Eindelijk, ik woon in New York! De beste stad van Amerika om te shoppen. Omdat ik bij mijn vriend, die heel rijk is, intrek, heb ik een prachtig penthouse waar ik niets voor hoef te betalen.
De taxi stopt, ik betaal en stap uit. Ik zie mijn gezicht in de etalage. Oh nee mijn lippen, geen lippenstift. Ik zie er niet uit, gelukkig heeft bijna niemand mij gezien. Snel pak ik mijn lippenstift en smeer een dikke laag op mijn lippen.
Etalages vol met kleren, schoenen en tassen, het is net alsof ze mij roepen. Nee, Jane niet luisteren, niet kijken, niets kopen. ‘Oh my God’ die sjaal, die zou mijn vriend zo geweldig vinden. Ik MOET naar binnen, de sjaal is zo mooi!
Ik loop de winkel binnen en pak de laatste kasjmir sjaal. Plotseling trekt een vreselijk lelijke vrouw aan de sjaal en zegt :”I saw it first.” Dit pik ik niet en houd de sjaal stevig vast. Het wordt een gevecht totdat de vrouw los laat en ik achterover val. Oh shit, de hak van mijn dure Prada pumps. Maar ik heb de sjaal! Ik kijk naar het prijskaartje, 120 dollar. Dat is best veel, maar voor een keer kan dat wel. Ik pak mijn creditcard en reken af. Vanaf morgen heb ik toch de creditcard van mijn vriend John.
Aangekomen bij mijn penthouse steek ik de sleutel in het slot en roep:”John I’m home.” Geen reactie. Wel zie ik een fles champagne en een kaartje op de tafel met de tekst:”Welcome home honey!” Nou ja, ik geef hem de sjaal vanavond wel, niet zo belangrijk.
Ik schenk een glas champagne in en kijk in de koelkast of er nog wat te eten is. Ahh lekker kaviaar. Ik neem het mee naar de tv en bedenk wat ik nu zal gaan doen.
Na een tijdje zappen, vraag ik mij af waar de creditcard van John is. Zou hij hem in zijn portemonnee hebben of hier in huis…