Ik vraag me altijd af wat liefde in houd. Wat je kan verwachten van de liefde en wat liefde in zou houden. Omdat ik nog nooit een vriend heb gehad met mijn 16 jarige leeftijd. Ja ik ben zo iemand die snel van onderwerp veranderd als mijn vriendinnen het over hun geweldige acties hebben van hun vriendjes. Ja ik voel me beledigd als me vriendin zegt dat jongens achter me aan zitten maar ik nooit een vriendje heb. Ja dan hou ik me goed maar van binnen breek ik. Ik ben geen slank meisje en maatje 42 en cup d inclusief stevige benen en een buikje met straie. Zwemmen nee das niks voor mij en ik merk aan mezelf dat ik mezelf echt heel vaak weg zet. Ik beledig mezelf liever naar andere mensen toe zodat ik uiteindelijk mee val. Helaas beschrik ik niet over de geweldige acties van meiden zoals ‘‘wat boeit mij jou nou? of wat kan mij het schelen wat jij denkt?’’ Ik heb het gevoel dat liefde voor mij onmogelijk is… ik ben geen uitgaanstype en ben echt preuts opgevoed. Ik voel me er echt rot bij als ik leuke stellentjes zie in de stad hand in hand. Jaloezie is een groot woord maar het zou best bij mijn gevoel kunnen passen. En weetje ik wil me niet zo voelen en niemand ziet/weet het. Maar ik kan het gevoel niet uischakelen. Ik ben nog nooit echt verliefd geweest en heb het gevoel alsof mijn lichaam dat bepaald, mijn stevige/dikheid. Ik vind mezelf niet echt lelijk en jongens ook niet denk ik maar er is nooit een relatie. En dat maakt me verdrietig.
Ik weet wel dat je van jezelf moet houden en dat je dan van iemand anders kan houden… maar dat kan ik niet. En ik weet niet hoe ik mezelf kan verbeteren of mezelf kan accepteren ofzo. Ik bedoel het niet als dramaqueen en hopelijk komt het goed over. Ik hoop dat iemand het herkent en mening kan geven.
liefs.