Meiden met bindingsangst (algemeen topic)

Liefde & Boys
#1

Hey meiden,

Het leek mij een goed idee om eens een algemeen topic over bindingsangst aan te maken. Dit omdat er veel meiden hier op het forum er last van hebben en er een topic over aanmaken. Daarom dacht ik: is het niet handiger om er een algemeen topic over te maken?

[i]Wat is bindingsangst?

Bindingsangst is een begrip uit de psychologie. Het duidt het gevoel of gedrag aan dat iemands vrijheid verdwijnt zodra een relatie wordt aangegaan. Iemand met bindingsangst heeft daardoor meestal problemen met intimiteit.

Kenmerken van bindingsangst zijn:

Personen hebben over het algemeen korte relaties
Personen twijfelen of hun partner wel de ware is
Personen geven hun geliefde het gevoel dat hij of zij te veel aandacht vraagt
Personen brengen veel meer tijd door met hun vrienden dan met hun geliefde
Mensen met bindingsangst zijn huiverig voor samenwonen, huwelijk en relaties.

De oorzaken van bindingsangst kunnen liggen in de jeugd, trauma’s opgelopen tijdens het leven, opvoeding of genetisch bepaald zijn.[/i]

Zelf heb ik ook last van bindingsangst. Het is bij mij zelfs op het punt gekomen dat ik zo veel mogelijk bij jongens uit de buurt blijf (jongens die potentie hebben als partner of crush)

Mijn tip is: Deins niet weg voor relaties, maar duik er ook niet meteen voor de volle 100% in. Dit kan je een benauwend gevoel geven als je last van bindingsangst hebt. Vertel je partner dat je hier last van hebt en doe het vooral rustig aan. Geef elkaar de ruimte om ook je eigen ding te doen en stel duidelijke grenzen voor elkaar.

Hier kun jij alles kwijt over bindingsangst. Hoe je het zelf ervaart, hoe je ermee omgaat en of jij ook tips hebt voor anderen met bindingsangst.

#2

Nou… om heel eerlijk te zijn weet ik het niet. Ik denk niet dat ik bindingsangst heb, maar dat de manier waarop ik mannen probeer tegen te komen gewoon niet werkt. Daten lukt me niet; ik ga me ongelofelijk ongemakkelijk en claustrofobisch voelen en wanneer ze je al bij de eerste ontmoeting willen zoenen word ik panisch. Daarom heb ik daar zo’n ongelofelijke aversie tegen gekregen. Ik heb echt het idee dat veel mannen echt meteen een relatie willen in plaats van de tijd nemen om met iemand om te gaan of het echt wat wordt. Maar misschien zit dat in hun geest anders dan in de mijne.
Maar het probleem is dat seksuele verlangens er wel gewoon zijn. Soms probeer ik mezelf te vertellen dat het helemaal niet erg is om iemand een keer te zoenen als ik toch geen partner vind, maar zelfs dat gebeurt niet. Er is altijd dat ene zijden draadje van onzekerheid, ‘eer’ of wat het ook zijn mag dat ervoor zorgt dat ik het niet doe, hoe veel drank ik ook op heb.
Dat wat je zegt van dat benauwende gevoel herken ik ook heel erg, maar niet in alle kenmerken van bindingsangst herken ik me. Dus ik vraag me daarom in mijn geval af of het daadwerkelijk bindingsangst is of dat ik gewoon niet verlief word.

#3

Er is niet bepaald bevestigd dat ik bindingsangst heb, maar ik denk zelf wel dat ik het heb. Als ik een jongen leuk vind durf ik niet met hem af te spreken en ik durf al helemaal niet om een relatie aan te gaan.

#4

Ik herken mezelf hier wel heel erg in. Mijn liefdesleven is dan ook een groot drama. Ik zou het eigenlijk niet eens een liefdesleven kunnen noemen :’)

Maar als ik bijvoorbeeld kijk naar de enige echte relatie die ik heb gehad: dat was twee jaar geleden, ik had een half jaar met die jongen. Hij wou van alles samen doen terwijl ik soms gewoon geen behoefte had om hem te zien en liever dingen met vriendinnen deed. Hierdoor kwam er veel botsing en onbegrip van beide kanten en heb ik het uiteindelijk uit gemaakt. Sommige mensen zeggen dat ik hem dan niet echt leuk vond maar dat is het niet want ik was echt echt echt verliefd maar ik ken dat gevoel van ‘Ik wil al m’n tijd delen met een jongen’ niet en ik word eerlijk gezegd ook een beetje benauwd bij de gedachte aan samenwonen en hele dagen opgescheept zitten met dezelfde persoon.

