Mijn vader

Lifestyle
#1

Ik heb een probleempje. Ik kom al 2 jaar niet meer bij mijn vader, maar af en toe mailen we nog wel, hij geeft me ook 30 euro zakgeld per maand (wat ik erg veel vind).

Nu had ik dus een mailtje van hem gekregen waar instond dat hij met het dochtertje van zijn vriendin aan het badmintonnen was, wat ik ook altijd deed met papa, en dat ze toen ineens wegliep en haar vader wilde bellen omdat ze hem miste. Dat is dus best zielig, en dat dochtertje had dus ook een keer gezegt: “Gaan jullie maar snel samenwonen, dan hoeft mijn papa geen alimentatie meer te betalen en krijg ik lekker een Blackberry van hem!” (dat kind is 10).

In elk mailtje stuurt hij ook dat hij me vreselijk mist, van me houdt, graag wil dat ik weer bij hem kom etc. Ik mis hem natuurlijk ook, en ik hou ook wel van hem, maar door zijn mailtjes word ik alleen maar afstandelijker. Ik wil liever niet dat hij weet dat ik dit allemaal voel, anders gaat hij weer vragen waarom ik niet kom, hier heb ik geen zin in.

Nu is 1 van de redenen dat ik niet meer bij hem kom dat ik bij mijn stiefvader, vriend en stiefbroer wilde zijn. Nu wonen deze alledrie bij me, het is superdruk, ik heb geen rust meer en bijna geen prive meer. Dus eigenlijk kan je wel stellen dat ik een beetje spijt heb dat ik weggegaan ben, maar ik wil ook niet ‘in 1 keer’ teruggaan alleen om deze reden…

Wat moet ik nu doen? Sorry voor het lange verhaal, ik heb geprobeerd het zo kort mogelijk te houden!

#2

Ik snap je niet helemaal, kan je het misschien voor mij anders uitleggen?

#3

ik snap het ook niet helemaal… :flushed:

#4

Nou kijk, ik kom dus al 2 jaar niet meer bij m’n vader, en ik wil opzich wel terug, maar door wat hij allemaal in die mailtjes zegt word ik alleen maar afstandelijker en wil ik minder met hem te maken hebben. Maar dat vind ik ook best lullig, want het is wel m’n vader natuurlijk… Dus gewoon wat ik hiermee aanmoet, wat ik terug moet sturen, of ik gewoon naar m toe kan gaan enzo…

#5

Ga wat vaker langs, dan kun je altijd nog overwegen daar permanent te blijven.

#6

Ik snap niet waarom je nou niet meer bij je vader komt.
Mijn zusje heeft al 3 jaar geen constant meer met mijn vader en het doet hem ontzettend veel pijn. Ik kan niet over mijn zusje praten waar mijn vader bij is, ik kan niet over mijn vader praten waar mijn zusje bij is.

Ik vind gewoon dat je er langs moet gaan, het is je vader. Jezus.
Wel geld aannemen en zelf geen initiatief tonen om hem te zien? Heb je enig idee hoe erg het is als een vader zijn kind niet meer ziet? Hij mailt je dat hij je mist en van je houdt, wees blij dat hij de moed nog niet opgegeven heeft. Je hoeft toch niet gelijk daar te gaan wonen, je kunt er toch gewoon langsgaan? Of een nachtje blijven slapen? Sorry, maar ik vind het erg egoistisch van je.

#7
#8

Ik snap het niet helemaal.
Als je je vader zo erg mist, dan stel je toch gewoon voor om samen iets te gaan doen? Als dat bevalt, kun je het langzaam gaan opbouwem tot je ook nachten bij hem blijft slapen.
Het is zonde, want verder heb je goed contact met je vader.

