[kort verhaal] Ongelijke Vriendschap

Schrijfsels
#1

Heee Iedereen,
ik zit hier al een tijdje op Girlscene maar durf het nu aan om ook eens een verhaal te posten. Reacties en opbouwende kritiek zijn natuurlijk altijd welkom! Veel plezier!
Liefs.

ONGELIJKE VRIENDSCHAP

  • een kort verhaal

http://data.whicdn.com/images/30555259/tumblr_m1e5iu90fN1qeh05po1_500_large.jpg

Proloog
December 2012
Huilend sta ik in de witgeschilderde gang die naar bier en vaag naar zweet ruikt. In mijn ene hand heb ik mijn vuist strakgespannen om mijn mobieltje, in de andere zit mijn kettinkje geklemd, het kettinkje dat ik van hem heb gekregen. Met rode ogen hou ik het omhoog en bekijk de inscriptie. ‘Aron’, staat er in simpele letters. Er komt een rauwe snik omhoog uit mijn keel en ik laat mijn hoofd achterover rusten tegen de vieze muur. Dan draai ik me om en sla mijn vuist tegen de muur, veel te hard, waardoor ik de bovenkant van mijn knokkels eraf schaaf. Het doet verrekte pijn. Dan begin ik pas echt te huilen. Heb ik dit verdiend? Ik probeer rustig na te denken over wat er allemaal is gebeurd, maar ik voel alleen maar haat. En verdriet. En spijt. Ik laat mijn voorhoofd rusten tegen de muur, terwijl de zoute tranen langzaam over mijn wangen glijden en op de grond druppen.

#2

aah, nu wil ik weten wat er gebeurd is!.
Je schrijft leuk!

#3

je schrijft heel goed, je moet vaker plaatsen!

#4

echt leuk geschreven!

#5

Goed geschreven!
Ik ben benieuwd. ^^

#6

bedankt allemaal! :slightly_smiling_face:

2002 – 8 jaar
Ik klamp me vast aan de hand van mijn moeder en verschuil me half achter haar rug. Alle kinderen kijken naar mij en hun blikken maken me zenuwachtig. Ik knijp nog wat harder in de hand van mijn moeder, maar zij haalt me achter haar rug tevoorschijn en laat me aan alle kinderen zien. Hun grote ogen kijken me allemaal beoordelend aan. De juf, een blonde, dikke vrouw, hurkt naast me neer. Met grote ogen kijk ik haar aan. Ze kijkt vriendelijk terug.
‘Hallo, wat leuk dat je vandaag bij ons in de klas komt!’
De juf zet haar bril wat hoger op haar neus als ik niet reageer. Ik kan haar alleen maar aankijken en kruip dichter tegen mijn moeder aan, die me voorzichtig weer naar voren drukt.
‘Ik weet zeker dat je het hier heel leuk gaat vinden!’ zegt de juf overtuigend en wurmt mijn hand uit die van mijn moeder. Ze leidt me naar een lege stoel in de kring van kinderen. Nog steeds kijkt iedereen me aan. De juf wisselt een blik met mijn moeder, die nog even naar me zwaait en dan het klaslokaal uitstapt. Overal hangen tekeningen aan de muren, die in verschillende kleuren zijn geverfd. Er staat een computer en er hangt een schoolbord aan de muur.
‘Zo, en nu mag je ons vertellen hoe je heet,’ zegt de juf, terwijl ze op de grote stoel gaat zitten, die een beetje kraakt onder haar gewicht.
Ik kijk naar de grond en murmel zachtjes: ‘Lise.’
De juf glimlacht naar me. ‘Als je wilt dat we je kunnen horen, zul je iets luider moeten praten!’
‘Lise,’ weet ik uit te brengen, iets luider dit keer.
‘Hallo Lise,’ gaat de juf vrolijk door. ‘Ik weet zeker dat je je bij ons thuis gaat voelen. Amber zal je maatje zijn deze week, zodat je alles wat bij kunt benen. Het is dan ook niet niks, zo’n eerste dag op je nieuwe school!’
Voorzichtig kijk ik naar het meisje naast me. Ze heeft haar zwarte haar in twee vlechtjes en kijkt me brutaal aan. ‘Ik ben Amber,’ zegt ze. ‘Ik help je wel.’
‘Ik ben Lise,’ zeg ik voorzichtig.
En daar, als meisjes van acht jaar, was onze vriendschap begonnen.

