.
Wat vervelend zeg.
Misschien kun je er eens goed over praten, en duidelijk maken dat dit een rottige periode in je leven was en waarom je er toen niet over durfde/wilde te praten. Maar dat het nu voorbij is en weer positief in het leven staat en dat het niet je bedoeling was om hun het gevoel te geven dat je ze bedroog.
Wat naar zeg!
Ten eerste wil ik even zeggen dat het fijn is dat je je nu weer goed voelt. Ten tweede, praat met je ouders. Desnoods eerst alleen met je moeder, leg haar de situatie uit en vertel haar dat het weer goed met je gaat, dat je toen niet zo lekker in je vel zat en je gewoon van je af geschreven hebt. Ik zou het nog niet meteen aan je vader vertellen, gezien zijn burn-out, ik zou eerst wachten op de reactie van je moeder. Dan kun je later alsnog -misschien wel samen met je moeder- met je vader gaan praten.
Mijn moeder heeft het dus al aan mijn vader verteld… Én aan mijn tante. Daar ben ik ontzettend boos over. Ze komt niet eerst naar mij, nee ze praat eerst even met de hele familie erover.
Bedankt voor je reactie, dit ga ik ook zeker doen als ik het overzicht weer terug heb.
.
naar dat je je zo voelt, daar kan je hulp voor krijgen.
Ik vindt het uitermate slecht van je moeder dat ze het las en dan ook nog boos is op je. Onterecht… als jij het niet aan je ouders wil vertellen hoef je dat niet te doen!
Sterkte ermee en ik hoop dat je ouders een beetje bijdraaien en begrip gaan tonen.
Oke dan wordt je situatie anders… Ik zou alsnog met je moeder gaan praten en dan ook meteen aangeven dat je het niet leuk vind dat ze niet eerst naar jou toe komt en dat ze je situatie meteen aan je vader (die kan ik nog wel begrijpen) en je tante verteld. Dat kan namelijk echt niet, het is sowieso al niet netjes dat ze je dagboek gelezen heeft. Snel met je moeder gaan praten!
Vergeet niet dat dit ook enorm moeilijk voor je moeder was om te lezen en ze met anderen waarschijnlijk erover wilde hebben over hoe ze dit moest aanpakken.
Daarnaast moet je met je moeder gaan praten en uitleggen hoe het nu precies zit en dat die periode voorbij is en ze zich geen zorgen meer hoeft te maken
Het is niet netjes dat je moeder je dagboek heeft gelezen. Maar ik denk dat zij het ook gewoon moeilijk heeft met wat zij heeft gelezen en dat ook kwijt moet.
Ga een goed gesprek aan met je moeder (en je vader evt., maar misschien eerst je moeder) en leg haar uit hoe jij je voelde, maar dat het nu beter met je gaat. Dan mag je natuurlijk ook kwijt dat je het heel vervelend vind dat ze je dagboek heeft gelezen en er zonder jouw weet over heeft gepraat, maar je moeder heeft ook wel recht om wat meer te weten over jouw gevoelens toch? Het is je moeder en ze wil je waarschijnlijk alleen helpen en wil dat je gelukkig bent.
Bedankt voor de reacties hierboven.
Ik heb geprobeerd met mn moeder te praten alleen dit gaat niet echt zoals ik had gehoopt. Ze geeft steeds aan dat ik ‘moet leren praten over mijn problemen’ maar wanneer ik dit doe (ik vertel hóe ik me voel, hoe ik alles beleef) zegt ze dat ik onredelijk ben en ruzie zoek. Schiet niet echt op. Probeer het later opnieuw…
Goed dat je al geprobeerd hebt te praten, maar misschien is het allemaal nog een beetje te vers. Probeer anders eens voor jezelf op papier te zetten wat je graag zou willen zeggen? Kenneljk is het papier een goede uitlaatklep voor jou.
Waarom zijn er geen mensen die ouders straf geven als ze iets doen wat niet mag? Als jij jouw moeders dagboek had gelezen of in haar telefoon had gekeken dan had je vast straf gekregen maar omdat zij de moeder is ‘mag’ het ineens? Echt heel oneerlijk.
Ik zou je ouders uitleggen dat je je al lang niet meer zo voelt en dat het terecht is dat je niet naar haar bent toegekomen, want blijkbaar kun je haar niet vertrouwen. Ze leest je dagboek en vertelt het vervolgens door, daar mag je best kwaad over zijn vind ik.
hey wel herkenbaar dit, Mijn moeder heeft mn dagboek is gelezen door wat gebeurtenissen( waar ik hier verder niet over uit ga wijden) Ze vertrouwde me niet meer zei ze. oOk leest ze al mn whappjes.
Praat met je ouders inderdaad.
Bedenk van tevoren goed wat je wil zeggen, stel desnoods een lijstje op.
Maak je moeder ook duidelijk dat ze het niet kan maken jouw dagboek te lezen. Dat ze hem vindt ok, dat hij open valt ok, maar dan doe je hem dicht en stop je hem weg.
Vertel waarom je het dagboek bijhield, hoe je je voelde in die situatie en hoe je je nu voelt.
Verder is het van jou ook niet ok dat je haar whatsappjes hebt gelezen, stop daarmee. Als jij privacy wil en dat verwacht van je moeder dan moet je haar ook zo behandelen als jij behandeld wil worden.
Ik heb dit ook meegemaakt. Ik deed ook aan zelfbeschadiging en mijn moeder las mijn dagboek uit wanhoop, omdat ik niet wilde praten. Ik hoop dat je met jouw moeder een goed gesprek kunt hebben en ze haar fout uiteindelijk toegeeft. Mijn moeder is haar keuze altijd blijven verdedigen en ik heb het haar ook nooit vergeven.
Dat je moeder je dagboek heeft doorgelezen is één ding, maar dat ze het vervolgens aan familie doorvertelt vind ik best een kutstreek van je moeder eigenlijk.
Schrijf je datums in je dagboek wanneer je iets hebt geschreven?
Je geeft aan dat het al een tijdje geleden is dat je je zo voelde, je kunt dat dan toch aantonen door de datum te tonen van de laatste keer dat je geschreven hebt over je problemen. Wie weet draait ze dan wel bij?
En als ze echt niet wil luisteren naar je (en je wel dwingt erover te praten, echt super krom), zou ik het verhaal omdraaien. Zij vertrouwt jou nu niet, maar zij heeft ook niet echt goed gehandeld. Ik zou dan zeggen dat je haar ook niet meer vertrouwt en op die basis niet met haar wil praten. Probeer eerst het vertrouwen maar weer eens terug te krijgen