Meeschrijf/aanpas verhaal.

Mijn stukken mogen niet ergens anders gepost of gebruikt voor worden, alleen puur voor dit topic.
Feel free, en dan maken we er samen een verhaal van.

Voor de duidelijkheid:
Hoofdpersoon: Tember,
Wouter: ‘huidige’ vriend van Shontelle
Shontelle: Beste vriendin Tember.
Nils: -Straks- exvriend van Tember.

-----------------------------------
(Intro is wat rommeling etc., maar ik hoop dat jullie er iets van maken kunnen, en we aan het einde een super leuk verhaal hebben!)

Hij probeert me alweer te zoenen, de lul.
‘Nee, Nils ik kan het niet meer’ ‘Maar liefje, je weet dat ik alleen van jou houd’
Turend in zijn tranende ogen schudde ik nogmaals mijn hoofd. ‘Dat zei je vast ook tegen haar’
Mijn gevoel kan ik maar in éen woord beschrijven. Woedend. ‘Nee Tember, ik meen het. Ik was zwak, het kwam door de drank’
Drank. Wat een enorm slap excuus. ‘Lul’ Mijn hand raakt zijn wang, en laat een rode afdruk achter.
Ik pak mijn tas, en storm zijn ouders huis uit.
De wind waait door mijn haren en mijn ogen tranen.
Waarom moest hij in godsnaam zo nodig een mannenavond hebben met zijn beste vrienden.
Waarom was zijn ex-vriendin, en tevens het zusje van zijn beste vriend daar.
Hij zei dat ze alleen gezoend hebben, maar ik geloof hem niet.
Ze hadden binnen drie maanden al gevreeën, terwijl dat tussen Nils en mij anderhalf jaar geduurd heeft.
Ik fiets de stationsweg af richting het huis van mijn beste vriendin, Shontelle.
Met trillende handen haal ik mijn telefoon uit mijn broekzak en toets haar nummer in.
‘Sjon, ik…’ Voordat ik de zin af maken barst ik in een heftig gesnik uit.
‘Het is al goed Tem, ik heb het al gehoord van Wouter. Kom je nu deze kant op?’
Mijn verdrietige gevoel word overheerst door een gevoel van woede.
Hij heeft het nu al aan Wouter verteld, de klootzak. ‘Ja’
Ik presteer het om de telefoon nu met nog meer moeite in mijn broekzak.
Aan het einde van de straat zie ik de grote woning van Shontelle al, tot mijn verbazing staat de fiets van Wouter er ook.
‘Kak’ vloek ik binnensmonds. Ik verzamel moed, en besluit toch de lange oprijlaan naar het witte huis op te rijden.

