Oké, de titel klinkt heel heftig… Maar dat is wel hoe ik me echt voel.
Laatst heb ik ook een topic aangemaakt, maar hierin werd niet meer echt gereageerd of reacties gegeven. Ik zal even een citaat plaatsen van wat ik daar neer heb gezet.
[i]Ik heb jullie advies nodig. Het is misschien een lang verhaal maar ik hoop dat jullie me misschien kunnen helpen.
Sinds januari heb ik iemand leren kennen, ben een paar keer met hem op date geweest en dat was erg leuk. We vonden elkaar allebei leuk, maar na een paar weken sloeg hij om, hij gedroeg zich anders, deed niet leuk meer tegen me en we kregen steeds vaker ruzies. Hij zei dat het kwam door alles wat er speelde in zijn leven, en ik voelde me behoorlijk gekwetst omdat ik hem begon te vertrouwen.
We hebben sindsdien eigenlijk alleen maar ruzies en discussies gehad en in die tijd is hij dus ook met iemand anders gegaan. (hij heeft het altijd bij 1 persoon en 1 keer gehouden heeft hij mij vertelt, maar of dit klopt weet ik niet helemaal zeker…) Op social media reageerde die vaak op fotos van anderen en ik werd hier heel jaloers van omdat ik niet wist waar ik aan toe was.
We hebben zo ongeveer 2,5 maand geappt, dan weer ruzie, dan weer niet. Maar sinds hij met iemand anders was gegaan kon ik het niet laten om toch weer te beginnen. Hij werd doodziek van dit gezeik en ik werd er zelf natuurlijk ook niet gelukkig van. Op een gegeven moment was de emmer voor ons beide vol en is er echt een fikse ruzie geweest. Toen heb ik hem geblokkeerd en verwijderd. Daarna hebben we 3 weken totaal geen contact gehad totdat die opeens op mijn foto reageerde… Ik heb hem toen gedeblokkeerd en hij begon meteen met praten. Hij zei dat die spijt had, pijn had van wat er was gebeurt en zich na langere tijd besefte dat die me niet wilde laten gaan. Hij wilde afspreken, lief tegen me doen en er voor gaan.
Dit zijn dingen die ik in de tijd dat het ‘goed’ ging tussen ons ook allemaal hoorde. Dus geloven deed ik het niet. Ik reageerde daarom ook niet bepaald leuk en toen liet hij meteen zijn kop weer hangen en stopte met praten omdat ik dus niet ‘leuk genoeg’ reageerde.
2 dagen laten ben ik gaan vragen waarom die ineens kapte met praten. Hij zei dat die alles meende en omdat ik toch een bepaalde zwak voor hem heb, ondanks alles, heb ik er mee ingestemd om af te spreken en het weer te proberen. Sindsdien doet die net alsof alles weer oke is, maar ik vind het toch vervelend? Ik heb hem nu zoveel kansen gegeven en ik wil niet dat die gaat denken dat het allemaal maar vanzelfsprekend is? Ik ben niet de moeilijkste, maar als ik een beetje moeilijk doe laat die het meteen afweten omdat ik dan dwars ga liggen waar hij dus blijkbaar geen zin in heeft. Ja sorry hoor? Maar al die woorden van je heb ik nu zovaak gehoord, ik wil ook wel eens wat zien? Hij zegt zoveel, maar hij heeft nog nooit wat waargemaakt en vertrouwen doe ik hem echt niet.
Op de een of andere manier blijf ik een zwak voor hem houden en ik wil echt niet meer terug naar hoe het was (al die ruzies). Ik wil een leuke tijd, maar als hij nooit eens serieus wil praten over alles wat er is gebeurt, aangezien het nu nogal onuitgesproken is voor mijn gevoel, weet ik niet of ik hier wel vrede mee kan hebben?
Hij is gewoon heel makkelijk, houdt niet van appen, etc. Maar soms is die te makkelijk, en ik ben niet de enige die dat vind. Ik kan wel ‘luchtiger’ gaan doen over alles, maar hij kan ook wat meer gaan nadenken en ze best doen voor iets toch?
Wat zouden jullie doen in mijn situatie?[/i]
Op dit moment voel ik me echt vreselijk. Het kan dat jullie het overdrijven vinden, maar ik ben er ziek van. Als ik denk aan wat hij heeft gedaan, word ik al misselijk. Geen honger meer, ik weet niet hoe ik me moet voelen over de hele situatie. Ik ben inmiddels al 4 kg kwijt omdat ik me gewoon zo slecht voel. Twijfel aan mezelf, en het pijnlijkste is nog dat hij het volgens mij geen eens door heeft.
Hij zegt zijn uiterste best te doen en zegt dat ik aan mijn vertrouwen in hem moet werken, maar ik kan het op de een of andere manier gewoon niet. Hij heeft mij in zijn macht en ik ben zo beïnvloedbaar. Zijn gedrag tegenover mij maakt of breekt mijn dag, terwijl ik er normaal echt niks om geef wat mensen van me vinden, en dit me vaak koud laat.
Mensen om me heen merken ook dat ik anders ben door hem. Op dit moment beschrijf ik hem waarschijnlijk heel negatief, en denken jullie; wat moet je met hem… Maar ik kan gewoon niet stoppen? Misschien stel ik me wel aan maar ik voel me zo slecht over alles wat er is gebeurt. Dit is waarschijnlijk een topic geopend uit frustratie, maar ik hoop tips en advies te krijgen van meiden die misschien wel hetzelfde hebben meegemaakt of meemaken en weten dat het moeilijk is om met zoiets te stoppen…
Sorry voor het lange verhaal. Bedankt voor het lezen.
