Hallo ,
Ik ben een meisje van 15 jaar en ik heb een vriend van 17. We hebben nu iets van drie maanden iets en al vanaf het begin hebben mensen kritiek op hem, en ik word er gek van. Soms wil ik het uit maken, maar dan denk ik het is niet eerlijk en ik zal daar echt heel erge spijt van krijgen.
Mijn moeder:
-Je verdient veel beter dan hem! Waarom pak je niet gewoon weer iets met N. die vond ik veel leuker! (N. is iemand waar ik mee bezig ben geweest, maar me uiteindelijk gewoon gebruikt had en dat weet mijn moeder)
-Hij praat wel echt raar met dat dialect van hem!
-Hij lijkt wel je kleine broertje als hij naast je loopt. (Dat vind ik heel erg overdreven. Ondanks dat hij 17 is, ziet hij niet zo uit omdat hij vrij klein en tenger is, maar dan nog ziet hij er niet uit als 15 ofzo)
-Oh, daar komt die weer met dat petje.
-Ja, die stadsmensen vinden ons toch allemaal boeren, toch jongen? (hij woont in een stad, ik in een dorp)
- Blijf maar niet meer te lang bij hem
- Wanneer maak je het uit?
- Je durft het zeker niet uit te maken he! Dat zou jij nooit doen. (met andere woorden: je bent toch alleen maar bij hem uit medelijden, dus maak het maar snel uit)
- Laat hem maar niet over je heen lopen he.
- Je bent een veel leukere meid als je geen vriendje hebt.
- Ik dacht dat alleen kleuters deden skateboarden en bmx’en.
Mijn vriendinnen:
-Hij is wel snel boos he (hij is vroeger veel gepest, en daardoor heel defensief tegenover andere mensen geworden), en vervolgens gaan ze hem uitlokken
- Hij is echt niks voor jou!
- Hij is echt een opschepper!
- Ja, hij moet zich niet zo aanstellen
Ik word er gewoon gek van Eerst besprak ik altijd alles met mijn moeder, ook als ik bijvoorbeeld ruzie met hem had, of over de kleine dingetjes waar ik me soms aan erger over hem. Weetjewel, dat wat je gewoon eventjes kwijt moet aan iemand. Maar ik heb geleerd dat ik nu maar beter niks meer tegen mijn moeder kan zeggen, omdat ik het toch altijd uit moet maken van haar. En dat zonder 1 goeie reden! Hij drinkt niet, hij rookt niet, hij is niemand die steelt, aan drugs doet ofzo. Hij is juist een echt moederskindje, hij knuffelt de hele tijd met mijn hond als hij bij mij thuis is, hij wilde zelfs een keer voor mijn familie koken.
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, want ik ben iemand die zich meningen van anderen heel erg aantrekt, en het belangrijk vind wat andere mensen denken. Maar als het zo doorgaat hou ik het niet lang meer vol…
Wat moet ik doen?