Hoi! 
Ik heb echt even wat raad en/of peptalk nodig hierzo haha. Ik excuseer mij alvast voor het lange verhaal, ik wou even mijn hart luchten bij mensen die niet dicht bij mij staan. Soms voelt dat zo goed he, praten met lieve, eigenlijk onbekende mensen ! (Ook moeilijk zeg, ik kom uit België en moet alles een beetje AN schrijven haha. Niet altijd makkelijk met ons dialect!)
Mijn vriend en ik zijn alweer bijna 3 jaar samen. Het is niet altijd even gemakkelijk geweest, maar er zijn zeker meer goede momenten geweest dan slechte! Nu, er is echter 1 probleem dat telkens weer voor discussies zorgt: een vriend van hem. Het is eigenlijk een dubbel probleem, die vriend van hem (ik noem hem even A) is samen met mijn nicht.
Wat het probleem is? In het begin van onze relatie kwam ik goed overeen met A, hij was blij dat ik met een vriend van hem verkeerde -joepie, nu konden ze samen naar familiefeestjesâŠ- en alles ging goed. Na een tijdje begon het. A kon het denk ik niet zo verdragen dat mijn vriend niet meer enkel âvan hemâ was. Hij smste constant dingen naar mijn vriend van âMag je komen buiten spelen?â, âMag je buiten van haar?â, âMoet je nu weer naar haar?â, zoân dingen. Oke, maakte me niet veel uit, ik snapte het ergens wel. Maar het werd steeds erger en hij smste ook steeds meer zoân dingen naar mijn vriend. Ik snapte er niets van. Het is een tijdje gedaan geweest tussen A en mijn nicht, en ik heb A toen met open armen ontvangen. Ik begreep er niets van.
Nu, mijn vriend is een enorm vriendelijk persoon, soms een beetje te lief voor alles en iedereen. Hij doet er altijd alles aan om ruzie ofzo uit de weg te gaan en laat daardoor soms maar een beetje over zich heen lopen. Naarmate A steeds meer zoân dingen smste naar mijn vriend, begon ik mij ook steeds meer te ergeren eraan. Ik had geen idee wat ik A zou hebben aangedaan dat hij zich zo keerde tegen mij. Dit zorgde voor meer en meer discussies tussen mijn vriend en mij. Mijn vriend liet A maar zulke dingen zeggen over mij, maar wanneer ik iets zei over A, dan schoot hij in de aanval. Het kwam erop neer dat mijn vriend mij NOOIT kon verdedigen tegenover A, maar hij kon wel steeds A verdedigen tegenover mij. Ja dan voel je je kut he.
A is ook steeds vriendelijk in mijn gezicht, beetje schijnheilig. Op den duur gingen de ruzies enkel en alleen over A, alles bleef maar aanslepen. Ik ontdekte ook dat mijn vriend steeds zijn gsm van mij wegdraaide als hij een sms kreeg van A of hij loog en zei dat het iemand anders was. Ik werd ZO achterdochtig dat ik stiekem zijn smsen ben beginnen lezen (ik weet het, ik schaam me er nog steeds voorâŠ). Ja daar had ik ook altijd spijt van aangezien ik alleen maar meer en meer kwetsende dingen las over mij, komende van A. Het kwetst natuurlijk ook dat mijn vriend hierover loog, maar ergens begreep ik dat wel, hij deed dat om de minste ruzie te voorkomen. Na een paar dagen heb ik dit opgebiecht aan mijn vriend, hij was wel een beetje vies -wat te begrijpen valt- maar verder was er niet echt iets aan de hand. Het ging weer een tijdje goed, tot we ENORME ruzie kregen. Ik weet zelfs niet meer waarmee het begon, maar het was wel heftig. Ook toen kwam het onderwerp âAâ weer naar bovenâŠ
Misschien vraag je je af waarom ik niet gewoon aan A vraag wat zijn probleem nou is met mij. Wel, ik zou het niet eens normaal kunnen vragen, ik zou het brullen. Na alles wat hij mij heeft aangedaan, ik kon en kan het gewoon niet over mijn hart krijgen om ruzie te zoeken met A. Ik zou mijn nicht ermee kwetsen en die wil ik niet kwijt. Mijn nicht weet denk ik ook totaal niets over dit alles. Ik kan het gewoon niet. Ook voor mijn vriend⊠Het zijn zoân goede vrienden van elkaar sinds zoveel jaren, ik wil ook niet het type vriendin zijn die zegt âJE MAG JE VRIEND NOOIT MEER ZIENâ. Ik wil mijn vriend niet voor die keuze zetten, dat is tegen mijn principes.