Ik veeg snel mijn voeten op de Welcome Home deurmat, en loop de woonkamer binnen.
‘Hey Tember!’ Wouters stem klinkt te opgewekt. Ik erger me eraan. Ik groet Wouter door te knikken,
als ik ergens geen zin in heb is het om uitgehoord te worden door Wouter van den Berg.
'Shontelle is even naar de keuken, de chips pakken’Ik ga op mijn favoriete plek op de grote ruime bank zitten,
en wacht tot Shontelle de kamer weer binnenloopt.
Tien seconden later loopt Shontelle de kamer binnen ze draagt een hemdje dat ze van mij geleend heeft,
en een bordeaux-rode broek.
Ze geeft Wouter een kus en verfluisterd hem in zijn oor dat hij moet gaan.
Wouter verlaat zonder verder iets te zeggen de kamer. ‘Tem pop, ik heb alles gehoord. Je mag huilen’
Ik wil niet huilen, ik ga niet huilen. Hoewel ik me groot probeer te houden, zie ik Shontelle’s grote ogen mij indringend aankijken.
Het gevoel van opkomende tranen, ik probeer ze te onderdrukken ter vergeefs.
Ik barst in snikken uit, tranen glijden van mijn ooghoeken naar beneden.
Een traan glijd over mijn lippen, ik druk mijn lippen strak op elkaar en proef de zoute smaak van de tranen.
‘Sjon, je had gelijk Nils is een klootzak. Ik had hem nooit de eerste keer dat hij vreemd ging moeten vergeven’
De woorden zijn moeilijk verstaanbaar door mijn gesnik heen, maar ik voel dat ze het begrijpt.
‘Vertel het me maar nog een keer, zeg me dat ik dom was om hem op zijn woord te geloven’
‘Tem, je weet dat dit allemaal geen zin heeft. En ik weet dat je het ontzettend haat dat ik dit nu zeg,
maar het is verleden tijd. Je moet het hoofdstuk Nils afsluiten en een nieuw hoofdstuk beginnen.’
Wat? Is ze helemaal gek geworden? Ik heb een verleden met Nils, ik kan dit hoofdstuk niet zomaar afsluiten.
‘Weetje wat jij nodig hebt? Een goed feest’ Ik lach door mijn tranen heen ‘Dat klinkt inderdaad wel goed’
‘Dan nodig ik Wouter wel niet uit, maar vraag ik David uit 6VWO wel of hij wat vrienden van hem meeneemt’
‘Sjon, waar wil je dat feest gaan geven? Je weet dat je moeder het nooit goed gaat vinden als je het hier geeft’
Shontelle lacht geniepig en vertelt heel uitbundig dat haar vader volgende week twee weken de stad uit is.

Een half uur later zat ik weer op de fiets terug naar huis. Mijn humeur was bijzonder goed vergeleken met twee uur geleden,
Shontelle en ik hadden de gastenlijst al besproken. David zou allemaal vrienden meenemen,
en ik zou nog een paar andere vriendinnen uitnodigen.
De volgende dagen vlogen voorbij, en voordat ik het doorhad was het al vrijdagmiddag.
Mijn telefoon trilt in mijn broekzak. U heeft 1 nieuw bericht.
Shontelle: De arend heeft het nest verlaten.
Tember: Ben onderweg naar de partylocation.
Het huis dat er nu nog spik en span uitzag was de ideale feest locatie.
Shontelle had al veel drank ingekocht, en zelfs een nieuw pakje kaarten aangeschaft.