#5

Ik denk meer altijd zo van: waarom zou je aan iets beginnen, wat toch uiteindelijk weer op de klippen loopt? En j kan jezelf nu nog behoeden voor al het verdriet dat je later gaat krijgen. Dus ik denk niet dat dit iets van bindingsangst denk? Ik heb nu wel wat met een jongen en soms heb ik gewoon geen zin om contact te hebben en ik hou hem wel op een bepaalde afstand. Maar ik denk eerder dat dat komt omdat dit mijn eerste echte relatie is ofzo
Maar ik kan me wel inleven dat mensen zich benauwd voelen in zulke situaties…

#6

Ik durf al bekant geen relatie aan te gaan, want wat Avenue al zegt, waarom een relatie aangaan als hij waarschijnlijk toch op de klippen loopt. Waarom gaan daten als je weet dat het toch niks gaat worden. Waarom al die moeite doen voor niks.
Ik ben ook bang dat wanneer ik verder ga met een jongen hem uiteindelijk toch niet leuk vind. Dat hij niet goed genoeg is, terwijl ik vriendjes van vriendinnen dat juist wel weer goed genoeg vind. Beetje raar.
Ik ben niet bang voor de gedachte om uiteindelijk samen te wonen, het huwelijk en een gezin stichten. Dat niet. Ik ben wel bang voor die eerste paar stappen. Het binden in het begin.

Het filmpje van Vera Camilla over bindingsangst heeft wel een deur voor me open gedaan… dat er nog wel hoop ik en dat ik het allemaal gewoon rustig aan moet doen. Laten weten waarmee is zit en duidelijk grenzen aangeven.

#7

Ik zit er de laatste tijd hier wel vaak over te denken. Ik heb nog nooit een relatie gehad, maar dat ligt grotendeels aan mijzelf. Wanneer een jongen persoonlijk te dichtbij komt stoot ik het gelijk af (lichamelijk dichtbij is geen probleem, haha). Hierdoor heb ik al heel wat dates verprutst wat ik wel echt klote vind. Toch vind ik het totaal niet erg om geen relatie te hebben, omdat ik er ook geen behoefte aan heb.

Het is allemaal dus zo dubbel voor mij en weet ik dus niet of bindingsangst dus voor mij een ding is…

#8

Hetzelfde als Sophrosyne.

Ik heb een tijdje een relatie gehad maar ik begon ineens verkeerde signalen af te geven, waaronder kut reageren op alles, niet meer willen afspreken etc. Ik heb mezelf op dit punt vaak pijn gedaan omdat ik diep van binnen niet wil dat de relatie stuk gaat, maar het voor mij te benauwend wordt ofzo. Moeilijk uit te leggen :’)

#9

Ik herken mezelf hier heel erg in. Maar twijfel nog steeds over het feit of ik ook echt bindingsangst heb. Ik kan er gewoon niet tegen wanneer een jongen heel klef gaat doen, en laat merken dat ik zijn vriendin ben (hoe leg ik dat uit). En dan knap ik al snel af, en dump ik de ene naar de andere. Ugh, relaties zijn gewoon niks voor mij.

#10

nu ik dit zo lees en laatst een video op youtube erover zag, denk ik dat ik hier ook last van heb…
Ik heb nu net een week een vriendje en we zijn nog niet verder gegaan dan knuffelen en kusjes geven, maar ik irriteer me er na een tijdje steeds aan.
Ik hou heel veel van hem, maar ik heb vaak het idee dat hij meer van mij houdt dan ik van hem. Hij doet ook steeds zo klef en daar ga ik me dan langzaam aan irriteren, maar ik hou van hem en wil hem niet kwijt.
Ook vind ik het ongemakkelijk en onprettig als hij zich helemaal om me heen vastheeft, maar dat komt denk ik doordat ik veel last heb gehad van ongewenst lichamelijk contact (jongens sloegen altijd op mn kont en probeerden mn borsten aan te raken) .
Ik mis hem ook niet zo heel snel, vaak mist hij mij heel erg en dan mis ik hem niet eens zo heel erg en dan wil hij klef doen enzo terwijl ik niet in de mood ben voor dat. Ik kan er echt niet tegen als hij zo klef doet. :cold_sweat: [i]

Personen twijfelen of hun partner wel de ware is
Personen geven hun geliefde het gevoel dat hij of zij te veel aandacht vraagt
[/i]

#11

Haha, ik ben echt raar.

Altijd zijn de jongens die ik leuk vind de meest onbereikbare - meest van mij verschillende - en minst wederzijds geinteresseerde jongens… Dan ben ik echt bijna geobserdeerd door hen en vind hun echt dan niet normaal aantrekkelijk ofzo.

Maar zodra er eens een jongen komt die gewoon aardig tegen me doet, geinteresseerd in mij is en waar de kans veel groter is op een relatie: Denk ik echt van: Ja, ga jij maar weg ofzo, loser… :dry:

Yup, that’s me.