Nou goed, de ruzie was afgekoeld en het ging weer âokeâ tussen ons. Ik was bij mân vriend thuis in de badkamer en de gsm van zijn werk lag daar. Nog steeds een beetje achterdochtig -het is echt sterker dan jezelf op zoân moment- las ik terug door zijn berichten. Het waren veel berichten van tussen mijn vriend en mij dus ik was heel eventjes opgelucht, tot ik Aâs naam tevoorschijn zag komen. Wat ik toen las brak mijn hart. Ik weet niet meer de Ă©xacte woorden maar zal proberen om jullie een beeld te geven van het gesprek tussen mijn vriend en A. Laat ik mijn vriend even B noemen. Het gesprek begon zomaar uit het niets.
A: -Mijn naam- is niets voor jou joh (WTF, we waren al meer dan 2 jaar samenâŠ)
A: Tijd voor een nieuwe 
(Over mij dus, een nieuwe vriendin)
B: Een nieuwe, haha, ik moet het komende jaar niemand meer hebben niets dan miserie
A: Een lekkere mok voor jou man!
B: Haha
Zoiets was het ongeveer. Het lullige was dat mijn vriend op hetzelfde moment ook gewoon vrolijk met mij aan 't smsen was⊠Mijn hart brak echt toen ik dat las. Ja wat wil je, je denkt dat alles terug goed gaat en dan lees je zoiets. Ik heb gedaan of ik van niets wist en ben naast mijn vriend op de bank gaan zitten, met de tranen in mijn ogen. Toen ik uit de badkamer kwam is denk ik bij mijn vriend een lampje gaan branden, hij liep ook subtiel naar de badkamer en toen ik later terug in de gsm keek waren alle smsen gewist. Ik heb hem er toen ook mee geconfronteerd, maar mijn vriend had niet veel te zeggen.
Niet dat het ervoor erg goed ging, het ging al een tijdje slecht, maar vanaf dan is het echt bergaf gegaan met ons. We hadden elke dag ruzie om de stomste dingen. Het ging zo slecht, dat we uit elkaar zijn gegaan. Tijdens een kwade sms-conversatie heb ik gesmst -in alle woede- dat ik mijn spullen kwam halen. Ergens ben ik nu blij dat ik dat heb gedaan, anders hadden we nog steeds in die sleur gezeten. Maar op dat moment had ik zoveel spijt dat ik dat had gezegd, ik wou gewoon bij hem zijn en het uitpraten⊠Maar mijn vriend had tijd nodig voor zichzelf en om na te denken. Ookal deed het zoveel pijn, ik gunde hem zijn tijd, ik begreep het wel.
