Hoi! Ik heb een vraagje. Ik heb mijn hele leven al last van dwanggedachten en angst. Zover ik me kan herinneren had ik op mijn 7e al last van dwangneuroses die soms meer dan 4 uur van mijn dag in beslag namen (die heb ik mezelf grotendeels afgeleerd inmiddels) Verder ben ik gewoon altijd en overal zenuwachtig/gestrest en bang voor. Dit zorgt ervoor dat ik ook constant last heb van stemmingswisselingen en dat ben ik een beetje zat. Ik kom nu ook af en toe bij een psychologe, en dat is wel fijn. Ik heb toch het idee dat het omdat het al zo jong is, begonnen grotendeels erfelijk bepaald is. Ik ben altijd erg tegen medicatie geweest, maar vroeg me af wat jullie ervaringen hiermee zijn?
Ik heb ook erg veel last van veel angst. Nu gebruik ik bijna een jaar medicatie en heb ik er echt veel minder last van. Ik ben bijv. nog wel vaak gespannen voor bepaalde dingen maar voordat ik deze medicatie gebruikte had ik heel veel paniekaanvallen dus het is wel echt verminderd.
Het geeft echt heel veel rust dus ik zal er toch eens over nadenken. Je moet wel beseffen dat het de oorzaken van je problemen niet weg neemt maar het kan je wel goed helpen om er beter mee om te kunnen gaan.
Zelf geen ervaring mee, maar vanuit medisch oogpunt is het zeker aan te raden om medicatie te gebruiken, puur omdat het gewoon echt je klachten verminderd en soms zelfs (bijna) helemaal wegneemt.
Als je eenmaal bent begonnen met medicatie kan je er natuurlijk altijd weer mee stoppen of het inwisselen voor andere medicatie als het niet de gewenste resultaten geeft of als je teveel last hebt van bijwerkingen o.i.d.
Ik merk bij mijn cliënten dat medicatie wel degelijk helpt, en ze blijven er ‘normaal’ onder, dus geen bijwerkingen etc. Één cliënt gebruikt het niet, en bij haar kun je echt merken dat ze het toch wel lastig vind niet toe te geven aan de dwang en gedachten.
Okee dankjewel. Ik zal het inderdaad eens gaan overwegen. Ik ben alleen ben dat ik zo ‘‘afgevlakt’’ ga worden. Maar misschien heeft dat ook te maken met de dosis of per medicijn?