Hey meiden!
Ik wil even iets van me afschrijven.
Ik ben een meisje van 19 met een lieve vriend van 20 waarmee ik 1,5 jaar mee samen ben. Hij is op zich wel lief, alleen als hij ‘dipjes’ of slecht gezind is vind ik dat hij het enorm op mij uitwerkt. Ook als hij zijn zin niet krijgt durft hij grover tegen mij te doen.
Hij heeft net zoals anderen dipjes, maar in plaats van dan met mij te praten als een normaal persoon
doet hij grof tegen mij en verwacht hij dat ik achter zijn gat blijf aanlopen om hem ‘beter te doen
voelen’ anders ben ik er niet voor hem enzo. Dan begint hij te zeggen dat hij niet goed genoeg
is voor mij, dat ik misschien bij de verkeerde zit, hem snel opgeef, ik hem laat vallen als ik er niet op
inga…Nu wou hij dat ik met zijn familie ging eten op kerstavond, maar ik zie dat niet zitten omdat die mensen een andere taal spreken die ik niet versta en zij niet zo goed Nederlands kunnen. Ik zit daar dan ook niet op mijn gemak omdat ik ze moeilijk kan verstaan of niet kan meepraten in het gesprek. Hij vond dat natuurlijk belachelijk en begon mij meteen schuldgevoel aan te praten dat we dan ‘meteen ook ons trouwfeest gescheiden moeten houden’ en weer heel het gedoe dat hij niet goed genoeg is. Ik zit nu ook midden in de examens waar ik veel voor moet studeren omdat ik toch wel een redelijk zware studie doe, dan is hij ook al op zijn tenen getrapt omdat ik hem dan minder ga zien.
Hij kan ook zo totaal onverwacht gemeen uit de hoek komen, wat meteen de sfeer verzuurt. Ik zei laatst dat ik mensen met donker haar en lichte ogen super knap vind omdat dat zon contrasterende
combinatie is. Hij antwoordde daar dan op van dat ik maar een ander moet zoeken omdat hij donker
haar en donkere ogen heeft. Dit was dan echt gemeend gezegd, niet als een grap. Ik heb die reactie
totaal niet zien aankomen.
Het is alsof hij mij iedere keer wil kwetsen of omlaag halen omdat hij zich niet goed voelt.
Ik weet niet zo goed wat ik ermee moet, ik heb al paar keer geprobeerd om het uit te maken met hem
maar hij wil me niet loslaten. Ik wou dit niet zomaar, ik praatte er al aantal keer over met hem dat ik dat niet oké vind, maar blijkbaar laat het hem koud.
Zijn attitude tegenover mijn studies en mijn thuissituatie staat hem ook niet aan. Hij gaat volgend jaar
al werken en hij wil samenwonen, weekendjes weggaan… Ik wil dit niet omdat ik het nog te vroeg vind
en ik kan niet zomaar zo vaak weggaan juist omdat ik zoveel moet studeren. Het deert hem niet, hij
ziet het niet zitten dat we geen weekenden weg gaan.
Bijkomend mag mijn moeder hem niet en ziet ze mij liever met iemand anders.
Ik zou graag een mening hebben van mensen die buiten de situatie staan en misschien mij kunnen
vertellen wat zij zouden doen in zo’n situatie. Hij praat me precies heel de tijd een schuldgevoel aan
als hem iets niet aanstaat. Sorry voor zo’n lang verhaal.
Groetjes