#12

^Story of my life :’)

#13

oh hoi ja ik ben een behoorlijk gevalletje bindingsangst. Ik ben nu ‘bezig’ met een jongen (het is al wel redelijk officieel eigenlijk) maar ik vind het zo lastig. Ik zou zo 10 redenen kunnen noemen waarom ik het morgen direct zou willen beëindigen, maar ik weet ook dat dit angsten zijn waar ik overheen moet komen dus daarom heb ik dat nog niet gedaan. Ik twijfel zo aan mijn gevoelens, en ik weet soms echt niet of ik dit ‘vaste’ wel wil. Dan heb ik zoiets van ‘ik ben jong! ik wil avontuur! ik wil dingen ontdekken!’ Ik associeer een relatie eigenlijk met volwassen zijn en werken en dus saai zijn en dan is je leven eigenlijk een beetje klaar :’)
En ook intimiteit ja, ik denk dat ik de woorden ‘ik vind je opzich wel leuk’ misschien 2 keer uit mijn zijn gekomen, terwijl hij dat echt meerdere keren per dag kan zeggen. En dan vind ik het weer zo lastig, dat ik het gevoel heb dat ik hem niet even veel aandacht en intimiteit kan geven als hij mij geeft, omdat ik het gewoon niet kan. En dan zit ik weer zo van ‘ugh UGH deze complimentjes kan ik niet aan, dit is te klef/romantisch’.
Wat ik ook echt heel eng vind, is dat mensen mij nu gaan zien als ‘de vriendin van’. Dat vind ik zo’n verschrikkelijk nare gedachte, alsof mijn eigen identiteit op deze manier een beetje verdwijnt. Ik hecht heel veel waarde aan mezelf zijn, en ook een duidelijk beeld van mezelf tegenover anderen hebben, en dit verpest dat een beetje ofzoiets.
Maar het lastigste vind ik echt nog om hem dicht bij te laten. In de zin van emoties en gevoelens, jemig he. Praten over dingen is al niet mijn sterkste kant maar ik ben zo bang dat als ik mezelf bloot geef, hij me toch ooit een keer heel diep gaat kwetsen, terwijl dat kwetsen niet mogelijk is als ik hem niet toelaat. En ik weet dat ik ooit gekwetst ga worden, aangezien je of met iemand gaat trouwen (alsjeblieft niet) of het uit moet maken met iemand. Dus dat gaat dan geheid komen, en dan kan ik net zo goed de emoties ver weg houden toch? Maar dit moet ook weer niet want dat is niet eerlijk tegen over hem, of mezelf en ugh.

Ja nee ik ben hier echt heel slecht in en zoals te lezen is heb ik een constante innerlijke strijd over wat ik nou wil, en de bindingsangst staat behoorlijk groot in de weg en maakt het er echt niet makkelijker op :’)

#14

Ook herkenbaar ja. Want zo hou je ze toch weer fijn op afstand.

#15

Hebben jullie ook altijd het gevoel dat als iemand je comlimentjes geeft, lief tegen je doen en veel voor je over hebben (zoals ver reizen), dat je dan denkt dat ze dat niet echt menen? Tenminste, dat heb ik altijd. Altijd als een jongen tegen me zegt dat ik zo leuk ben etc, denk ik van ja het zal wel :S Ik hoef het niet te horen, ik weet dat zelf ook wel…

Want ik ben eigenlijk niet heel erg onzeker maar ook niet arrogant, maar ik wil het op de een of andere manier gewoon niet horen ofzo… het is in mijn ogen altijd te overdreven ofzo

#16

Ik lach ze altijd een beetje uit als ze een compliment geven :’)

#17

.

#18

Haha heel herkenbaar allemaal. Heb op dit moment wel een vriend en wat mij heel erg heeft geholpen (bij m’n ex ook trouwens) is er veeel over praten met de jongen in kwestie. Leg uit wat je voelt, zeg het als het je te benauwd wordt en geef jezelf ook de ruimte. Ik heb nog steeds af en toe momenten dat het me te benauwd wordt allemaal en ik er helemaal geen zin meer in heb. Dan wil ik gewoon even alleen zijn of juist met vrienden/vriendinnen. Dit begrijpt m’n vriend dan wel dus die geeft me die ruimte ook gelukkig. Maar blijft kut eigenlijk…

#19

Oh, samenwonen lijkt me echt oprecht verschrikkelijk en trouwen hoef ik al helemaal absoluut niet.

Hoe leuk ik m’n vriend ook vind :")

#20

Ja echt hoor, ik neem complimenten vrijwel nooit serieus en ik weet ook echt niet hoe ik er op moet reageren.