Mijn vriend en ik waren zoân koppel dat als we ruzie hadden, het nooit echt volledig uitpraatten. We maakten het gewoon weer goed en alles was weer ânormaalâ. We zijn maar 10 dagen uit elkaar geweest, maar de dagen gingen zo traag toen. Ik huilde mezelf in slaap gewoon⊠Na eindelijk enorm lange -maar goede- gesprekken met elkaar te hebben, naar elkaars kant van het verhaal te luisteren besloten we om toch verder te gaan met elkaar. Hij begreep waarom ik steeds zo opgefokt raakte bij alleen meer Aâs naam te horen en dat voelde wel als een enorme opluchting voor mij aangezien ik mij hiervoor nooit begrepen voelde. Sindsdien gaat het beter dan ooit met ons, we hebben nog geen ruzie gehad en als er discussies zijn praten we ook meteen alles uit. MaarâŠ
Tussen A en mijn nicht gaat het wel âgoedâ -ze hebben net een huis gekocht samen-, maar ze hebben enorm veel ruzie, vooral over kleine dingen. Sinds mijn vriend en ik terug bij elkaar zijn is het smsen geminderd, mijn vriend denkt dat dat komt omdat het tussen ons nu zo goed gaat en tussen hen niet. Ook ergert mijn vriend zich tegenwoordig meer en meer aan A, wat vroeger nooit het geval was. Toch stuurt A nog heeeel af en toe van die smsen, maar ik probeer me erover te zetten. Aangezien ik nu weet hoe mijn vriend erover denkt enzo, is het makkelijker om het los te laten. Mijn vriend vertelt me nu alles wat A zegt of wat met hem te maken heeft omdat hij weet dat ik me dan geruster voel. (Ik check dus ook niet meer zijn smsen als een psychopaat haha!)
Nu, af en toe krijg ik nog flashbacks naar vroeger. Hoe A mijn vriend en mij echt gewoon uiteen probeerde te drijven (want dat was echt zo, in die smsen probeerde hij mijn vriend gewoon op te zetten tegen mij) en hoe hij mij heeft afgekraakt en messen in mân rug heeft gestoken. Het is voor mij dus enorm moeilijk om gewoon vriendelijk te blijven doen tegen A, ondanks dat hij (zo goed als) gestopt is met zoân dingen te zeggen over mij. A belt en smst mijn vriend con-stant, zelfs meer dan ik ofzo! Echt een beetje obsessief. Ik heb niet graag dat mijn vriend met hem afspreekt maarja, wat kan ik doen. En mijn vriend is ook nog zo goed als de enige vriend die A nog heeft, de rest heeft hem laten vallen. (Ja, hoe zou dat nou komen⊠Neem niet iedereen altijd zo âfor grantedââŠ) Misschien lijken de smsen voor jullie een beetje âvalt toch meeâ, maar geloof me, het ging er echt over.
Heel soms wordt het mij gewoon echt teveel en word ik weer pissed op mijn vriend als hij met A afspreekt. Het voelt rot om boos te worden omdat mân vriend met zân vriend wil afspreken, ik ben dan ook meestal een beetje geĂŻrriteerd door mezelf haha. Wat moet ik nou? Ik wil niet tegen mijn vriend zeggen dat hij die vriendschap moet stop zetten, maar ik wil gewoon niet langer vriendelijk doen tegen A, ik wil niet even schijnheilig worden als sommigen van mijn familie, of zoals A. Maar wat moet ik dan? Mijn mening zeggen, A op zijn plaats zetten, zijn boekje opendoen en het risico nemen dat mijn familie mij een beetje scheef bekijkt en ruzie hebben met mân nicht? Nu heb ik vanavond weer een pissed off sms over A naar mijn vriend gestuurd nadat hij naar huis ging. Ik wil dat helemaal niet, het is sterker dan mezelf. Ik kan gewoon niet vergeten wat A mij allemaal heeft aangedaan. Wat moet ik nou? Ik wil niet dat dit me voor de rest van mijn leven of relatie blijft achtervolgen en ik wil al zeker niet dat dit het einde zou zijn voor mijn relatie. Ik weet het gewoon niet.
Sorry voor het EXTREEM lange bericht haha. Ik verwacht niet dat jullie antwoorden of het helemaal lezen, het voel al enorm goed om gewoon eens mijn verhaal te kunnen doen, al is het maar tegen de forum wall haha.