Oke, dit klinkt heel raar. Het begon toen ik een oude vriend, we noemen hem even Max, van lang geleden tegen kwam op een feest. We hadden gezoend, daarna volgden een paar dates. Maar ineens besloot hij dat hij het niet zo zag zitten, hij gaf niet echt een reden, dus verloren we een paar weken contact. Ik voelde me rot en zelfs een beetje boos omdat ik hem echt leuk vond. Ik wilde hem graag voorlopig niet meer zien of spreken zodat ik hem kon vergeten.
Een paar weken geleden was er een feest waar mijn vriendinnen heengingen. Ik wist niet of ik zin had, en er gingen ook mensen heen die met Max bevriend waren, dus de kans was groot dat hij er ook zou zijn. Een vriendin smste mij vanuit het feest “Kom nou! Ik heb Max niet gezien dus hij is er waarschijnlijk niet.” Ik bracht mezelf naar het feest. Bij aankomst rende mijn vriendin naar me toe en zei “Oke, niet in paniek raken maar ik heb Max zojuist gezien. Je moet hem gewoon negeren, dat is er niets aan de hand.” Meteen kreeg ik een soort stress aanval. Ik probeerde niet aan hem te denken maar ik voelde me steeds misselijker worden. Ik rende in mn eentje naar buiten, ver van iedereen, en moest overgeven. Ik had nooit verwacht dat ik zo heftig zou reageren.
Toen ik thuis kwam had ik een berichtje van hem. Er stond “Zag ik je nou op t feest?” En we kregen een gesprek. Een paar dagen later spraken we af. Het was laat en na een feest, dus ik was aangeschoten en voelde helemaal geen zenuwen. Kort daarna ging ik een week op vakantie. We appten een beetje, en net voordat ik in de auto stapte om terug naar huis te rijden stuurde hij “Ik ben verliefd op je.” Meteen kreeg ik hetzelfde gevoel als bij dat feest. Ik was blij, maar ook in de war en geshockt. Ik word vaak een beetje wagenziek, maar nooit zo erg dat ik moet overgeven. Ik had in totaal 3 x overgegeven die dag.
Het is zo een rot gevoel. Elke keer als ik denk aan dat ik hem weer ga zien, ben ik bang dat mijn zenuwen me misselijk gaan maken of dat ik zelfs moet overgeven. Ik had hier helemaal geen last van in het begin. Ik weet niet wat ik moet doen en ik durf hierdoor ook bijna niet meer met hem af te spreken. Iemand die het zelfde ooit heeft meegemaakt? Misschien langs gaan bij de dokter?