Hoi allemaal.
Ik heb vrijdag ochtend een klein akkefietje gehad met mijn vriend en toen ben ik ook naar huis gegaan (om ruzie te voorkomen). 'S avonds was hij eerder klaar met werken en kwam hij naar mij toe en was alles weer goed gesproken, alleen hij zat nog met iets en ik vroeg aan hem of hij daar over wou praten. Hij zij nee het hoeft niet…
Dus ik keek tv en hij lag naast me te kloten met zijn telefoon. Toen een programma wat ik keek afgelopen was deed ik de tv uit en gingen we slapen.
De volgende ochtend werd ik wakker toen hij mij gedag kwam zeggen, hij was al gedoucht en omgekleed en hij ging beneden koffie met mijn moeder drinken en dan naar zijn werk, en ik viel weer in slaap.
Ook verder niks laten horen of weten of we elkaar nog zien die avond.
Dus gisterenavond werd ik gebeld door hem rond een uur of half acht, en hij vroeg waar ik was en of het goed was als hij zo naar me toe zou komen. Ik zij oke is goed, dus ik verwachtte hem wel binnen een uur.
In de tussentijd was ik op een pleintje met een goede vriend van mij want ik had al afgesproken en wist ook niet dat mijn vriend eerder klaar zou zijn. Twee uur na dat belletje dat hij ‘zo naar mij toe zou komen’ was hij er.
En hij vroeg of hij met me kon praten. En hij zij dat hij mij ongelukkig maakte, en dat hij een pauze wilt. Ik zei tegen hem wil je het uitmaken? Ik zei ik ga niet terug naar exen toe, want je bent een ex voor een reden. Ik zei dat ik niet wilde dat hij dit deed. Zo hebben we nog bijna twee uur gezeten op dat pleintje, ik had die goede vriend van me al gedag gezegd, het was beter dat hij weg ging.
Oke om even een punt er aan te maken, ik heb gisteren dat ik thuis was met hem gebeld. Hij zegt dat hij niet weet waarom hij dit heeft gedaan gisteren.
We hebben zo onze ruzie’s maar we spreken er nooit goed over met z’n tweeën.
Ik wil altijd graag praten maar er komt nooit veel uit hem. Hij zei dat hij dingen niet vertelt als er iets dwars zat, omdat hij bang is dat we anders ruzie krijgen.
Het is dus niet uit, maar ik voel me wel voor de gek gehouden nu, ik ga vanavond naar hem toe en dan gaan we álles uitpraten. Maar ik heb gewoon het idee dat hij het alsnog uit gaat maken met me, terwijl ik er niks vanaf weet.
Vrijdag voelde hij zich k*t, en zaterdag avond was alles oké. Teminste zo leek het want dat was dus niet zo. En gisteren bedacht hij zich dus maar dat het beter is zonder elkaar.
Hij heeft nooit ook maar iets met mij besproken van al zijn gedachtes en acties hierover. Ik heb níks doorgehad. Hij práát er niet met mij over… En nu vanavond gaan we wel praten. Maar hoe moet ik dit aanpakken?
Moet ik boos zijn? Moet ik juist voor hem klaar staan…
Ik heb echt jullie mening / hulp nodig hierbij!
