Je was weer zo droog via sms, en ik kreeg er een vreselijk gevoel van. Maar ik dacht dat ik overdreef, me aanstelde, net zoals toen met mijn vakantie. Zodra ik je zou zien zou alles weer goed zijn.
Ik stond aan de bushalte. Werk was net afgelopen en mijn weekend kon beginnen. Je berichten verwarden me weer, en ik begon pissig te worden. Het klonk gewoon alsof ik één van je vrienden was, en alsof het je niet zo uitmaakte wanneer je me weer eens zou zien. Dus ik stelde je de vraag: wat beteken ik voor je?
Het antwoord had ik niet aan zien komen. De waarheid is hard, zegt men. Nou dat klopt. Het snijdt als een mes door je heen.
Ik dacht dat je ballen had. Dat je respect voor me had. Dat je om me gaf. Maar je had niet eens de moeite genomen om dit weekend naar me toe te komen, me recht aan te kijken en te weggen wat er op je hart lag.
Ik zat in de bus en ik staarde naar je sms. Ik hoopte dat dit een grap was. Een heel gemene grap, maar een grap. Maar dat was het niet.
Ik vraag me af of je weet, of je begrijpt, hoeveel pijn je me doet.
Ik was zo gek op jou, en jij was altijd degene geweest die het hardst voor onze ‘relatie’ was gegaan, waardoor dit als een klap in mijn gezicht was. Een klap die ik nog altijd voel branden.
Mijn gevoel was dan misschien juist geweest – ik had je nooit zo laag ingeschat. Je hebt me teleurgesteld.
Via sms.
En die avond was het blijkbaar ook teveel moeite om met me te komen praten. Zelfs vandaag, zaterdag, heb je het te druk voor me. Mij. Dat meisje wat je in het begin zo, wanhopig bijna, achterna liep. Het enige wat ik nu heb is een magere misschien dat je morgenvroeg nog hierheen komt. Ik reken er niet op.
Ik heb me blijkbaar erg in jou vergist. Nu vraag ik me af hoelang je al de schijn op hield, en wat allemaal de waarheid is geweest, of juist leugens.
Ik hoop dat je je slecht voelt. Ik hoop dat je spijt krijgt, enorm veel spijt. Ik verdien zoveel beter dan dit, een jongen die te laf is om me in mijn gezicht de waarheid te vertellen en die niet eens de moeite neemt om naar me toe te komen.
Ik hoop dat je moeder en je zus je een klap geven om je onbeschoftheid – als je hen al de waarheid vertelt. En ik hoop dat wanneer je het je vrienden vertelt, ze je verontwaardigd zullen aankijken en je zullen vertellen wat voor een con je bent.
En ten laatste hoop ik dat wanneer je helemaal alleen bent, en je enkel door gedachten gezelschap wordt gehouden, je geweten je kwelt om wat je me hebt aangedaan, en het aan je vreet dat je mij hebt laten gaan, op zo’n manier. Dat wanneer je in de spiegel kijkt, je niet eens je eigen blik kan vangen, omdat je je schaamt om hoe je mij hebt behandeld op het laatst.
Ik was echt gelukkig met jou, daarom doet het nu zoveel pijn. Ik moet je los laten en verder gaan, maar ik zal het nooit vergeten. Voorlopig heb ik je nog niet vergeven voor de wijze waarop je ons beëindigt hebt.
Ik weet dat ik me op een dag beter zal voelen, gelukkig zelfs, maar voor nu moet ik helen. Je hebt me verminkt, maar het is niet levensbedreigend.
Toch heb ik genoten van de tijd die we samen gehad hebben. Het waren een van de beste weken die ik ooit heb gehad. Jammer dat het zo kort heeft mogen duren, maar misschien is het beter dat je na vier weken mijn hart breekt dan na een aantal maanden, of zelfs jaren.
Ik heb weer nieuwe dingen meegemaakt en geleerd, en jij vast ook, hoop ik.
Je betekent nog heel veel voor me, want bij mij is het niet zomaar weg, en dat zal ook wel even duren.
Ik hoop dat ik je nog een laatste keer kan zien en spreken, zodat je me fatsoenlijk de waarheid kan zeggen, ook al gaat dit misschien nog meer pijn doen. Maar als dat niet gebeurt, zal ik er ook wel overheen komen.
Het verbaast zelfs mij dat ik nog niet veel tranen heb gelaten. Misschien omdat het zo kortstondig was allemaal en ik nog niet al te gehecht was aan je. Misschien was het (voor ons allebei) een bevlieging. We zijn ook zo snel gegaan. Maar wanneer het goed voelt, moet je ervoor gaan, denk ik.
Het is jammer dat het voor jou zo snel was afgelopen, maar ik respecteer jouw gevoelens. Toch, je weet niet wat je mist (hopelijk weet je dat wel).