Mijn moeder's hoofd

Lifestyle
#1

Nou het zit zo,
mijn moeder is manisch-depressief en heeft ook nog iets anders waardoor ze veel angsten heeft. Een van die angsten is dat ze het heel eng vindt als er veel mensen om haar heen zijn(als ze bijv. naar de stad gaat vindt ze dat heel eng)
Ook durft ze met haar auto ons dorp niet uit want ze is bang dat ie kapot gaat en dan staat ze daar langs de weg(we hebben een oude auto)

Door die angsten doe ik bijna geen leuke dingen in vakantie’s. Deels omdat ze niet kan werken en wij niet zoveel geld hebben, maar ook door die angsten. Af en toe word i kdaar zooo gek van! Ik moet altijd met andere mensen mee als ik iets leuks wil doen, maar ik wil iets met háár doen.
Nu denken jullie misschien: Ga dan leuke dingen doen met je vader. Maar dat gaat moelijk, want mijn ouders zijn gescheiden en ik zie hem maar een keer in de twee weken…

Ik zit er echt erg mee dat ik bijna niks leuks doe in de vakantie’s. Ik vind het echt sneu voor haar dat ze die angsten heeft maar dat hoeft toch niet ten koste te gaan van mij? Wat vinden jullie? Wat moet ik doen?

#2

Je moeder kan hier hulp voor krijgen bij een psycholoog, en in veel gevallen wordt dat vergoed

#3

O dat heeft ze ook :wink: ze gaat een keer per week naar een psychiater en ze gaat iedere dag activiteiten doen bij de GGZ.

#4

Je zou er met haar over kunnen praten, dat je toch graag iets leuks wil doen.
Probeer anders iets leuks te doen in de buurt?
Of bak een taart of koekjes met je moeder. Je hoeft niet per se ver weg om iets leuks te doen.

#5

Bedankt voor de tips!
Alleen als ik erover begin, zegt ze iets in de trant van: Ga je daar weer over beginnen?

#6

Dit is echt lastig. Jij moet overal om denken en ik krijg wel wat het idee dat je niet echt jezelf kunt zijn zo. Ik zou er ook geen oplossing voor weten, misschien idd een psycholoog. Sterkte is het enige wat ik kan zeggen, ook al heb je daar niet echt iets aan :wink:

#7

Je moeder moet vaker naar de pysgoloog(weet niet hoe je dat schrijft).
En ze heeft geen recht om te zeggen van;‘Begin je daar nu weer over?’, of dergelijke.Je moet haar laten zien dat het zo niet langer kan en dat jij ook vrijheid nodig hebt. Ik zou beginnen met iets kleins, zoals taartbakken thuis zoals hier al gezegd werd.
Heel veel sterkte ik hoop dat je hier wat aan hebt
x.

#8

Heeft ze daar wel medicijnen voor?

#9

Probeer anders je moeder te overtuigen, eerst een klein stukje buiten waar ze alleen durft te rijden, zeg je zo van; “ja ik heb mobiel mee, als er iets gebeurd, kunnen we altijd bellen” oid.
Sorry ik weet niks, upje.

#10

Ik vind dat je ongelijk hebt. Of iig die andere reacties hier.
Je moeder vindt het vast zelf ook niet leuk dat ze die angsten heeft. Ze probeert er al wat aan te doen. Ik vind dat je daar ook wat meer respect voor mag hebben. Ja, ik snap dat je leuke dingen met je moeder wilt doen, maar doe dan dingen die zij ook leuk vindt! Shoppen vindt ze blijkbaar niet leuk, omdat ze constant bang is. Maar misschien wel een idee om thuis een spelletje te spelen of zo.
Als je in de vakantie iets leuks wilt doen, doe dat dan lekker alleen =)

#11

Idd, probeer eerst thuis zo lang leuke dingen te verzinnen. Bakken/koken, filmpje kjiken enzo

#12

Idd.
En sterkte trouwens!! :wink:

#13

Okee, ergens heb je wel gelijk, echt…
Maar dat neemt mijn probleem niet weg.

@ derest: bedankt voor de reacties :wink:

#14

Als je wel probeert om leuke dingen thuis te doen, zoals spelletjes enzo, dan is tenminste een klein deel van je probleem al weg.
Voor de rest vind ik wel dat je respect voor je moeder moet hebben, want zij moet met die angsten leven. Als jij die angsten zou hebben dan zou je moeder hoogstwaarschijnlijk ook respect voor jou hebben en rekening met je houden. En je moeder gaat al naar de psychiater, dat is dus al een goed iets.

#15

Oké dit is wel heer erg lastig…
Maar zoals ze hierboven al voor mij zeiden, probeer het stapje voor stapje (in dit geval met zeer kleine stapjes) zodat ze haar angst een heel klein beetje overwint ?

Mijn moeder had dus een soort van watervrees (in de zin van zwemmen in het water waardoor dat je verdrinkt omdat ze dat al 2x in haar jeugd had meegemaakt) ik en mijn vader lieten haar stapje voor stapje haar angst overwinne en nu ondertussen is het al wat beter… Dit is eig wel iets heel anders en niet zo alledaags maarja misschien heb je er wat aan?!

Succes alleszins ! x

#16

Ik ken je situatie een heel klein beetje en ik denk echt dat je je er ergens gewoon bij neer moet leggen.
Persoonlijk denk ik dat dit nooit meer over gaat. Misschien wordt het beter en een psychiater zal vast helpen maar het gaat waarschijnlijk niet meer over.

#17

Mijn moeder is ook manisch depressief geweest. Ze is nogsteeds niet ‘normaal’ zeg maar, maar depressief is ze niet meer.

Ik weet niet hoe oud jij bent, maar dat was allemaal toen ik 13 ofzo was, en zat toen in een speciale groep bij het Riagg met leeftijdsgenootjes die het zelfde hadden. Misschien even informeren!

#18

het klinkt misschien een beetje gek maar zal het ook niet goed zijn voor jou om er met een professioneel iemand over jouw problemen te praten? ik denk dat dat een hoop van je frustraties weg zal nemen.
zoals hier al boven is gezegt: ga met je moeder een spelletje spelen, koekjes bakken, een filmpje kijken of ga wandelen in het bos. is het bos niet op “loop” afstand en je moeder wilt niet met de auto kan je ook altijd nog op de fiets gaan.
over het winkelen enzo: winkel anders alleen of met je vriendinnen. er zijn ook een hoop andere leuke activiteiten die je “alleen” kan doen. en over het steeds maar mee moeten rijden enzo: echte vrienden/vriendinnen zullen je situatie begrijpen en zullen er alles aan doen om je te helpen. dus zullen hun het vast niet zo erg vinden om je “altijd” maar te moeten brengen/halen enz. om hun te bedanken kan je ook bijvoorbeeld koekjes bakken (met je moeder?) en die dan aan hun geven als bedankje :slightly_smiling_face: zo doe je toch iets “terug”.