Heey,
waar moet ik beginnen…
Ik ben 3 maanden geleden onmogelijk verliefd geworden op de beste vriend van mijn broer.
Ik had hem zelf nog nooit ontmoet en toen hij ineens bij ons op de bank zat was ik gelijk verkocht.
Mijn broer had namelijk de sleutel gekregen voor zijn nieuwe studentenkamer. En wij als gezin + zijn beste vriend zouden komen helpen met klussen.
Het lastigste was, was dat ik op dat moment nog in een relatie zat… een relatie waar ik niet echt gelukkig van werd maarja…
De vriend bleef bij ons slapen en dat hield mij al wakker, want hij sliep precies boven mij.
De volgende ochtend bij het ontbijt kon ik mijn ogen niet van hem afhouden, zijn ogen die mij af en toe bekeken…
We vertrokken in de auto; mijn broer, zijn vriend en ik. Ik zat achter in en was als een soort van standbeeld gepositioneerd in de richting van hem. Ik had keiharde muziek op en het enige wat ik zag waren die mooie rimpels rond zijn mond als hij lachte.
We waren aangekomen en begonnen met klussen. De jongens schilderde en ik maakte schoon.
Ik had alleen wel iets nodig, schilderstape. De vriend was hier de baas over en gaf me steeds heel subtiel een stukje tape en keek me (naar mijn gevoel) ook net iets te lang in mijn ogen aan.
het gaf me kriebels, kriebels die ik in mijn eigen relatie nog nooit zo gevoeld had.
Opeens deden we alles samen; meubels verplaatsen, rondlopen en schroeven losdraaien…
Hij lachte om mijn al te flauwe grappen en ik genoot ervan.
Ik werd verliefd, en dat ben ik misschien nog nooit zo snel geweest… Maar het was magisch.
Die avond besloot ik het mijn huidige vriend te vertellen, want hoe eerder dat over was, hoe eerder ik kon uitvogelen waarom iets wel of niet zou werken.
Hij bleek er niet echt mee te zitten, ik ook niet. De vriend van mijn broer was weg, naar huis, uit mijn zicht.
Ik besloot hem toe te voegen op instagram, waarop hij antwoorden.
De momenten dat mijn broer daarna als hij weer eens thuis kwam, zijn naam uitsprak. Lieten me zweven.
Alleen niemand weet dat, in mijn gezin of mijn beste vrienden niet.
ze weten wel dat ik toen der tijd echt als een blok voor hem viel, maar het kon niet.
Kan dit ooit iets worden? Ik weet het niet…
Het is in mijn opzicht heel onmogelijk, maar is het ook niet zonde om niet eerst te kijken of het wel kan. Om misschien nog jaren te wachten en te hopen dat het gevoel hetzelfde blijft.
Hij is namelijk 19 en ik ben bijna 16. Ik zit op de middelbare school en hij studeert al.
Niet de juiste omstandigheden voor misschien mogelijk meer?
Ik vroeg me gewoon af of er misschien mensen zijn die mij wat advies kunnen geven!