Sex On Fire schalde door de boxen, een ontzettend knappe jongen komt via de hal de woonkamer binnen lopen.
Wauw. Een warm gevoel vult me van binnen, en ik ben niet zeker of het door de drank of deze bijzonder knappe jongeman komt.
Way out of my league. Ik merk dat ik staar, en hij staart terug. De felgroene ogen doorboren me.
Ik kijk weg en loop richting de drank tafel. Ik gooi mijn zesde shot tequila achterover.
‘Kom we gaan bussen!’ Shontelle’s stem klinkt boven de muziek uit.
Uiteindelijk zitten we met een grote groep rond de ronde tafel. Ik zit naast een jongen die zich net aan me voorgesteld heeft als Jos,
en naast Pieter. Tegenover mij zit de bijzonder lekkere verschijning met Shontelle en David naast zich.
‘Kleur?’ ‘Rood’ 'Haha! Tis zwart zuipen kreng!'In een teug sla ik mijn glas bier achterover. Zo ging het een aantal ronden verder,
en de knappe jongen -Die overigens Bjørn heet- zit in de bus. Aan einde van het bier spel is iedereen zo goed als zwaar aangeschoten of dronken.
Ik wankel van de tafel weg en laat me neerploffen op de sofa. Bjørn en David gaan naast me zitten. Met bulderend gelach kondigt David aan: “Ha, let op, dit is een leuk spel.”
Hij spreekt met een ernstige dubbele tong, wat niet verwonderlijk is na de hoeveelheid alcohol die hij genuttigd heeft.
Bjørn lijkt al te weten wat David wil gaan zeggen en grijnst breed naar hem. ‘The Winner Takes It All, een geweldig spel.Ik ben de koning’
'Leg’ik moet hikken. ‘eens uit?’ ‘Je moet elkaar eerst heel lang aankijken, dat aankijken word zoenen, wie het eerst stopt met zoenen verliest’
Ik weet niet of het door de alcohol komt maar ik besluit mee te doen. ‘Oke, I’m in! Tegen wie moet ik?’ David grijnst.
‘Omdat ik zeker weet dat je van mij zou verliezen mag je tegen Bjørn’
Bjørn kijkt van David naar mij en weer terug naar David. ‘Let’s do this. Word maar flink bang meisje. Ik maak je in’
Zijn felgroene staren naar die van mij. Ze doorboren me. Ik word week. Zijn gezicht komt dichterbij. Ik voel zijn lippen op de mijne.
Even later zoenen we. Wauw. Wat een geweldige passievolle zoen. Ik hoor gejuich om me heen, Shontelle joelt het hardste van allemaal.
We stoppen met zoenen. Ik merk aan mijn lichaam dat ik het jammer vind. Het beest in me schreeuwt dat ik meer wil.
Zijn hoofd komt weer dichterbij, deze keer probeert hij me niet te zoenen maar fluistert hij. ‘Ga je mee naar boven’ Hij hijgt. ‘Praten?’
Ik kijk hem aan in zijn felgroene ogen, die overigens bruine spikkels rond de pupil bevatten en knik.
Ik volg zijn lange gespierde lichaam de woonkamer uit.
Hij draait zich om, en zoent me weer met intense passie. Een rilling kruipt van mijn rug naar beneden. Een warm gevoel in mijn onderbuik.
We stoppen met zoenen, hij kijkt me glimlachend aan en pakt mijn hand. Ik volg hem de trap op naar boven. Hij opent de deur van de slaapkamer van Shontelle’s vader.
Het kingsized bed lacht naar me. Ik laat mezelf op het bed vallen, Bjørn doet hetzelfde. Teder legt hij zijn hand op mijn rug en streelt die.
We kijken elkaar aan,
we weten beiden wat we willen. Elkaar. Dit belooft een lange nacht te worden.

Ik word wakker, een zeurende hoofdpijn begroet mij. Ik voel warmte aan mijn linkerzijde. Voorzichtig draai ik mijn hoofd opzij.
Ik zou moeten schrikken, wellicht spijt moeten hebben maar dat heb ik niet naast mij ligt namelijk Bjørn.
Ik stap voorzichtig uit bed, gris mijn bh en ondergoed van de grond en trek deze aan. Eenmaal een beetje aangekleed ga ik naar beneden.
Beneden tref ik Shontelle aan die aan het opruimen is, maar ze niet de enige beneden.
De jongen die ook aan het opruimen is kijkt op, ik kijk recht in de diepblauwe ogen van Nils.
‘N-N- Nils?’ Hij lacht naar me. Wat doet hij hier? Waarom is hij met Shontelle? ‘Sjon…’ Shontelle loopt naar me toe, en gebaart dat ik naar de hal moet lopen.
‘Oke, voordat je rare conclusies trekt…’ Ze kijkt me aan schuldig aan en gaat verder.
‘Het is sinds gisteravond uit met Wouter, hij zoende met een ander en bracht haar daarna thuis.
Nils was zo lief om ook even langs te komen op het feest en heeft me getroost.’
‘Sjon, bleef het bij troosten?’ ‘Ja het bleef bij… Nee, we hebben gezoend’

Mijn hand gaat naar haar gezicht en ik raak haar met mijn vlakke hand zo hard mogelijk op haar wang.
Ik pak mijn jas en terwijl ik het huis verlaat ratelt Shontelle maar door. ‘Maar het is uit tussen jou en Nils, en je leek het gister heel leuk te hebben met Bjørn!’
Voetstappen klinken van boven aan de trap naar beneden. Ik gooi de deur achter me dicht, en verlaat de woning.

