Mijn thuissituatie

Lifestyle
#1

Hee meiden,

Ik wil eventjes iets kwijt. Ik heb de laatste tijd erg last van vermoeidheid, steeds kwaad worden en dipjes (ik heb net 3 jaar een depressie achter de rug, en ik blijf gewoon bang voor een terugval), en hoe dat komt… Het heeft voornamelijk te maken met m’n thuissituatie. Vooral nu met kerst. Ik heb 2 oudere broers en een vader (moeder 5 jaar geleden overleden) en ik wordt er zo moe van dat ik alles maar moet doen… Koken, boodschappen, schoonmaken, dingen regelen, en nu met kerst weer die kerstboom, versieringen, lampjes kapot → nieuwe halen, kerstkaarten halen en schrijven en noem maar op… Niemand helpt, en niemand vindt het nodig. Ze gaan er gewoon vanuit dat ik dat doe. Dan kun je denken, waarom doe je dat dan als je het niet wilt? Nou, ik wil het graag met kerst een beetje gezellig hebben, wat al zo moeilijk is voor ons gezin. Het is voor mij gewoon belangrijk, ik mis als enige vrouw in dit huis toch behoorlijk veel dingen, en warmte en gezelligheid is er één van.
Zodoende raak ik steeds geirriteerd door hun gedrag en wordt ik boos. En dan worden zij weer boos. En zo loopt het steeds uit de hand, en ik wil gewoon niet steeds kwaad te hoeven worden voordat iemand me helpt. Als ik het namelijk gewoon netjes vraag is het altijd “Ja, ik kom er zo aan”. En dan gebeurt het 3 dagen later.

Mijn vraag is wat jullie zouden doen, of dat er iemand is die dit een beetje herkent? Alvast bedankt.

#2

Vervelend zeg. Maar ik zou het gewoon laten liggen, dus niet koken, boodschappen doen etc. Maar wachten tot iemand anders het eens uit zichzelf doet. Misschien is het nu meer een gewoonte voor hun geworden en denken ze dat jij het toch wel doet. En dat is natuurlijk niet te bedoeling

#3

Vervelende situatie. Als ik jou was zou ik iedereen even optrommelen en er even goed over praten. En als je weet dat dat niet gaat werken, dan stuur je een brief naar iedereen met wat je kwijt wil en met wat je wil veranderen.

#4

Maar weet je het is net als opvoeden, als je de hele tijd die taken op je neemt, kijken ze er niet meer naar om, want je doet het toch wel(die problemen heb ik nu met dingen opruimen want dat werd altijd voor mij gedaan); enige manier om te veranderen is een keer niks doen, en ja jammer dan heb je maar een wat minder kerst waarschijnlijk maar anders komt er in hun gedrag ook nooit verandering in.

#5

Dankjulliewel voor de reacties. Ik weet dat ik het eigenlijk gewoon een keer niet meer moet doen, maar dat is lastig. M’n vader werkt, en weet ook eigenlijk niet hoe hij dat moet aanpakken (hij is ook totaal geen ouderfiguur, nooit geweest) en m’n ene broer gaat binnekort 't huis uit. Daarnaast heeft m’n vader een voedselallergie en mag niet alles hebben. Ik heb het al eens aan m’n broers en vader overgelaten als ik niet kon en dan vergeten ze het gewoon, halen de verkeerde dingen en ja hoor, eet m’n vader iets wat hij niet mag hebben en dan begint 't circus. Ik vind het lastig om zoiets maar te negeren, al moet ik me daar gewoon overheen zetten.

#6

Ze laten jou gewoon de rol van moeder overnemen, terwijl je dat niet bent! Jij moet ook je eigen dingetjes kunnen doen enzo. Ik zou met name je broers erop aanspreken dat het nergens op slaat dat ze jou alles laten doen want je bent hun moeder niet! Het is toch niet jouw schuld dat je moeder er niet meer is, laat hun ook meehelpen want dit hoef je niet te pikken.

Of doe niks meer en schrijf een briefje hoe en wat je vader wel/niet mag hebben, ondertekend: succes ermee!

Sterkte en een fijne kerst in ieder geval! :slightly_smiling_face:

#7

ik snap wel dat je het doet want je helpt je vader er natuurlijk ook mee als hij thuis komt van zijn werk.
Maar toch moeten jullie hier met elkaar over gaan praten.
Als jij kookt moet iemand anders gewoon opruimen en afwassen.
Boodschappen miss met je vader doen op zaterdag ofzo? of s avonds gewoon?

Ik denk dat jullie een schema moeten gaan maken waar iedereen zich aan moet gaan houden met wie wat en wanneer doet.

Zeg ook eerlijk dat jij hier op deze manier aan onderdoor gaat en zo weer in een depressie raakt en dan helemaal niets meer kan doen.
Mocht het allemaal toch niet werken ga dan eens bij de huisarts langs die kan je verwijzen naar maatschappelijk werk met wie je misschien een oplossing kan bedenken

#8

Heb je eraan gedacht om uit huis te gaan?
Ik zie op je profiel dat je 20 bent. Zelf ben ik 18, en heb ik ook een depressie achter de rug, ook door mijn thuissituatie. Ik ben op dit moment hard op zoek naar zelfstandige woonruimte, om mijn eigen leven op te bouwen. Want zelf heb ik echt het idee dat mijn thuissituatie mijn geluk in de weg blijft staan.

Ik hoop dat het gauw beter wordt! liefs.