Ik wil even mijn hart luchten, en omdat ik dit niet aan iemand anders kan vertellen, hoopte ik dat ik het hier kon doen…
Ik kan mijn moeder niet uitstaan, ik heb nooit een band met haar gehad.
Ik vind het zelfs vreselijk dat ik haar ma, moeder, mama MOET noemen
Ik vind het zelfs vreselijk dat ik met haar in een huis moet wonen.
De reden dat ik haar zo haat is dat ze nooit een echte moeder voor me is geweest al beweert ze van wel.
Mijn moeder is een alcoholist, al geeft ze het zelf niet toe. 2 flessen wijn per avond is echt niet normaal. En als ze alcohol drink word ze nog vervelender dan als ze nuchter is. Ik word ook vaak uitgescholden voor mongool of wat dan ook, en een klap voor me kop krijg ik ook vaak genoeg al doe ik niks fout.
Vroeger toen mijn ouders nog bij elkaar waren deed mijn vader altijd alles met me, gingen we naar pretparken en leuke dingen doen want mijn moeder had toch nooit zin om wat te doen met me. Jammer genoeg ( voor mij dan… ) gingen mijn ouders uit elkaar. En daarom was ik een tijdje boos op mijn vader. Niet dat die bij mijn moeder weg ging want dat snapte ik, ik zou precies hetzelfde doen als ik hem was en eigenlijk zou ik al veel eerder weg zijn gegaan, ik was boos omdat die mij achterliet bij dat achterlijk wijf.
Het is nu half 5 en mijn moeder slaapt nog, heel de nacht is ze bezig met wijn te drinken en zichzelf lekker lam maken zodat ze lekker de volgende dag tot een uur of 5 / 6 in bed kan liggen. En het laatste wat ze ooit uit bed is gekomen is 8 uur 's avonds.
Ook maakt ze altijd allemaal beloftes met mij.
‘Kim, morgen worden we vroeg wakker en gaan we dit & dat doen’
Ik natuurlijk helemaal blij, ik vroeg wakker worden en mezelf klaar maken, sta ik helemaal klaar en dan zeg ze op het laatste moment terwijl ze nog in bed ligt: ‘oh ik heb nu niet zo’n zin we doen het morgen wel’ En zo gaat het altijd we doen nooit wat, alleen valse beloftes.
Door haar heb ik ook geen vriendinnen.
Ik zit heel de dag in huis op de bank te wachten tot ze wakker word zodat ze avond eten voor me kan maken. het enige wat ik te doen heb is 3 a 4 keer sporten per week en de hond uitlaten voor de rest niks.
Als er iemand aan de deur belt dan gaat ze achter het gordijn staan kijken wie het is en dan doet ze geeneens open al kent ze die persoon.
Het liefst wil ik weg maar ik heb dan ook een schuldgevoel
ik wil mijn hondje niet bij haar achterlaten. de enige reden waarom ik hier dan ook nog ben is mijn hondje en omdat ik niet durf te zeggen dat ik wil verhuizen omdat ik bang ben dat ze boos word.
wat moet ik nou doen ik ben hier echt ongelukkig…