Niemand die het ook enig wat aanspreekt?

Ik trap en trap maar door, zo hard als ik kan. Waar ik heen ga weet ik niet en de tranen in mijn ogen helpen daar ook niet echt bij. Ik zie amper waar ik heen fiets of wie ik tegen kom, wat me al een aantal nijdige schreeuwen in mijn richting heeft opgeleverd.
Afstappen dus maar besluit ik. Wel zo veilig, ook voor mij zelf.
Ik trek mijn jas uit en leg die op het natte gras neer, dan laat ik mezelf op mijn jas neerzakken. Ik voel hoe het koude, natte gras door mijn jas heen alsnog mijn broek doorweekt maar het kan me niets schelen. Het enige wat ik voel is woede en verdriet.
Hoe kon ze? Ze weet toch wat Nils voor me betekent? Natuurlijk, ik had het leuk met Björn gehad maar dat betekent toch niet dat ik ineens over Nils heen ben. Na al die tijd dat we samen waren geweest… Dacht ze nou echt dat een relatie van drie jaren na één avondje met drank, andere jongens en sex met een ander niks meer betekende. Dat alle gevoelens zo een, twee, drie weg waren? Ik kan het gewoon niet geloven, helemaal niet omdat het Shontelle is. Ze is tenslotte mijn beste vriendin. Ik heb alles met haar gedeeld, mijn eerste gevoelens voor Nils, de details over afspraakjes en ook heb ik altijd bij haar uitgehuild als er iets was. Vorige week gewoon nog, en nu flikt ze me dit.
Roerloos blijf ik zitten met mijn mobiel in mijn hand. Ik kijk naar het scherm waar telkens oproepen verschijnen. Shontelle, Nils, Nils, Shontelle, onbekend… Maar ik neem niet op. Ook de WhatsApp berichten die ze me sturen druk ik weg. Ik hoef geen slappe excuses, geen redenen, gewoon niets. Ik wil even niets meer met ze te maken hebben.

Ik schrik op van een persoon die naast me komt zitten. Het duurt even, maar als er ineens een labrador aan me komt snuffelen weet ik genoeg en herken ik de persoon naast me.
‘Wouter?’ Geweldig. Nee, daar had ik echt zin in. Maar ik heb geen zin om hem weg te sturen. En nu ik hem nog eens zo bekijk zie ik dat hij er net zo beroerd uit ziet als ik. Tenminste dat vermoed ik. Ik ben tenslotte zo Shontelle haar huis uitgestormd terwijl ik nog geen blik in de spiegel had geworpen.
Snel haal ik mijn hand door mijn haar, wat waarschijnlijk alle kanten uit piekt maar laat het dan ook maar zitten. Wat doet het er toe. Alsof ik indruk op Wouter moet maken of op welke jongen dan ook. Voorlopig was ik er wel even klaar mee. Voorlopig had ik in niemand zin meer.
‘Heb je Shontelle gesproken?’, Vraagt Wouter dan ineens. Ik knik bevestigend, ‘En niet alleen haar…’, voeg ik er dan zachtjes aan toe.
‘Daar gokte ik al op. De hufter, de klootzak’. Boos slaat Wouter op het gras. Gealarmeerd begint Rakker te blaffen.
‘Nils… Hij deugt niet Tember. Ik zou nooit met een ander zoenen’.
‘Ma…’ Voor ik ook maar kan reageren is Wouter al opgestaan en weggelopen, gevolgd door Rakker.

Gosh, ik heb echt het idee dat ik nu het hele verhaal verpest. Jouw stuk vond ik juist zo mooi geschreven.

Nee juist niet!
Het is geweldig (:,

ik poste dit verhaal op girlscene omdat ik zelf niet meer verder kwam.
Ik had zoveel ideeën, die ik niet samen kon voegen.

