Heel herkenbaar, zo vertelde mijn beste vriend na een jaar dat hij een oogje op mij had.
Ik heb hier maanden over lopen piekeren en tot op de dag dat ik dacht: weet je wat, fuck it, we proberen het gewoon. We zijn nu 10 jaar verder en volgende maand gaan we trouwen
En ik ben alles behalve de uitzondering, ik ben de regel. Geluk staat nooit aan mijn kant en het zit bij mij ook echt NOOIT mee. (je weet wel de uitzondering zijn de verhalen: weet je, een vriendin van de vriend van mijn zus, die deed dit en dit en dat liep zo goed af!)
Hij heeft je nu laten weten dat hij je leuker vind en ook al wil je het niet, dat gaat na een tijdje de parten spelen. Dit gaat aan hem vreten. Mijn vriend zei zelfs dat hij niet zeker wist of hij nog wel vrienden kon blijven, wetend dat ik niet hetzelfde voelde. (dat zei ik namelijk, want oh jee als je eerlijk bent! LOL)
Als je twijfelt, neem gewoon de tijd, laat wat ik je nu vertel niet je leiden tot een gedwongen antwoord. Echt niet, je moet doen waar jij je goed bij voelt!
Ik en mijn vriend zijn elkaars beste vrienden, mocht het ooit uitgaan, dan hoop ik dat het is omdat het gewoon doodgebloed is (wat ik me niet kan voorstellen, want na 10 jaar lijken we nog net als een vers stelletje LOL), dan zullen we nog steeds vrienden blijven. misschien niet zoals in het begin, maar ik zou hem niet uit mijn leven willen als persoon.
tenzij hij vreemd gaat. Maar wij hebben de afspraak dat als we (geldt voor ons allebei) gevoelens krijgen voor een ander, dat we hier eerst over praten en niet handelen, want dan is het gelijk direct over en vaarwel.