Mijn tijdelijke broer

Schrijfsels
#1

Oké jongens. Ik ben echt heel slecht in het verzinnen van titels. Ik heb vaak het hele verhaal al uitgedacht, maar dan weet ik maar geen goede titel.
Ik wil altijd gelijk een nieuw verhaal met jullie delen en ik hoop dat jullie net zo enthousiast zijn als ik! Het is misschien een beetje een standaard verhaal. Maar ja… ik houd gewoon van cliché verhalen :cold_sweat:

[size=14pt]Intro

Connor Parker (20 jaar) beleefde zowat elke avond een wilde nacht. Hij behandelde meisjes als vuil en ging om met de verkeerde mensen.
Hij rookte, dronk alcohol alsof het limonade was en liet school volledig links liggen.
Simone Parker, alleenstaande moeder, was volkomen radeloos wat betreft haar zoon en op een avond nam ze een besluit.

Haar vriendin, Anne Feijn had een lieftallige dochter. Ze was net 18 geworden en een verstandig meisje die geen vlieg kwaad deed.
Eigenlijk was ze precies het tegenovergestelde van Conor; ijverig op school, netjes en beleefd, rookte niet en dronk geen alcohol.
Simone geloofde heilig dat het aan haar eigen opvoeding lag en dat haar vriendin haar zoon wat kon bijleren. Anne had namelijk zelf ook een zoon gehad wie vroeger erg onhandelbaar was geweest. Inmiddels was hij afgestudeerd en werkte hij fulltime als succesvol advocaat.
Beide moeders spraken ze af dat Connor voor een onbepaalde periode bij Anne in huis kwam wonen. Ze hoopten allebei dat hij zijn mentaliteit veranderde en eindelijk eens iets nuttigs van zijn leven ging maken.

#2

Hoofdstuk 1

Lora

Hij was een typische player, ik kon dat soort jongens er zo tussenuit pikken, ook al had ik met mijn ogen slechts een fractie van een seconde aandacht gegeven. Ze hadden zo’n typische ‘kijk toe hot ik ben’ blik in hun ogen. Ze waren knap, maar wisten dat zelf maar al te goed en gedroegen zich als de grootste eikels, omdat iedereen alles van ze pikte. Vroeger viel ik ook als een blok voor zulke jongens. Ik kon mijn ogen zelfs niet van ze afhouden. Maar wat bereikte ik ermee? Wanhoop, frustratie en soms zelfs vernedering. En daarom was ik er volledig mee gekapt. Ik was klaar met de typische knappe populaire jongens die zichzelf meer waard vonden dan wat dan ook.
Helaas kwam ik toch weer in contact met ze- met hem. Die jongen waar ik juist altijd met een grote boog omheen liep. En nu kreeg ik te horen dat de grootste player van de school, de zoon bleek te zijn van mijn moeders beste vriendin. Nou ja, ik zag hem toch nooit, zou ik op dat moment hebben gezegd. Tot mijn moeder doodleuk zei dat hij voor bij ons kwam wonen… voorlopig. Maar ja, ik verstond onder voorlopig een paar dagen en mijn moeder zei dat hij hoogstends een paar maand bleef. Een paar MAAND ja.

#3

Oké. Dit klonk allemaal heel vaag, maar ik zal het kort even voor je uitleggen. Connor D. Parker was zo’n type die je een ‘bad boy’ kon noemen. Volgens mij was dat al bekend vóór hij überhaubt ook maar met school was begonnen. Hij was degene die altijd gemene opmerkingen maakte, op een totaal ongepaste manier en altijd op het verkeerde moment (het liefst ook nog met publiek erbij). Vaak had hij een doelwit, waar hij zijn opmerkingen op afvuurde. Hij vernederde die persoon en wanneer iedereen om hem lachtte was het goed. Dit duurde dan zo’n paar weken en dan koos hij weer een nieuw slachtoffer uit.
Maar het waren niet alleen maar kinderen die het niet voor zichzelf konden op nemen. Soms had Connor een oogje op iemand en wanneer Connor zijn oog op iemand had laten vallen, dan moest en zal hij diegene krijgen. Als ik van de geruchten uitging had hij zowat elk meisje van de school al in zijn bed gehad. Ik wist bijna zeker dat hij nog nooit verliefd was geweest, want een volgend gerucht was dat hij het meisje altijd dumpte na de daad. De regel was dat je jezelf niet aanbood (want gek genoeg vielen sommige meisjes ook nog voor hem). Nee. Connor Parker moest zijn oog op jou laten vallen, andersom was ongepast. Niemand vroeg Connor uit, want dan kon je erop wachten dat jij zijn volgende doelwit van pesterijen zou worden. En niemand wilde zijn doelwit zijn.

#4

Ik volg (:

Mooi geschreven !

