!

#3
#4

Dankje voor je reactie! Ik wil als ik bij hem ga wonen, sowieso vrijdag t/m zondag bij haar slapen, maar toch. Ik neem ook aan, dat als je eenmaal het huis uit gaat om samen te wonen, je nooit meer terug komt (om daar te wonen)!

Ik heb het er al wel eens over gehad met haar, maar sinds dat ze ziek is kan je niet supergoed een gesprek meer met haar voeren. Als je positief bent gaat alles goed, maar als je ook maar 1 negatief ding zegt dan wordt ze al boos. En als ik tegen haar zeg dat ik weg wilt, dan voel ik me altijd ook schuldig door wat zij zegt. En ze zegt ook altijd: zo slecht gaat het toch niet?

Dat is denk ik ook iets wat me zolang thuis heeft gehouden: als het een paar dagen beter gaat, dan zijn mijn moeder en zus altijd vrolijk, en ze zeggen dan altijd: maar het is toch wel leuk hier/het gaat toch steeds beter etc. En dan heb ik geen zin om er weer op in te gaan met: nee het is niet leuk… Dan wil ik hun happymoment ook niet verstoren zegmaar…

Wow, aan wat ik hier allemaal kan neerzetten zonder er ook maar bij na te hoeven denken, geeft wel aan dat het echt wel heel diep zit…

#5

Wow, dit is echt heel moeilijk…

#6

Het is ook moeilijk om uit huis te gaan.
Niet alleen nu, ook over 10 jaar hoor. Je verlaat toch je vertrouwde en veilige schulpje.
En je mams zal het heus niet erg vinden als je op jezelf gaat. Je kan met haar afspreken dat je nog eenmaal per week komt eten bij der.
Vindt ze vast leuk!

#7

Je kunt ook best weer terug thuis gaan wonen als je je daar later toch prettiger bij voelt hoor. (: Ik heb dat ook gedaan, andere reden maar dan nog, zie niet waarom het niet zou kunnen.

En je zegt zelf ook al dat je vrijdag t/m zondag bij je moeder bent, dus dan zit je 3 dagen bij haar en 4 dagen bij je vriend. Ik snap dat het raar voelt om uit huis te gaan, maar je ziet je moeder alsnog de halve week, dan ben je er toch alsnog voor haar? (: Als je graag bij je vriend wil wonen zou ik het echt doorzetten, dan merk je vanzelf hoe het is. En denk niet bij voorbaat dat je niet terug kunt mocht je dat toch liever willen…