Mijn broer

Lifestyle
#1

Ik heb twee oudere broers, O van 22 en B van 20. Ik kan het het beste vinden met B, het leeftijdsverschil is een stuk kleiner en we hebben veel met elkaar gemeen. Maar B is na de Havo een jaar gestopt met school en is thuis gaan zitten, zonder iets te doen behalve gamen. Mijn ouders hadden daar veel commentaar op en dat begreep ik wel. Maar gelukkig is het dit jaar goed gekomen en gaat hij weer naar school en bouwt hij zijn sociale leven op.

Helaas is O een ander geval, hij is eigenlijk altijd al wat lastiger geweest. Op de middelbare school kwam hij vaak te laat/ was niet geconcentreerd/blowde. Maar dat ging over toen hij begon aan zijn studie. Maar ook daar was hij aardig laks en deed er niet veel voor maar mijn ouders waren ontzettend trots op hem want hij is oh zo slim en heeft het zo moeilijk met zijn adhd (in zijn hoofd) en dergelijken. Maar hij had zich dit jaar te laat ingeschreven voor zijn studie en zit daardoor het hele jaar thuis te gamen en niets te doen. Mijn ouders hebben echter niet altijd positieve verhalen: hij drinkt aardig veel, hij scheld erg veel, gamed alleen maar, leent maximaal bij wat niet nodig is en heeft slechte vrienden en heeft atm geen werk.

Helaas lijkt O wel het onderwerp van elk gesprek. Maar als ik een grapje erover maak dat ik zelfs werk dan moet ik mijn mond houden. Mijn broer heeft het o zo zwaar en ik weet de redenen niet. De aandacht is altijd voor O. Ik heb het hier laatst met mijn ouders over gehad en ze waren verbaasd en beloofden me eraan te werken. Helaas is dat absoluut niet gebeurd en ik heb het gevoel alsof ik nooit meer aandacht krijg, ik probeer extra op te vallen door hard te praten en dergelijken, maar ik heb het gevoel weg te vallen. En ik weet niet meer wat ik eraan moet doen.

Sorry dat het zo’n lang bericht is maar ik zit hier echt mee, en na het gesprek met mijn ouders weet ik niet meer wat te doen.

#2

Wat dacht je er van om nog is met ze te gaan praten? Je kan toch zeggen dat je niet het idee hebt dat het is veranderd. Misschien hebben ze er wel een goede reden voor.

#3

Nòg een keer praten, echt doen! Als je ouders de eerste keer goed reageerden kan je nog wel een keer duidelijk maken dat je niet echt veel van die verbetering hebt gemerkt.
Vragen waarom je broer het zo zwaar heeft zou ik ook doen, gewoon tijdens dat gesprek als je broer er niet bij is, praat desnoods met hem zelf.
Kan je broer trouwens niet een jaar een loi-cursusje gaan doen ofzo? Zo’n thuisstudie?;p

#4

jaaaa idd nog een keer praten…
of opeens gaan huilen, dan hebben ze opeens wel aandacht voor je. misschien overdreven haha maarja het werkt wel :’)

#5

Ik denk dat je ouders het druk hebben met je broer. Maar meer als in de zin van : met hem gaat het niet goed, hij moet geholpen worden om van zijn problemen(drinken, gamen, schuld etc) af te komen.

En met jou gaat het wel goed (neem ik aan), ik snap dat je het vervelend vind, zou ik ook vinden! Maar ik ken een gezin die heeft ook een zoon die aan de drugs is, scheld, steelt en zelfs zijn ouders en broer slaan etc etc. Vandaar dat ik het zo bedenkt.

#6

Ik zou ook nog een keer met je ouders praten, en vragen of ze je willen vertellen wat de problemen van je broer dan zijn, zodat je misschien beter kunt begrijpen wat er aan de hand is. Maar mij lijkt het ook vervelend, ik zou ook niet goed weten wat ik zou doen eigenlijk. Succes!

#7

Nog een x praten, of met je broer praten. Eens goed boos worden, of een keer janken helpt ook heeel goed. Maargoed het is ook vervelend voor je ouders, een zoon die niet ‘goed’ zegmaar is. Ik kan het me voorstellen dat ze zich daar dagelijks zorgen over maken, en dan schieten er andere dingen bij in zoals jij, die ook belangrijk zijn. Maar dan moe tje gewoon nog een seintje geven (:

#8

praten, praten, praten enzenzenz

maar niet extra hard praten om op te vallen, dat is echt stom
stel je niet te veel aan…

praat gewoon met je ouders en met je broer en met je andere broer met alemaal dus :stuck_out_tongue:

#9

Schrijf voor je zelf op hoe jou gewenste situatie er thuis uit ziet, en dan geen onmogelijke dingen zoals O die binnen een week een studie een baan en goede vrienden heeft, maar bijvoorbeeld dat je 2 avonden per week samen met je moeder iets gaat doen een filmpje kijken of lekker nageltjes lakken of ik zeg maar iets.
Verder kun je met je ouders gaan praten en als je bang bent dat je door de spanning dingen vergeet te zeggen is het misschien een idee om B erbij te betrekken, vertel hem waar je mee zit en laat hem jou ondersteuning zijn als je met je ouders praat zodat je in dat gesprek ook werkelijk alles zegt wat je wil zeggen ipv dat je halverwege denkt oke ze snappen het wel.
succes xx

#10

Ik zou nog een keer praten en als dat niet werkt zou ik me precies hetzelfde gaan gedragen als O. zodat ze misschien een keer doorhebben waar ze mee bezig zijn. (Maar dat ben ik dan weer, dus of je dat nou ook moet gaan doen is misschien niet zo’n heel goed idee…)

#11

Wat lastig dat je ouders meer aandacht geven aan je broer dan aan jou, maar ik denk dat jíj hem niet helemaal begrijpt. Het is niet leuk om zo uit te drukken dat hij adhd heeft en die ‘stoornis’ verklaart eigenlijk al heel veel van zijn gedrag. Dat hij bijvoorbeeld vaak laat is of dingen te laat doen en zich niet kan concentreren komt door adhd, omdat mensen met adhd zeg maar weinig zelfdiscipline kunnen opbrengen. Dat verklaart ook waarom hij de hele dag niets doet. Hij wíl waarschijnlijk wel iets doen met zijn leven, maar hij kán zichzelf er gewoon niet toe brengen.
Het zou aardig van je zijn als je je wat ging verdiepen in adhd zodat je beter met hem kan opschieten i.p.v. lopen klagen dat hij te veel aandacht krijgt. Want ja, hij heeft daar ook meer behoefte aan.