Ik zit al een aantal weken met een probleem en ik heb jullie nodig voor advies! Mijn eigen vriendinnen snappen het probleem niet of boeit het niet zo veel. Sorry voor het lange verhaal haha.
Het begon eigenlijk al een paar maanden geleden, toen ik een hockeyfeest had. Ik had toen met een vriend gezoend en eigenlijk de dagen daarna non-stop met hem gepraat. Ik heb met hem afgesproken en hij was echt ontzettend lief voor me. We zouden een paar dagen later weer afspreken en hij liet me heel indirect weten dat hij me dan ging vragen. Normaal durven jongens nooit over hun gevoelens te praten, maar hij deed dat wel. Hij zei elke dag hoe leuk hij me vond en dat hij heel graag een relatie met me wilde, dat soort dingen. Maar ik heb toen echt de domste fout ooit gemaakt en gezegd dat ik niet wist of ik hem wel zo leuk vond. Ik heb er echt enorm spijt (nog steeds) van dat ik dat heb gezegd en ik weet ook niet waarom ik dat zei. Hij snapte het niet en zei dat ik hem daar echt heel veel pijn mee deed, daarna praatten we helemaal niet meer tegen elkaar. Ik had zoveel spijt ervan en ik heb heel veel om hem gehuild, omdat hij me echt heel gelukkig liet voelen.
2 maanden later zagen we elkaar op een feestje en we hebben toen gewoon gepraat als goede vrienden. Maar ik miste hem enorm en ik had ook gehoopt dat ik hem daar zou zien, omdat ik het niet durfde om naar hem toe te gaan en te zeggen dat het me speet. Een paar dagen na dat feestje kregen we weer contact en heb ik hem alles uitgelegd en gezegd hoeveel spijt ik had en dat ik hem heel erg miste. Hij zei dat hij mij ook miste en dat hij me alles zou vergeven, maar dat er wel eerst vertrouwen moest komen tussen ons.
We hebben daarna iets van een week gepraat en ik had echt het gevoel dat we nu wel iets zouden krijgen. Hij deed weer net zo lief als eerst en het voelde heel goed. Maar hij vond dat ik moest laten zien dat ik echt moeite voor hem wilde doen, dus hij wachtte elke keer op mijn antwoorden of het beginnen van gesprekken 's ochtends. Ik deed dat ook want ik wilde niet alleen moeite doen en hij niks. Toen hebben we dus een hele dag niet tegen elkaar gepraat, omdat ik het gevoel kreeg dat ik een soort last voor hem was. De volgende avond vroeg hij waarom ik niet praatte en toen hebben we een beetje ruzie gekregen. Hij zei uiteindelijk dat we nog wel zouden praten de volgende dag. De volgende dagen heb ik niks van hem gehoord, dus ben ik zelf maar na 4 dagen naar hem toe gegaan. We hebben alles uitgepraat en ik voelde me heel erg gelukkig bij hem.
We hebben iets van 2 weken met elkaar gepraat en als we elkaar zagen was het eigenlijk alsof we al een relatie hadden, alleen nog niet officieel. Tot een dag hij helemaal niet meer reageerde op mijn berichtjes en me negeerde. De volgende dag zei hij tegen me: ‘‘ik denk dat het niks gaat worden tussen ons, want het contact is niet goed genoeg voor een relatie.’’ Ik zat met tranen in mijn ogen, toch liet ik hem maar gaan.
Niet iedereen zal dit begrijpen, maar ik voelde me echt verschrikkelijk. Het leek alsof er een heel deel ineens weg was uit m’n leven en elke avond in bed dacht ik aan hem en zat ik weer te huilen. Ik was er op een dag helemaal klaar mee en heb toen vol moed een verhaal aan hem geschreven waar ik alles in heb uitgelegd en gezegd hoe ik me voelde. Ook over hoeveel spijt ik had van alles wat ik al de eerste keer had gezegd en dat ik hem heel erg miste en alleen maar aan hem dacht. Ik heb dit naar hem gestuurd, het enige wat ik erop terug kreeg was: ‘’ oke lief van je ‘’.
Hierdoor begreep ik van hem dat hij me gewoon niet meer zag zitten en dat hij vast alweer een ander meisje heeft ontmoet. Ik dacht dat dit zou zorgen dat ik alles achter me kon laten en dat ik niet meer aan hem zou denken en hem missen. Maar het is alleen maar erger geworden en nu weet ik helemaal niet meer wat ik moet doen. Ik hoop elke dag weer dat ik hem (ook al is het maar een seconde) kan zien, op de fiets of op een feestje.
Nu komt er ook nog bij dat sinds een paar dagen, zijn beste vriend ineens tegen mij begint te praten. En dan niet als gewoon vrienden, maar het lijkt erop dat hij mij wel ziet zitten, want hij noemt me de hele tijd schatje en stuurt allemaal hartjes. Ik zag hem gister op een verjaardag en hij kwam elke keer weer tegen me aan zitten of bij me staan. Ik wil helemaal niks met hem, ik wil zijn vriend, maar ik heb geen idee hoe ik dat moet zeggen of zoiets.
Over een week heb ik weer een feestje en ik weet dat ze daar samen heen gaan. Moet ik daar die jongen dan gewoon laten gaan of misschien beetje contact zoeken? Of moet ik daarvoor al naar z’n huis gaan of zo om te zeggen hoe ik me voel. En wat moet ik met die beste vriend doen?? Want die wilt me alleen maar zien maar daar heb ik geen zin in.
Sorry voor het hele lange verhaal, maar jullie moeten gewoon alles weten vanaf het begin. Ik hoop heel erg dat jullie me kunnen helpen, want ik wil niet meer zo verder!!
Liefs en bedankt x