#5

Omdat hij zo populair was durfde niemand tegen hem in te gaan. Hij ging zijn gang en zelfs de leraren zeiden er niks van. Ze waren laf. En ongeïnteresseerd, of misschien wel allebei.
Voor zover ik wist had elk meisje een oogje op hem of gehad en anders hadden ze het bed wel met hem gedeeld. Misschien kwam het door zijn vlotte babbel, zijn sociale houding en zijn flirtende blikken. Want als hij je zag zitten en je door hem was goedgekeurd, dan was hij om bij weg te dromen.
Althans, als ik de verhalen moest geloven.

Connors populaire groep bestond uit Freek Junior, zo’n gast die gelijk zijn vuist gebruikte wanneer iets hem niet aanstond en Kim Melton, die bekend stond als back up wanneer Connor een fuckbuddy nodig had. Waarschijnlijk was het waar.
Blugh. Ik had een hekel aan hen alledrie. Sinds ik van Highschool naar College was gegaan en meteen de eerste dag al verhalen over het drietal hoorde, was ik blij dat hij in het derde leerjaar zat en ik in het eerste. Toch zag ik hem wel iedere dag, maar alleen in de pauzes en dan zat ik altijd achter de automaat met gezonde ‘‘snacks’’, omdat verder niemand daar ooit wat kwam halen en ik altijd rustig kon lunchen zonder betrokken te raken in de scènes die hij schopte.

Het was niet zo dat ik geen vrienden had of zo, want die had ik wel degelijk. Alleen niet hier op school. De mensen hier waren allemaal van die harteloze meelopers die alleen maar mooi probeerden ze zijn en het enige waar ze over praatten was kleding, make-up, jongens en de bijbehorende problemen, zoals: ‘‘Ik heb deze week nog met niemand gezoend, oh my!’’. Ze hadden niks geen diepgang.
En dat maakte ook niks uit, ieder zo zijn ding. Ik was gewoon niet zo, nooit geweest ook. Ik hield van diepgaande gesprekken, van kennis op doen en was ontzettend leergierig. Gelukkig had ik via een leesclub een groep jongeren leren kennen, die al die eigenschappen met mij deelden en bij wie ik mezelf kon zijn, zonder me een saai en nerderig persoon te voelen. Niet dat ik me ervoor schaamde, iedereen in de klas wist dat ik zo lang mogelijk op school bleef om in de bieb te zoeken naar nieuwe boeken die ik nog niet kende.
En ze negeerden me altijd. Niemand deed moeite om een gesprek met me aan te knopen en dat vond ik best.

#6

Ik volg ! :slightly_smiling_face:

#7

Gaaaf ! <33

#8

Bedankt allebei! : )

#9

Zodra school uit was en ik boeken genoeg had uit de bieb, haastte ik me naar de mijn vrienden. Ze woonden allemaal een klein half uur bij me vandaan, maar we logeerden vaak bij elkaar.
Ons leesclubje bestond uit twee meiden en één jongen. Sanne, Daantje en Percy.
Percy was een normale jongen, die overigens honderd procent hetero was, want we lazen echt geen meidenromans - ik hield daar niet eens van. Vaak lazen we pyschologische thrillers, maar soms ook kennisboeken als er iets interessants instond, zoals een legende of zo. Ik vond legendes heel interessant en vaak als ik een boek mocht kiezen ging het dan ook over de Thome van Ises, of verhalen over het oude Egypte met zijn heersende Farao.
Percy was niet mijn vriendje, maar wel bijna. Als ik het zo kon zeggen.
Hij had me gewoon nog nooit officieel gevraagd, maar we gedroegen ons wel alsof we een stel waren. Ik vond het wel best zo, zolang het niet ongemakkelijk werd, hoefde hij die stap ook nog niet te zeggen. Misschien zou ik er wel zelf over beginnen, gewoon om het zeker te weten. Ik wilde niet dat hij ondertussen gewoon met andere meisjes kon doen wat hij wilde omdat we het nooit’‘officieel’’ hadden gemaakt. Maar aan de andere kant wist ik dat hij dat nooit zou doen, daar was hij veel te oprecht en lief voor.
Alles was gewoon goed zoals het nu was. Ik leidde mijn leventje op school, deed mijn best en profiteerde ervan op verschillende manieren. Niemand viel me lastig en na school kon ik zo naar mijn vrienden toe. Percy was altijd bereikbaar vooral wanneer ik hem nodig had en thuis kon ik relaxen en uitrusten.
Maar toen veranderde dus alles.

#10

Stiekem volg ik ook! Wat veranderde er? Pleasseee, vertel…

#11

verder !

#12

Geen haast, neem rustig de tijd :wink:

Prachtig geschreven !