#7

je kan echt goed schrijven!

#8

Jaa, echt leuk!

#9

Echt mooi geschreven, verder! :slightly_smiling_face:

#10
#11

Mooi geschreven! Ik ben benieuwd…

#12

bedankt voor alle reacties :slightly_smiling_face:

2003 – 9 jaar
‘Moet je dit eens zien!’ Amber hangt ondersteboven aan het klimrek, steekt haar vingers in haar oren en maakt vreemde geluiden. Haar vlechtjes bungelen vrolijk onder haar hoofd. Ik sta op de grond en kijk naar wat Amber doet. Snel kijk ik naar Sven en Jordi in de zandbak, die een kasteel aan het maken zijn.
‘Jij moet ook!’ zegt Amber, terwijl ze van het klimrek afspringt. ‘Kom op!’ Ze pakt mijn hand en trekt me mee totdat ik onder de trap sta. ‘Erop,’ zegt ze. ‘En dan moet je die stang daar vastpakken. Kijk, zo.’
Amber pakt de stang vast en zwaait haar benen eromheen. Even later hangt ze ondersteboven. ‘Zie je wel?’ zegt ze, terwijl haar gezicht rood aanloopt. ‘Het is niet zo moeilijk.’ Haar rokje hangt naar onder en ik kan haar roze onderbroek zien.
‘Ik vind het eng,’ zeg ik verlegen, terwijl ik de andere kant op kijk.
‘Aah nee. Dat is het niet.’ Amber springt weer van het klimrek af. ‘Ik help je wel even.’
Ze rent de trap op, pakt mijn hand en legt die op de stang. ‘Nu vasthouden.’ Ze pakt mijn andere hand en legt die ook op de stang. ‘Ga maar hangen.’
‘Ik durf niet!’ zeg ik angstig, terwijl ik naar de grond kijk, die ineens ver weg lijkt. Maar Amber reageert niet op wat ik zeg en drukt me van het klimrek af, waardoor ik ineens in de lucht hang. Mijn handen zweten, maar ik laat de stang niet los, in angst om op de grond te vallen.
‘Nu je voeten om die stang!’ zegt Amber vanaf het klimrek.
Voorzichtig doe ik mijn voet om de stang, terwijl ik mijn ogen dichtknijp.
‘Nu die andere!’ gilt Amber enthousiast.
De andere voet weet ik ook nog om de stang te krijgen.
‘En nu kun je je handen loslaten!’ zegt Amber tevreden.
‘Ik durf niet,’ zeg ik gesmoord. ‘Het is niet leuk!’
‘Kom op!’ gilt Amber. ‘Je bent er bijna!’ Ze slaakt een zucht. ‘Je durft ook helemaal niks.’
Dat raakt iets binnenin me en ik laat mijn handen los van de stang, waardoor ik aan mijn benen in de lucht hang. Nouja, voor vijf seconden dan, want daarna glijden mijn benen weg en val ik met een gil naar beneden, in het zand.

#13

Dit is echt goed geschreven!
Ik vraag me echt af wat er verder zal gebeuren, dus snel verder!

#14

Ahh schattig stukje, alleen wat gaat er nu gebeuren? dusss verderrrr

#15

ben benieuwd hoe het veder gaat…

#16

Verder!

#17

Ik volg! Verder!

#18

wauw verder je schrijft heel erg goed! :slightly_smiling_face:

#19

Ik volg ook!

#20

-dubbel-