Post hier grappige/mooie/zielige verhaaltjes die leuk zijn om te lezen! xoxo
alvast bedankt voor de reacties! <3
Ik vond dit verhaal erg mooi om te lezen:
Mijn moeder had maar 1 oog
Mijn moeder had maar één oog. Ik had echt een hekel aan haar, omdat ik altijd voorschut stond door haar uiterlijk. Ze werkte als schoonmaakster op de school waar ik op zat. Op een dag kwam ze mijn les binnen en vroeg mijn leraar of ik wel mijn best doe in de les. Ik schaamde me dood. Hoe durfde ze mijn klas binnen te komen??? Ik deed alsof ik haar niet ken en keek haar aan met haat in mijn ogen.
Een dag later begon een klasgenoot mij te pesten. ‘‘Hahaha jouw moeder heeft maar één oog!’’. Op dat moment voelde ik me gepest en had ik graag levend begraven willen worden.
Ik wou mijn moeder graag dood hebben. Toen ik thuis kwam begon ik boos te schreeuwen: ‘‘Val dood, door jou word ik op school gepest met je lelijke gezicht’’. Ze zei helemaal niks terug en ik twijfelde niet met mijn woorden, omdat ik heel erg boos was.
Geen één seconde had ik na gedacht hoe ze zicht voelde door mijn harde praatjes. Op school deed ik mijn best en ik had mijn besluit genomen om in Amsterdam te gaan studeren.
Nadat ik mijn diploma had behaald ben ik gaan trouwen en kreeg ik kinderen. Ik leefde heel erg gelukkig met mijn vrouw en mijn kinderen. Op een dag belde mijn moeder aan mijn deur. Mijn kind deed de deur open en was geschrokken van mijn moeders de uiterlijk. Het was ongeveer 10 jaar dat ik haar niet had gezien en gesproken.
Ik was boos geworden en stuurde haar weg. Wat kom je nou hier doen? Mijn kinderen worden bang van je ga weg van hier. Heel zachtjes zei ze toen: ‘‘Oh sorry ik ben naar het verkeerde adres gekomen’’ en ze liep weg.
Maanden later werd ik op een dag wakker van mijn slaap midden in de nacht. Ik droomde over mijn moeder. Ik had besloten om weer naar mijn oude dorp te gaan om te kijken hoe het met mijn moeder gaat.
Ik kwam aan ik belde maar niemand deed de deur open. De buurvrouw hoorde dat en kwam naar buiten.Ze vroeg aan mij wie ik was, want ze had me niet herkend na al die jaren. Zij vertelde mij dat mijn moeder overleden was en dat ze een brief had achter gelaten.
Er stond het volgende:
''Mijn lieve zoon. Zolang heb ik aan jou moeten denken. Zolang heb ik jou moeten missen. Zolang heb ik zitten huilen, omdat jij niet bij me was en omdat ik je nodig had. Ik was al die tijd eenzaam en werd maar zieker en zieker. Het spijt me dat jij door mij werd gepest toen je nog op school zat. Het spijt me dat je door mij elke keer voorschut stond als jouw vrienden wisten dat ik jouw moeder was. Het spijt me dat ik naar je huis ben gekomen en dat jouw kinderen bang werden door mijn uiterlijk.
Één ding moet je nog weten, wat jij nog niet weet. Toen jij nog twee jaar oud was hebben jij en je vader een auto-ongeluk gehad. Je vader was toen dood gegaan en jij had je rechteroog verloren. En ik als moeder kon het niet hebben dat jij met één oog zou opgroeien. Daarom heb ik jou mijn oog gegeven. Ik was zo blij dat de operatie gelukt was. Ik was zo blij en trots dat jij met mijn oog de wereld kon zien.
Met veel liefde voor jou mijn zoon.
Jouw moeder die altijd van je heeft gehouden. Veel succes in je leven.’’
a
a
a
lief
maar wat een slecht verhaal… (sorry for the one who wrote it)
^ het is heel slecht geschreven. maar ik vond het verhaal opzich mooi netzoals de boodschap in dit stukje tekst:
Een leerling vroeg eens aan zijn meester, meester hoe hoog moet ik klimmen om de waarheid te vinden?
Zijn meester keek hem aan, en na een lange stilte zei hij, de waarheid is dichtbij je op de grond, maar je wilt je niet bukken om haar op te rapen.
boodschappen zijn (bijna) altijd mooi!
dat stukje hierboven is trouwens best wel mooi
@Roooosaaaa heb jij ook nog mooie verhalen die je zou willen posten?
ik weet er wel een paar, maar die zijn door mij of door andere girlsceners geschreven, dus ik weet niet of ik ze wel mag posten…
omgod ik heb echt tranen in mijn ogen van dat bovenste verhaaltje. 
ik weet er één. Het is wel in het engels. Het is de mythologie van de Maori, de stam die oorspronkelijk de bewoners van nieuw-zeeland zijn.
In the beginning there was only the darkness, Te Ponui, Te Poroa (the Great Night, the Long Night). At last, in the void of empty space, a glow appeared, the moon and the sun sprang forth and the heavens were made light. Then did Rangi (the Sky Father) live with Papa (the Earth Mother), but as the two clung together their offspring lived in darkness. The Sky lay upon the Earth, and light had not yet come between them.