#13

Connor

#14

Lora

#15

Connor

‘Het is afgelopen! Ik ben er helemaal klaar mee Con!’ Vaag zag ik mijn moeder staan en ik knipperde met mijn oogleden om het beeld voor me scherper te kunnen zien.
Huilend stond mijn moeder voor me, ze had haar handen voor haar gezicht geslagen en schudde onophoudelijk haar hoofd.
‘Sjeez, wat the fuck?’ mompelde ik en rolde me om. Met een harde dreun viel ik op de grond. ‘Fock man!’ kreunde ik en realiseerde me toen dat ik in de woonkamer in slaap was gevallen. Vaag kon ik me weer herinneren dat ik op de bank was gaan liggen omdat ik te moe was om naar boven te lopen. Mijn hoofd bonkte akelig en het enige wat ik wilde was slapen. Ook al was de grond koud en had ik geen deken of kussen tot mijn beschikking, als ik mijn ogen maar kon sluiten.
‘Connor!’ De schelle stem van mijn moeder liet me opschrikken net op het moment dat ik weer dreigde weg te dommelen.
Ik kreunde en drukte mijn vingers in mijn oren. Alleen pakte ze toen mijn handen vast en schreeuwde: ‘Houd daarmee op!’
Ik gromde geërgerd en sloeg haar handen weg. ‘Wat wil je!’ snauwde ik.
‘Ik wil dat dit afgelopen is Connor,’ huilde ze en ze greep mijn hand weer vast. Ze was op haar knieën naast me gaan zitten en keek me aan alsof ik de grootste teleurstelling in haar leven was.
‘Laat me met rust mens,’ gromde ik en gaf haar een duw. Ze verloor haar evenwicht en viel naar achter. Ik draaide mijn rug naar haar toe en pakte op de tast het kussen van de bank. Ik legde hem onder mijn hoofd en algauw viel ik heerlijk in slaap.

Die volgende dag was alles minder rooskleurig. Mijn hoofd bonkte nog erger dan gister en het ergste was dat ik niet meer om de feiten heen kon. Mam had voet bij stuk gehouden en door mijn reactie van gisteravond stond haar besluit vast. Ze vond dat er iets moest veranderen en dacht het te kunnen oplossen door me ergens anders heen te brengen. Ik was geschokt dat ze dit echt door ging zetten. Mam dreigde wel vaker met het feit dat ze me uit huis wilde hebben, maar dat het nu ook echt ging gebeuren kon ik nog steeds niet beseffen.

#16

Oehh ik ga volgen! :upside_down_face:

#17

wauwie zo leuk :slightly_smiling_face:

#18

Suppeer ! :upside_down_face:

#19

Leuk! Dit gaat een verslaving worden!

#20

‘Ik heb Anne gebeld,’ was haar groeting toen ik die ochtend aan de ontbijttafel kwam zitten, na eerst drie aspirines te hebben doorgeslikt.
‘Wie?’ bromde ik ongeïnteresseerd, want ik voerde nooit een echt gesprek met mijn moeder. Eigenlijk wist ze niks van me, behalve dan mijn slechte cijfers. Daarbij had ik koppijn en ik wilde rust.
‘Mijn beste vriendin,’ zei ze en keek me met een vinnige blik aan. Ik zweeg en pakte een boterham uit de zak die nog op tafel lag.
‘Waar is de pindakaas?’ vroeg ik.
‘Luister nou eens naar me!’ Kwaad sloeg ze met haar platte hand op tafel en geschrokken veerde ik omhoog.
‘Sjeez mens, ik luister toch. Ongesteld of wat?’
‘Dit bedoel ik Con, je bent zo ongeloofelijk brutaal! Ik ben klaar met je! Pak je kleren, want vanavond breng ik je nog naar Anne.’
‘Pff ja hoor-’
‘Ik wil je hier niet meer hebben!’ riep ze en smeet de keukendeur met een knal dicht, zonder me uit te leggen wat hier precies gaande was.

‘Doe normaal!’ riep ik en duwde mijn moeder aan de kant. Ik had rustig mijn ontbijt opgegeten en was naar boven gesjokt met het idee om in bed nog even wat slaap in te halen. Het was nu elf uur en ik had welgeteld zo’n vijf uur slaap gehad op een oncomfortabele harde vloer. Ik had behoefte aan een zacht matras en een dikke deken.
‘Waar the fuck denk je dat je mee bezig bent!’ schold ik toen mijn moeder al mijn kleren in een grootte sporttas propte.
‘Hé hallo!’ riep ik en liep in twee passen naar mijn moeder toe, zodat ik met mijn gezicht dicht bij het hare was. ‘Wat. Ben. Je. Aan. Het. Doen,’ siste ik en greep haar arm zo hard vast dat ik haar hand voelde verkrampen.
‘Au Con je doet me pijn!’ Haar stem trilde. Ik liet haar arm los en zette een stap naar achter. ‘Ik wil slapen,’ zei ik en liet me op bed vallen.
‘Dus oprotten,’ vervolgde ik toen ze zwijgend bleef staan kijken hoe ik mezelf onder de dekens nestelde.
‘Nee!’ Haar hoofd liep rood aan en driftig gooide ze de laatste paar kleren in de tas en ristste hem met veel geweld dicht. ‘Over een uur gaan we weg. Als je dan niet alles gepakt hebt, is het je eigen schuld. We gaan hoe dan ook!’ Met veel kabaal verliet ze mijn kamer.