Wil je alsjeblieft nog een stuk verder schrijven?
Ik vind het heel gaaf!

Nou bedankt! Vond het zelf niet zo mooi, helemaal niet vergeleken met dat van jou maar ik heb m’n best voor je gedaan en nog een stukje geschreven aangezien verder toch ook niemand iets post. Misschien dat er zo vanzelf meer mensen gaan schrijven, ik vind het namelijk wel een leuk idee :-)!

Verbijsterd kijk ik Wouter en Rakker na die langzaam uit mijn gezichtsveld verdwijnen. Ik wil ze achter na gaan, Wouter vragen wat hij bedoelde. Want wat bedoelde hij? Waarom zei hij dat Nils niet deugt? Maar mijn lichaam werkt tegen.
Het voelt alsof ik in een tientonner ben veranderd en ik kom gewoonweg niet meer overeind dus besluit ik maar dat ik dan in ieder geval iets aan mijn uiterlijk moet doen. Als ik er echt zo verschrikkelijk uit zie als ik vermoed moet ik namelijk echt snel wegwezen. Ook al maak ik me even niet meer druk om vriendjes of iets wat daar op lijkt, ik wil natuurlijk wel een beetje klasse behouden.
Gelukkig heb ik in mijn jaszak altijd een klein spiegeltje zitten voor als ik eens zonder tas op stap ben of mijn tas vergeet.
Ik klap het spiegeltje open en ik schrik gewoon van mijn eigen spiegelbeeld. Jeetje, dit is nog erger dan dat ik vermoed had. Met de regen druppen die inmiddels weer met grote hoeveelheden uit de lucht komen vallen probeer ik de donkere mascara vegen van mijn wangen te halen en dan gooi ik mijn haren in een knot. Niet veel beter maar op dit moment heb ik weinig keuze. Behalve naar huis gaan dan. En misschien is het daar ook wel eens tijd voor. Want hoe laat was ik eigenlijk opgestaan? Vast niet zo vroeg maar toch sloeg de kerkklok alweer vijf uur. Met veel moeite sta ik dan toch maar op en raap mijn fiets van de grond. Ik heb weinig zin om naar huis te gaan maar er zit niks anders op, terug naar Shontelle is sowieso geen optie.

‘Ben er weer!’ roep ik gauw in het trapgat als ik weer thuis ben. Ik heb mazzel dat mijn slaapkamer er beneden is aangebouwd en mijn ouders toevallig net boven zijn, zo kan ik zonder gezien te worden mijn kamer binnen gaan. Dat scheelt me weer een uitleg of een leugen. Ik hoor het mijn moeder namelijk nu al zeggen, - oh liefje, wat is er aan de hand, je moet er over praten hoor, wil je thee -. Ja mijn moeder was lief, maar soms wel wat érg lief.

Wauw!
Geweldig
Hopen dat er gauw meer mensen posten.

Is het goed als ik jou stukken overneem en in mijn word documentje plaats? Misschien krijg ik wat meer inspiratie door het vaker door te lezen, etc.

Ja is goed hoor! Hoop inderdaad dat er iemand anders gauw ook wat post, daarna wil ik ook wel weer wat schrijven :slight_smile:

Ik zal morgen eens wat proberen te schrijven voor dit topic!

Ik ben nu bezig met een stukje te schrijven, is het trouwens goed als ik alle stukjes overneem?
Mocht ik het ooit op een site of dergelijke zetten dan vermeld ik jullie girlscene namen, en welke stukken jullie geschreven hebben.

Hebben jullie trouwens Quizlet?
Dan kunnen we wel met z’n 3en aan dit verhaal werken. (:

Ik weet niet of je hier nog mee bezig bent? Want ik zou maar weer een stukje schrijven maar is wat lullig als jij op dit moment er aan werkt haha-

leuk verhaal meiden! Hopen dat er snel een vervolg komt :slightly_smiling_face:

Upje.