#9

Ja dat kan je zo wel zeggen ja, maar mijn vader heeft mijn moeder en mij nog veel meer pijn gedaan waar ik eigenlijk liever niet over vertel, dat is ook de belangrijkste reden waarom ik niet meer bij hem kom, dus nu kan je de schuld wel makkelijk op mij schuiven maar het ligt ook bij hem.

En als ik daar ben dan zegt hij niks. Dan zit hij alleen maar tv te kijken, achter z’n laptop, en als ik dan vraag of we wat gaan doen en ik z’n autosleutels pak en zeg kom we gaan daar en daar heen, zegt ie nou ik weet niet of ik daar wel zo’n zin in heb want ik ben druk bezig met tv kijken/msnen met mijn vriendin…

#10

Als jij niet je hele verhaal vertelt maar een klein deel daarvan beoordeel ik op dat wat jij ons vertelt, ik kan die achterliggende gedachtes niet ruiken namelijk.
Waarom zeg je hem dan niet gewoon wat je van zijn gedrag vind wanneer jij daar bent? Je bent er al 2 jaar niet meer geweest, misschien is hij in de tussentijd wel veranderd.

#11

ik ben het met kloot eens.
je kan gewoon paar x in de maand langsgaan dan zal het allemaal wel meevallen waarschijnlijk. :slightly_smiling_face:

en ik vind zijn ‘stiefdochter’ btw ook wel erg verwend,

#12

Ik zou misschien es een word-documentje openen, alles neerschrijven wat je voelt in de vorm van een mailtje naar je papa, en daarna dat mailtje een paar keer herlezen. En als je je er goed bij voelt en als dat volledig klopt met wat jij voelt ten opzichte van jouw papa, dan zou ik het naar hem versturen.

#13

Ja oke ik snap het, ik had dat ook moeten zeggen. Dat heb ik ook al een paar keer gezegd, en dan zegt hij van ‘ja je weet toch hoe ik ben, ik ben gewoon een verlegen klootzak, ik had niet op deze aarde horen zijn.’ En als ik hem zeg dat dit niet waar is luistert hij daar gewoon niet naar. Hij was eerst ook zwaar aan de alcohol, daar is hij nu (gelukkig) vanaf. En ja klopt, ik weet ook niet of hij echt veranderd is, maar zijn mailtjes zijn nog altijd 2 jaar hetzelfde dus ik denk het niet…

#14

Ik denk dat ik wel een keer een afspraak ga maken om bij hem langs te gaan, alleen dan zegt m’n moeder weer dat ze me niet steunt als er weer wat gebeurd omdat ik het dan zelf veroorzaakt heb, en bij m’n moeder woon ik, dusja…

#15

up

#16

Heb je een goede vriendin of een vriend o pwie je kan terugvallen als het even minder gaat?

#17

Ja, zoiezo m’n vriend, en nog 2 vriendinnen. Hoezo?

#18

Stel; jij mist iemand heel erg. Je mailt degene vaak en probeert via deze manier meer contact en interactie te krijgen. En degene doet steeds meer afstandelijk, ofwel, laat niet veel van zich horen, weinig enthousiasme, je voelt de twijfel bij de ander…
Dan word je natuurlijk steeds ‘wanhopiger’ en probeer je steeds harder om degene dichter bij je te krijgen.

Ik vind dat je misschien wat meer vanuit je vaders’ situatie moet kijken. (: Hij doet op zijn eigen manier zijn best voor jou.

#19

Je moeder is natuurlijk diegene die je als eerste zou moeten steunen, maar je vriend en die vriendinnen zullen er ook voor je zijn als het foutloopt bij je vader. Ik zou bij hem langsgaan.

#20

Ik stuur wel gewoon altijd iets terug als ik een mail van hem krijg, en ik stuur echt geen mailtjes terug van: ja. ok. ja goed. nee. ok. en met jou ook alles goed? doei. ik doe nog altijd best blij, en de reden waarom ik er ‘niet tegen kan’ dat hij zo doet is omdat hij dit nooit face to face tegen me zou zeggen.