Hoi allemaal! Gister heb ik het uitgemaakt met mijn vriend. We hadden bijna 4 jaar een relatie. Hij was echt enorm lief, perfect. Maar op een of andere manier ging het hem tussen ons niet worden. Voor hem is het altijd duidelijk geweest: ik was de ware. Voor mij was het altijd een beetje twijfel. Ben ik wel echt verliefd geweest? Is dit het wel? Het is hierdoor ook al eens eerder uit geweest. Als ik hem niet zie, mis ik hem. Maar als ik langer dan een dag met hem ben, trek ik het niet en ga me irriteren. Het was dus na de wintersport duidelijk dat dit niet langer ging werken, dus heb ik er gister een punt achter gezet. Toch ben ik echt helemaal kapot. 4 jaar deel je alles, alles weet je van elkaar, ik ken iedereen die hij kent en andersom. Samen lijd je 1 leven. En dan loopt ie weg, echt weg. Nooit zie je elkaar weer. Net of de helft van jezelf weg wordt gerukt, en daar sta je dan met de andere helft. Ik huil de hele dag, ziek van verdriet, krijg geen hap door m’n keel en voel me een hoopje ellende. Hoe kan dit ooit nog goedkomen? Hoe kan je iemand vergeten waar je ondanks alles wel van houdt? Waar je zoveel mee hebt beleeft en gedeeld. Ik wilde dit graag even van me afschrijven, misschien heeft iemand tips.
Ik heb geen tips voor je, heel veel sterkte!
-
Dat vind ik rot voor je! Misschien voor jou nog wel erger dan voor mij. Maar ook al zegt iedereen dat het voor mij makkelijker is omdat ik zelf de beslissing heb gemaakt, ik ben er echt kapot van. Bij mij voelde het meer als een broer/zus relatie. Dus ik sta achter mijn keuze, maar dat betekend niet dat een van de belangrijkste personen waar je van houd weg is. 
Sterkte! 
hoop dat wij ons snel beter voelen 
Misschien worden jullie over een tijd wel goede vrienden? Als hij jou ook op die manier kan zien…
Ik word ook gek van de gedachte dat ik hem voorgoed kwijt ben. Daarom wil ik zó graag nog contact houden
Ik wil juist geen contact. De vorige keer hielden we wel contact, in feite bleef alles hetzelfde maar hadden we geen relatie. Maar ik weet dat dit het beste is, en wil er dus niet weer in blijven hangen. En als we over een poosje contact zouden hebben en hij gaat om met andere meisjes wil ik dat niet weten. Ik ben raar geloof ik 
Geef het tijd, en even geen contact is goed, zoiets gaat ook niet in een dag over. Ga je concentreren op leuke dingen, zoek afleidingen, ga lekker op stap met vriendinnen enz. En met tijd geven bedoel ik ook niet 1 weekje, misschien zelfs niet een maand, maar na 1 week of na een maand merk je vanzelf wel dat het al makkelijker wordt.
Ik heb ook al tegen hem gezegd; al zie ik je ooit met een meisje. Ik doe der wat.
Pff ik ben vorige week gedumpt door mijn ex…
Midden in mijn SE week
Lekkere timing
Gevolg dus dat ik een 3 en een 4,5 heb gehaald op 2 examens T__T
Heb ook dagen gehuild
Ondanks dat ik eerder ook twijfelde over onze relatie
Maar geloof me ga zoveel mogelijk met vrienden doen
Al wil je liever slapen
Praat met je beste vriendin erover
En huil om hem… Huil het eruit
Maar erna zul je toch verder moeten
Je bent knap en slim genoeg
Je hoeft niet afhankelijk te zijn van iemand…
Time will heal…
Een tijdje geen contact met hem hebben, anders kan je het nooit loslaten.
En heeel veeel leuke dingen doen, lekker uitgaan, met vriendinnen afspreken , zoek een nieuwe hobby.
Sterkte meid!
Denk eraan, je hebt het niet voor niets uitgemaakt.
Het ongelukkige gevoel was dus groter en sterker dan het verliefde gevoel, en het ‘houden van’ gevoel. Daarnaast merk je pas wat je kwijt bent als je het echt bent verloren.
Ik zou voorlopig geen contact met die jongen zoeken. Op wat voor manier dan ook. Geen telefonisch contact, maar ook geen dingen die jou aan hem doen herinneren.
Is niet raar, ik heb dat ook. Het is nu een paar maanden uit met mn ex, beetje op een kut manier gegaan… hij heeft het gewoon verpest en daarom hoef ik geen contact meer. Ik zou het niet aankunnen omdat dat té veel zeer doet
Afleiding zoeken helpt heel goed, spreek veel met vrienden af. En schaam je dan niet om erover te praten, dit kan ook goed helpen in het verwerkingsproces. Verder denk ik dat het af en toe ook goed is om jezelf niet af te leiden maar het verdriet juist toe te laten, het moet er toch uit. Ik denk dat het een combinatie van het verdriet toelaten en het zoeken van afleiding is.