Hier ook een lotgenoot.
Bij een vriend voelde ik mij niet goed om het te vertellen. Ik wilde het wel, maar ik dacht steeds dat het nog te vroeg was om daar over te praten. Met als gevolg dat ik er heel grote problemen mee had, telkens hij mij aanraakte. En hij begreep daar niks van. Het is uiteindelijk uit gegaan, om die reden. De verklaring die ik daar aan geef, is dat het tussen ons net niet goed genoeg zat, om hem zo iets te vertellen.
Bij mijn huidige vriend voelde alles heel goed van bij het begin. Ik kende hem ook al een tijdje voordat we een relatie kregen. Ik heb hem op dag 2 meteen alles verteld. Hij schrok ervan, maar ik wist dat hij wel genoeg van me hield om stand te houden. Het is geen gemakkelijk gesprek, voor allebei. Maar het heeft mij heel erg hard geholpen. Hij heeft me gesteund, we hebben vaak gepraat over hoe snel we gaan in de relatie, vooral met aanrakingen en uiteindelijk sex. We zijn er samen uitgekomen en hebben samen iets heel sterks opgebouwd. Nu is hij niet alleen mijn vriend, maar ook mijn 100% steun, soulmate enz.
Ik heb nu nog steeds soms last bij de sex, en het is intussen al 10 jaar geleden wat er gebeurd is. Maar mijn vriend begrijpt dat, en we maken er allebei geen probleem van.
Mijn advies is, vertel het hem als je je daar goed bij voelt. Je zal er geen spijt van hebben. En als het niet goed voelt, dan wacht je nog even af en zie je waar de relatie heen gaat.
Veel sterkte!
Je mag me ook noten als je wil.