Their children were vexed that they could not see, and argued among themselves as to how night and day might be made manifest. The fierce Tumatauenga (god of war) urged that they kill their parents, but Tane Mahuta (god of the forests) counselled that they separate their father Rangi from their mother Papa and in that way achieve their object. Tane’s wisdom prevailed, and in turn each of the children struggled mightily to prise the Sky from the Earth. Rongo (god of cultivated food) and Tangaroa (god of the sea) did all they could, and the belligerent Tumatauenga cut and hacked. But to no avail. Finally it was Tane Mahuta who by thrusting with his mighty feet gradually lifted the anguished Rangi away from the agonised Papa. So was night distinguished from day.
Heartbroken, Rangi shed an immense quantity of tears, so much so that the oceans were formed. Tawhiri (god of wind and storm), who had opposed his brothers in the venture, was fearful that Papa would become too beautiful, and followed his father to the realm above. From there he swept down in fury to lash the trees of Tane Mahuta until, uprooted, they fell in disarray. Tawhiri then turned his rage on Tangaroa (god of the sea) who sought refuge in the depths of the ocean. But as Tangaroa fled his many grandchildren were confused, and while the fish made for the seas with him, the lizards and reptiles hid among rocks and the battered forests. It was then for Tangaroa to feel anger. His grandchildren had deserted him and were sheltering in the forests. So it is that to this day the sea is eating into the land, slowly eroding it and hoping that in time the forests will fall and Tangaroa will be reunited with his offspring.
a
ik zal hem morgen voor je vertalen
fijn dat je hem even wilt vertalen, ik kwam er ook niet helemaal uit! Trouwens wat al in de titel is aangegeven zijn dat de verhalen niet zelfverzonnen zijn door een van ons of andere girlsceners.
ik weet 1! even zoeken, denk niet dat ik um kan vinden …
Ik weet er 1!
Die is Turks dus ik vertaal hem!
Op een dag kwam een man van zijn werk en zag zijn kleine dochter een doos inpakken. Ze was klein dus lukte het niet zo goed en ze wikkelde teveel inpakpapier om de doos. Haar vader werd boos en zei ‘Je verspilt het inpakpapier, laat het liggen!’ Het meisje keek haar vader bang aan, want hij was heel er boos. ze stond op en zei ‘Maar papa ik ben een cadeautje aan het inpakken, hij is voor jou.’ Haar vader kreeg toen spijt, omdat hij boos op haar was geweest en bood zijn excuses aan. Na een paar uur kwam het meisje met het pakje naar haar vader toe.
‘Alsjeblieft papa, voor jou.’ Haar vader glimlachte en begon het pakje open te maken. Er zat een doos in. Hij haalde de deksel eraf en zag dat de doos leeg was, hij werd weer boos.
‘Neem jij me nou in de maling? Sinds wanneer geven we lege dozen als cadeau? En nu heb je ook nog zoveel inpakpapier en plakband verspilt! Ga weg naar je kamer!’ Het meisje kreeg traanogen en zei ‘Maar papa, die doos is niet leeg, ik heb hem volgestopt met kusjes en liefde!’ Toen rende ze huilend naar haar kamer.
Oke ik ging echt huilen.
wat lief! en zielig!
vertaald:
In het begin van er alleen duisternis, Te Ponui, Te Poroa (de Grote Nacht, de Lange Nacht). Uiteindelijk, in de leegte van de lege ruimte, een gloed verscheen, de maan en de zon bloeiden op en de hemels waren gemaakt van licht. Toen leefde Rangi (de Hemel Vader) samen met Papa (de Aarde Moeder), maar doordat ze zich aan elkaar vastklampten, leefden hun kinderen in duisternis. De Hemel lag op de Aarde, en licht was nog niet tussen beide gekomen.
Hun kinderen waren boos dat ze niets konden zien, en discussieerden onder elkaar hoe nacht en dag zouden moesten verschijnen. De wilde Tamutauenga (god van de oorlog) drong aan op de moord van hun ouders, maar Tane Mahuta (god van het bos) stelde een scheiding tussen hun vader Rangi en hun moeder Papa voor en op die manier hun doel te bereiken. Tane’s wijsheid nam de overhand, en elk kind op hun beurt worstelde machtig de Hemel van de Aarde op te breken. Rongo (god van gekweekt voedsel) en Tangaroa (god van de zee) deden alles wat ze konden, en de strijdlustige Tamuatauenga sneedt en hakte. Maar zonder baat. Uiteindelijk was het Tane Mahuta die met behulp van zijn machtige voeten geleidelijk de gevreesde Rangi weg van de gekwelde Papa liftte. Zo was nacht gescheiden van dag.
Hartgebroken stortte Rangi een immense hoeveelheid tranen, zo veel dat de oceanen werden gevormd. Tawhiri (god van wind en storm), die zijn broeders in de onderneming had gehaat, was bang dat Papa te mooi zou worden, en volgde zijn vader naar het rijk hierboven. Vanaf daar stormde hij kwaad om de bomen van Tane Mahuta totdat, ontworteld, ze in wanorde voelen. Tawhiri richtte toen zijn toorn op Tangaroa (de god van de zee) die toevlucht zocht in de diepten van de oceaan. Maar zoals Tangaroa vluchtte waren zijn vele klein kinderen in de war, en terwijl de vissen voor de zeeën bij hem bleven, verborgen de hagedissen en de reptillen tussen de stenen en de gehavende bossen. Het was toen voor Tangaroa om haat te voelen. Zijn kleinkinderen hadden hem verlaten en waren aan het schuilen in het bos. Dus tot op deze dag eet de zee het land binnen, het langzaam wegvreten en hopend dat ooit het bos zal vallen en Tangaroa zal worden herenigd met zijn kinderen.
up