Hey Meiden,
Ik zit in een bepaalde situatie en nu zit ik er eigenlijk zo doorheen dat ik even niet meer weet hoe het verder moet. Hoop dat jullie kan helpen.
Deze zomer heb ik via mijn recreatiewerk een leuke jongen ontmoet. Hij was toen nog mijn collega, ik ben 19 en hij 24. We kregen na ons werk een relatie. We hebben het super met elkaar. Hebben een paar dezelfde interesses, vertellen alles aan elkaar en kunnen totaal ons zelf zijn. Er is echter ook een groot verschil tussen ons. Hij is autistisch en is sociaal daarom niet erg goed met mensen. Hij voelt zich snel ongemakkelijk en vangt snel veel prikkels op in grote groepen. Nu heeft hij ook veel dingen meegemaakt die niet erg leuk waren en is meerdere keren op zn bek gevallen als hij mensen in vertrouwen nam. Hij heeft daarom ook maar 2 goede vrienden.
Nu ben ik een erg sociaal persoon. Ik heb een grote vriendengroep dat ontstaan is uit meerdere meiden waar ik mee opgegroeid ben.
Door omstandigheden woont hij na een halfjaar al bij mijn ouders en ik thuis en dat is aan de ene kant heel gezellig, maar gaat aan de andere kant heel moeizaam. Vooral met een balans zoeken met afspraken maken met mijn vrienden en met hem. Ik wil hem namelijk heel graag bij mijn vriendengroep hebben. Dit klinkt misschien alsof ik teveel wil, maar het kan allemaal zoveel gezelliger zijn als je soms dingen samen kunt doen ipv apart. Ook ben ik bang dat een van de relaties op een gegeven moment stuk gaat als ik de tijd moet verdelen…
Mijn vrienden houden van feesten, drinken, zijn heel sociaal en heel relaxed. Maken zich niet zo snel druk… Nu bestaat het voor de helft uit stelletjes en zijn we best close met elkaar.
Aan de andere kant is mijn vriend best rechtlijnig, heeft hij behoefte aan duidelijkheid en heeft hij moeite met feestjes omdat die zo druk zijn en er dan veel prikkels op hem af komen.
Ondanks dat het niet zijn ding was heeft hij meerdere keren geprobeerd naar onze feestjes te komen. Hij dronk wat mee en deed moeite om wat toenadering te zoeken naar mijn vrienden… dan maakten ze ook een kort praatje, maar in zijn beleving was het lastig om ertussen te komen. Nu ben ik een vrij emotioneel persoon en gaf ik hem best een druk op zijn schouders door te zeggen dat dit heel belangrijk voor me was. Waardoor hij meer gespannen overkomt dan normaal.
Nu na een half jaar en eigenlijk naar zijn idee te hebben gezien dat ze bijna geen contact met hem hebben gezocht… wilt hij het contact afkappen met ze. Ze mogen lekker met mij om blijven gaan, maar hij heeft er genoeg moeite in gestoken vind hij. Hij kreeg er weinig tot niets voor terug. Hij wilt gewoon dat zij een app naar hem sturen en interesse in hem tonen. Hij vindt het niet genoeg om als het vriendje van mij te worden gezien en anders hoeft het voor hem niet. Ik weet niet wat ik ervan moet vinden. Ik weet dat hij het graag wilt, maar hoe ik hem nu moet betrekken weet ik echt niet. Ik denk dat hij het gewoon niet zo zwaar op zich moet nemen. Ze hebben waarschijnlijk niet eens door dat ze weinig contact hebben gezocht en denken waarschijnlijk dat mijn vriend ze niet echt mag.
Ik heb mijn hart gelucht aan mijn beste vriendin (niet aan de rest want dan is het dalijk zo geforceerd) en die snapt me en zegt dat ik hem niet te veel druk op moet leggen… en ook dat hij iemand nodig heeft die hem over die drempel heen helpt zodat hij zich prettig voelt… maar het probleem is dat die er gewoon weinig zijn in de groep en van je vriendin die je in de groep sleurt is het zo ongeloofwaardig.
Ze denken gewoon hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Als je er bij wilt zijn dan kom je erbij! Dit is niet echt wat hij nodig heeft…
Ik heb al genoeg moeite gedaan door bijvoorbeeld voor te stellen te gaan bowlen, zwemmen of naar de bios, omdat dit iets anders was dan zuipen, maar dan voelt hij toch dat ik hem onder druk zet. Omdat in weer bezig ben om vrienden te worden met mijn vrienden. Ik weet het niet meer en zelf voelt het gewoon heel sterk alsof ik ertussen in zit.
Iemand misschien tips? Misschien is het niet heel duidelijk. Het is ook zo’n lang verhaal.